TOPLUMSAL DEVRİMLER ÇAĞINDA Siyasi Davalar- 1920 Amiral Alexsandr Kolçak ve Bakanlarının yargılanması

(BİRİNCİ BÖLÜM)

Rusya İç Savaşı gibi bir çok siyasal ve askeri olayın iç içe geçtiği bir iktidar savaşını ,onun ötesinde tarihin en kanlı çatışmalarından birini ,tüm yönleri ile ele almak son derece güçtür.

” Devrim sipariş edilmez,kendiliğinden gelir” der.. bir düşünür. Lenin, Şubat devriminden daha 1 ay önce, İsviçre'li genç sosyalistlerle yaptığı bir toplantıda “Gençler bizim ömrümüz sosyalizmi görmeye ve yaşamaya yetmeyecek, ancak sizler sosyalizmi mutlaka yaşayacaksınız.” demiştir. Ancak yaşamın getirdiği pratik, Lenin'in dahi tahmin edemeyeceği bir şekilde 1 ay içerisinde Çarlığın yıkıldığını göstermiştir. Sonraki 1 yıl içerisinde de her şey değişmiş, Lenin’in önderliğinde yeni bir rejim inşa edilmiştir.

Bolşevik devrimini sadece Rusya yakın tarihinde bir dönüm noktası olarak değil, sonrasında Dünya tarihinin en önemli nirengi noktalarından biri olarak görmek gerekir.

İç savaşı Bolşevik devrime karşı Fransa ve İngiltere’nin yönlendirdiği ,imparatorluk ordusu subaylarının bir ayaklanması olarak görmek mümkündür..Ama öncesinde 1917 Şubat devrimi ile başlayan süreç önemlidir.

 Şubat devrimi ile ikili bir iktidar yapısı ortaya çıkmış, devlet iktidarı Petrograd Sovyeti ile Duma Komitesi tarafından oluşturulan Geçici Hükümet arasında paylaşılmıştır. Bu paylaşım her iki organ arasında 2 mart arasında yapılan bir protokolle doğmuştur. Ancak Geçici Hükümet başta savaş ve toprak meselesi olmak üzere ,hiçbir sorun konusunda politika üretememiş, aynı zamanda bir askeri ayaklanma olan Şubat devriminin getirdiği yük altında ezilmiştir. Bunun sonucu olarak nisan,mayıs ve haziranda büyük kitle hareketleri ortaya çıkmıştır. Bu süreçte geçici hükümet sürekli yenilenmiştir. Sovyet Yürütmesinde hakim olan Menşevikler ve Sosyalist devrimcilerin hükümete girmesi de ortaya çıkan siyasi krizin tansiyonunu düşürmeye yeterli olmamıştır.

Kerenski’nin emriyle Rus ordusunun batı cephesinde temmuz ayında başlattığı saldırı sonucu uğradığı ağır bozgun ile birlikte kriz tepe noktasına çıkmış, temmuz ayaklanması ile birlikte iktidar tümden çaresiz kalmıştır.

Ekim devrimi,  krizi çözemeyen Menşevik, Sosyalist Devrimi Parti ittifakının çöküşü ile birlikte ortaya çıkmıştır. Yerine gelen Bolşevik hükümetin Almanlarla yaptığı ilk tur Brest-Litovsk anlaşmasının başarısız olması, Almanların askeri harekata devam ederek batı toprakları ve Ukrayna’yı işgal etmesine neden olmuş. Bunun sonucu olarak Mart 1918’de Bolşevik hükümet çok kötü koşullarda 2.turda Brest-Litovsk anlaşmasını imzalamak zorunda kalmıştır. Sol Sosyalist Devrimci grup bundan sonra hem Bolşevik hükümetten ayrılmış, hemde Bolşevik hükümete karşı silahlı isyana girişmiştir.

Çarlık ordusunu generallerinin “gönüllü ordu” dedikleri Beyaz Ordu yine bu süreçte, Rusya’yı tekrar savaşa sokmak isteyen, İngiltere ve Fransa’nın mali ve askeri desteği ile ortaya çıkmış, silahlı isyanın en önemli askeri gücü haline gelmiştir.

Ancak bu incelemenin konusu iç savaşın bir anlatımından ziyade,bu savaşın ortaya çıkardığı bir siyasi yargılama pratiğini ortaya koymaktır. Bu pratik iktidarın ilk yıllarında Bolşevik iktidarının hukuka olan bakış açısının ilk aşamada nasıl şekillendiğini göstermesi açısından son derece öğreticidir.

BEYAZ ORDU

1918 yılına girilmesi ile birlikte Kuzey Kafkasya'da Generaller Kornilov,Alekseyev ve Denikin, Çarlığa ve aritokrasiye bağlı subaylardan oluşan “gönüllüler ordusu” ile yine Sovyet hükümetine karşı olan Don Kazakları Krosnov ve Mamontov komutasında ayrı bir ordu ortaya çıkmıştır..

Ancak öncesinde Çarlık generallerinin 1917 Ş ubatında kurulan Geçici hükümete bağlılıklarını ilan ettiğinin altını çizmek gerekir. . Şubat Devrimi onun sonucunda oluşan geçici hükümete bağlılık ile imparatorluğa olan bağlılık bir çelişki gibi gözükse de, toplumsal kriz anlarında siyasal tutumların o anın gerektirdiği siyasal ihtiyaçlara göre doğduğunu gözden kaçırmamak gerekir. Hele silahlı çatışma ortamlarında, belirleyici olan tek şey ideolojik netlik değil, ittifakların en geniş zeminde oluşturulması için gerekli olan ikna gücüdür.

“BEYAZ ORDU”nun hedefi ; Çarlık rejiminin restarasyonumuydu? yoksa Büyük Rusya topraklarında askeri bir rejim mi kurmaktı. Yada aynı topraklar batılı tipte parlamenter demokratik bir Rusya’ mıydı ? sorusunun ne o günlerle, nede bugünden verilecek doğru dürüst bir cevabı yoktur.

Bildiğimiz tek şey , bu ordunun tek hedefinin,1917 ekim devrimi ile ortaya çıkan Bolşevik/Sovyet hükümetini devirmek ve Bolşevikleri iktidardan tamamen uzaklaştırmak olduğudur.

Çarlık ordusunun dağılmasının müsebbibi ve İşçi Asker Sovyet sisteminin bir parçası olan siyasal gruplara karşı bir sempati duymalarını beklemek yanlış olacağından,bu generallerin Şubat hükümetinin ortakları olan Sosyalist Devrimcilere ve Menşeviklere karşı bir sempati beslemediklerini de biliyoruz.

Zaman zaman birleşen ama emir komuta anlamında birbirinden bağlantısız gibi duran, isyancıların “Beyaz Ordu” ismini tercih etmeleri birkaç farklı nedeni vardır.

Birincisi”Beyaz Ordu”, “Kızıl Ordu” nun politik olarak karşıtlığının bir ifadesidir. İkincisi ise “Beyaz” rengin mutlak monarşiyi simgelemesidir. Yine Çarlık ordusundaki bazı özel Rus birlikleri üniformalarının b “BEYAZ “ renkte olması da buna eklenebilir.

Beyaz ordu askeri olarak kontrol ettiği tüm bölgelerde ,1917 Şubat devrimi ile ortaya çıkan Sovyet sistemini ve onunla oluşan tüm kadroları yok etmekle işe başladı. Sloganları da “RUSYA”DA YENİ DÜZEN” di.

Genel olarak, Beyaz Ordunun Rus milliyetçisi askeri bir yapılanma olduğu söylenebilir. Etnik farklılıkları inkar edip , büyük oranda çok uluslu birleşik bir Rusya'nın var olması gerektiğine inanıyor, Çarlık Rusyası'nın toprakları üzerinde self-determinasyonu reddetmekteydiler.

Genel olarak Büyük Rusya’da yaşayan diğer ulusların milli kimliklerini inkar ettikleri gibi , özel olarak büyük bir yahudi nefreti içerisindeydiler. Üyeleri arasında anti-Semitizm (Yahudi karşıtlığı) yaygındı. Bolşevik hükümet ise her türlü anti-Semitik propagandayı ve uygulamayı yasakladığı gibi ulusların kendi kaderlerini tayin hakkını tanıdığını ilan etmişti.

Beyaz ordunun batılı destekçileri Beyaz Ordunun anti-semitik tutumundan son derece rahatsız olmalarına rağmen Beyaz Orduya olan desteklerini hiçbir zaman eksiltmediler.

Oysa yaklaşık 100.000 Yahudi Ukrayna'da Beyaz Orduya bağlı birlikler tarafından katledilmişti.

.Winston Churchill bizzat, General Denikin'i Yahudilere karşı saldırılar konusunda uyarır “görevim Rus Milliyetçiler için parlamentonun (İngiliz) desteğini kazanmaktır. Fakat Gönüllülerden oluşan orduların kontrolleri altındaki bölgelerde Yahudilere karşı uyguladıkları şiddet bu durumu oldukça zorlaştırmaktadır. Der.

Çoğu katı bir otokrasi yanlısı olan Beyaz Ordu generallerin çoğu parlamenterizme ve siyasi partilere son derece mesafelidir. Onları birleştiren Bolşevik karşıtlığı ve sol düşmanlığıdır. Çar ailesinden ya da Çar ailesini temsil edecek konumda bir aristokratta başlarında olmadığı için ideolojisi ve birleştirici bir liderleri ortaya çıkmamıştır. Yine de süreç içerisinde, yönetimin tek elde toplanması ve daha etkili bir şekilde sürdürülebilmesi konusunda anlaşmaya varırlar ve “Üstün Yetkili Rusya Hükümdarı/Egemeni” adını verdikleri bir makam ortaya çıkarırlar.

Burada Amiral Alexander Kolçak isim olarak öne çıkarılmıştır.

Bu hareketin dış politika için belirlenmiş, kesin bir planı olmadığı gibi Almanya'ya karşı izlenecek politika konusunda dahi bir netlik ya da ortak bir anlayış yoktur. Yine de siyasal ve askeri olarak destek gördükleri İngitere/Fransa çizgisinden de ayrılmadıklarını söylemek doğru olacaktır .

Yukarıdada belirttiğimiz gibi genel olarak monarşist fikriyatı öne çıkarmaya gayret etmelerine rağmen, ideolojik bir birlik sağlayamamışlardır.

Karşı devrim cephesine bütünüyle bakıldığında ise bu parçalı yapının daha dramatik bir hal aldığını görebiliriz.

Silahlı muhalefet, monarşistler cumhuriyetçiler, sağcılar, Kadet yandaşları gibi çok çeşitli gruplardan oluşuyordu.. Beyaz Ordu liderleri arasında sadece General Lavr Kornilov ve General Anton Denikin monarşist yanlısı değillerdi. General Pyotr Nikolayevich Wrangel, monarşizm yanlısı olmasına rağmen kendi askerleri arasında Cumhuriyetçi bir Rus hükumetinden yana olan ciddi bir grup vardı.

Bununla beraber diğer siyasi partilerde Bolşevik karşıtı Beyaz Ordu hareketini destekliyorlardı. Bunlar arasında Lenin'in ve Bolşeviklerin gerçekleştirdikleri 1917 Ekim Devrimine karşı çıkan Sosyalist Devrimci Parti ve diğer partiler örnek olarak gösterilebilir. Fakat zaman ve mekana bağlı olarak, Beyaz Ordu destekçileri olan, sağ kanata mensup kişilerde iç savaş sırasında Kızıl Ordu'ya bağlılık yemini etmişlerdir.

Yoğunluklu olarak, Güney Kafkasya, kuzey ve batıda olmak üzere çeşitli cephelerde 1922 yılına kadar devam eden iç savaş tüm ülkeyi harabe haline getirdi. İnsan kaybı konusunda net bir rakam yoktur. Troçki 2,5 milyon insan kaybından bahsetmektedir. Bazı kaynakları ise bu rakamı 7 milyona kadar çıkarmaktadır.

İç savaş ülke ekonomisini de harabe haline getirmiştir. Fabrikalar ve köprüler yok edilmiş,hayvan sürüleri,ham maddeler yağmalanmış, madenler sular altında kalmış ve üretim araçları büyük hasar görmüştür. Sanayi üretim değerinin, 1913 yılındaki değerin 1/7'sine, tarımda ki üretimin değerinin ise 1/3'e kadar gerilediği tahmin edilmektedir.

Pravda "Kasabalardaki işçiler ve bazı köyler açlıkla mücadele ediyor. Demir yolları çok büyük güçlükler altında işlemeye çalışıyor. Evler bakımsızlıktan ve terk edilmişlikten çöküyor, kasabalar ise döküntü halini almış durumdalar. Salgın hastalıklar yayılıyor ve ölümcül grevler nedeni ile sanayi tükenme noktasına geldi." demektedir.

1921'de ülkedeki çalışabilir madenlerin ve fabrikaların seviyesi I. Dünya Savaşına göre %20 oranında azalmıştır. Birçok önemli malzemenin üretiminde ise daha büyük düşüşler yaşanır. Örneğin, pamuk üretimi savaş öncesi seviyeye göre %5'e, demir üretimi ise savaş öncesi seviyeye göre %2'ye düştü. 1921 yılına gelindiğinde, ekili arazilerin oranı savaş öncesi ekili alanlara göre %62'lere kadar geriler. Hasattan alınan toplam verimin oranı %37 olmuştur. 1916 yılında ülkede 35 milyon at varken bu sayı 1920'de 24 milyona, sığır sayısı ise 58 milyondan 37 milyona düşmüştür. 1917'de 3 milyondan fazla olan sanayi işçisinin sayısı, 1922'de 1,2 milyona düşmüştür. Aynı şekilde 1921'deki milli gelir 1913'tekinin 1/3 'ü kadar düşmüştür. 

Bolşevikler,ekim devriminden sonra, sovyet iktidarını kabul eden bütün partilerle birlikte çalışmayı kabul etmişler, ancak iç savaş sırasında bu partiler fiilen karşı devrimci konuma düşmüşler,uzlaşma zemini de ortadan kalkmıştır.

Bu kadar ağır tablodan Bolşevik iktidarı sağlam çıkmış, 1922 sonunda Rusya Federe SSC,Ukrayna,Belarus ve Kafkasya Federe SSC birleşerek SSCB'yi kurulmuştur.Bu incelemenin konusunun , Alexander Kolçak olarak seçilmesinin nedenlerinden biri Beyaz Ordunun en önemli figürlerinin biri olmasıdır.

Yukarıda da belirtildiği gibi diğer neden Sovyet iktidarının ilk siyasi yargılama pratiğini sunmasıdır.

Her yargılama bir hukuka dayanır. Devrimin hemen ardından Çarlık rejiminin hukuk sistemi ve hukuk örgütlenmesinin dağıtılması nedeniyle bu yargılama yeni kurallarını ortaya çıkardı.

Lenin'in başkanlığını yaptığı Halk Komiserleri Komitesi 1918 yılında Kolçak ve diğer Beyaz Ordu Generallerini yasa dışı ilan etmişti¹. Bu bir kurucu iradedir. Bu kararname ile onların egemen devletle olan bir savaşın tarafı değil, ülke sınırları içerisindeki bir güvenlik sorunu olduğu ilan edilmiştir. 

Diğer bir hukuki düzenleme ise 12 aralık 1919 tarihli Ceza Kararnamesidir.

Marx, “kural ve düzen toplumun salt keyfilikten ve rastlantıdan kurtulup kendisini kalıcı kılmasının bir biçimidir”. Der. Ve devam eder “toplum bu biçime, üretim sürecinin ve bu sürece denk düşen toplumsal ilişkilerin durağan anlarında kendini yenide üretmek suretiyle erişeceği.” tespitini getirir. Buradan hareketle , kuralın belirli bir süreç sonunda önce gelenek ve görenek olarak ortaya çıkacağını sonra yasa haline dönüşeceğini ve kutsallaşacağını ifade eder. Marx bunu tüm sınıflı toplumlar için söylemiştir.

Troçki ise “İç savaşın da, bilindiği gibi, kendi yasaları vardır ve bunlar hiç bir zaman insani yasalar olarak görülemezler”der.

İç savaş bir ülkenin yaşayabileceği en ağır kriz halidir. Her kriz hali de kendi hukukunu beraberinde getirir. Bu hukuk genel hukukun askıya alındığı bir istisna halidir.

            AMİRAL KOLÇAK ÖZGEÇMİŞ

1874'te Saint Petersburg'da doğan Kolçak ,1894 yılında Deniz Harp Okulunu bitirdikten sonra ,Petersburg 7. Deniz Taburuna katılır. .

Daha sonrasında ise Uzak Doğu'ya gönderilir. 1895'ten 1899'a kadar Vladivostok'ta görevlidir, sonrasında . Batı Rusya'ya döner .

1900'de Eduard Toll'un Rus Kutup seferine Zarya gemisinde hidrolog olarak katılır. 2 Yıl
 sonrasında aralık 1902’de geri döner ama daha sonrasında tekrar 2 sefer daha Kuzey Kutbu araştırmalarına katılır.

Hatta kendisine "Kolçak-Poliarnyi" ("Kutup Kolçak") lakabı takılır. 

Bu geziler coğrafi amaçlıdır ve bu araştırmalarından dolayı Rus Coğrafya Derneği'nin en yüksek ödülünü alır. 

Kolçak nişanlısı  Sophia Omirova ile evlenmek için aralık 1903'te St. Petersburg'a dönmüştür:

 Bu arada Rus/Japon savaşı başlamıştır. Pasifik’teki devam eden deniz savaşında çeşitli savaş gemilerinde görev alır. Hatta Japon gemisini batırmasının ardından 2.Nikola kendisini "Aziz Anna" Nişanı ile ödüllendirir. Savaş Rusya aleyhine döndükten sonra, Kolçak Port Arthur kuşatması sırasında yaralanır ve savaş esiri olarak dört ay kalacağı Nagazaki'ye götürülür. Ancak esareti fazla sürmez. Kötü sağlığı nedeniyle serbest bırakılır ve savaş bitmeden ülkesine geri döner.

Nisan 1905'te Saint Petersburg'a dönen Kolçak, teğmenliğe terfi etmiştir. Savaş sırasında neredeyse tamamen yok olan Rus İmparatorluk Donanmasının yeniden inşasında sorumluluk alır.. 1909 ve 1910 yıllarında ise özel buz kırıcı gemileri olan  Taimyr ve Vaigach'ın inşaasında görev alır. Hatta Vladivostok'ta bulunan bu gemilerle araştırma ve keşif gezilerine tekrar başlamıştır..Bering Boğazı ve Dezhnev Burnu'na  yaptığı keşif gezileri ile topladığı malzemelerle , Bilimler Akademisinde bilimsel çalışmalarına başladığı yeni bir kariyere sahip olmuştur. Bu çalışmalar sonucu yazıları Kara ve Sibirya Denizlerinin Buzları Rusya İmparatorluk Bilimler Akademisi Bildiriler Kitabında basılır. Bu makale bu konudaki en önemli eser olarak kabul edilir. Ondan alıntılar, 1929'da American Geographical Society, Problems of Polar Research tarafından yayınlanan ciltte "The Arctic Pack and the Polynya" başlığı altında yayınlanır. Kolça daha sonra tekar donanmaya döner, 1912 yılında ise Baltık Filosunda görev yapmak üzere görevlendirilir.

Birinci Dünya Savaşı

Kolçak savaşın başlangıcında Riga Körfezi'ndeki deniz kuvvetlerine komuta eder..1914-1915 sonbahar ve kışı boyunca, Rus muhripleri ve kruvazörlerinin Kiel ve Danzig bölgelerinde mayın döşenmesini planlar ve muhrip filolarının doğrudan komutasını alır..

Ağustos 1916'da ise bu rütbedeki en genç subay olarak koramiralliğe terfi eder.Amiral Eberhart'ın yerine Karadeniz Filosu komutanlığına getirilir.

 Kolçak'ın birincil görevi General Yudenich'i Osmanlı İmparatorluğu'na karşı yürüttüğü operasyonlarda desteklemektir. 

Ayrıca İstanbul ve Çanakkale boğazlarının işgali için plan hazırlamak üzere görevlendirilir.Tabiki savaşın seyri nedeniyle bu plan gerçekleştirilememiştir.

Bununla birlikte Kolçak'ın filosu Osmanlı kömür gemilerini batırmış ve Osmanlı hükümetini büyük bir sıkıntıya sokmuştur.

Sonrasında 1916 yılında Kolçak’ından görev aldığı birleşik bir Ordu-Donanma saldırısında, Rus Karadeniz filosu, Trabzon'u işgal etmiştir.

Şubat devrimi;

1917 Şubat Devrimi'nden sonra Karadeniz filosu büyük bir siyasi kaosa sürüklenmiştir.  Kolçak, Haziran ayında filo komutanlığından alınıp Petrograd'a davet edilir. Orada Geçici Hükümet'in bir toplantısına davet edilir ve askeri durumla ilgili bir rapor sunar. Ülkeyi kurtarmanın tek yolunun ordu ve donanmada disiplini yeniden tesis etmek ve idam cezasını geri getirmek olduğunu söyler.

Kolçak’ın şubat devrimi ile birlikte yıldızı parlamış , milliyetçi eğilime sahip birçok örgüt ve gazete geleceğin diktatörü olarak onu ön plana çıkarmaya başlamıştır.  Petrograd'da, amaçları Bolşevik hareketin bastırılması ve hükümetin aşırılık yanlısı üyelerinin görevden alınması olan bir dizi yeni ve gizli örgüt türemiştir..Bu örgütlerden bazıları Kolçak'tan liderliği kabul etmesini talep eder.

Burada kurulan geçiçi hükümette Nisan ayındaki krizden sonra Donanma Bakanı olan Kerenskiski Kolçak'tan derhal Amerika'ya gitmesini emreder.

Bu seyahatin amacı Senatör Elihu Root başkanlığındaki Amerikan misyonunun üyesi Amiral James H. Glennon’ın Kolçak'tan, Amerikan Deniz Kuvvetleri Komutanlığı'nın İstanbul Boğazı hakkında bilgi istemesidir.

19 Ağustos 1917'de Kolçak, birkaç subayla birlikte yarı resmi bir askeri gözlemci olarak İngiltere ve Amerika Birleşik Devletleri'ne gitmek üzere Petrograd'dan ayrılır.

Londra'dan geçerken Birinci Deniz Lordu Amiral Sir John Jellicoe tarafından samimi bir şekilde karşılanır. Daha sonrasında bir İngiliz kruvazörü ile ABD’ye ulaştığında ise ABD bağımsız bir şekilde oluşturmaya çalıştığı Boğazlar planından vazgeçtiğini öğrenir.. Bu gezi artık anlamsız bir hale gelmiştir. Kolçak, Amerikan Filosunu ve limanlarını ziyaret eder ve Japonya üzerinden Rusya'ya dönmeye karar verdi.

İç Savaşta konumu;

Kasım 1917'deki Bolşevik Devrimi sırasında Kolçak önce Japonya'dadır. Ve ardından Mançurya'ya geçer .Kolçak, o dönemde politik olarak Geçici Hükümetin desteklemektedir.

Kolçak, İmparatorluk Almanya'sına karşı, müttefik devletlerin mutlak bir destekçisidir ve Rusya'nın çatışmadan hemen çekilmesini onursuzluk olarak görmektedir.

Aslında Kolçak , Ekim Devrimi sırasında bu savaşta görev almak için İngiliz Ordusuna katılmayı talep etmiştir.Başlangıçta, İngilizler Kolçak'ın bu teklifini sıcak bakıp , Kolçak'ı Mezopatamya’ya göndermeye niyeletlenselerde, daha sonra bundan vazgecip , Bolşevik devrimine karşı savaşmak üzere Rusya’ya geri gitmesini isterler. Kochak istemeden de olsa İngiliz önerilerini kabul eder, sonrasında 1918'de Vladivostok üzerinden Rusya'ya dönmüştür.

Bu sırada iç savaş tüm şiddeti ile başlamış, ülkenin bir bölümde Beyaz Ordu hakimiyetini kurmuştur. Kolçak Sibirya'nın Omsk kentine vardığında, (Beyaz) Sibirya Bölgesel Hükümeti'nde bakan olmayı kabul eder. Artık Kolçak 14 kişilik bu hükümette saygın bir isimdir. Ancak kitle tabanı olmayan bu bölgesel hükümet Kasım 1918'de, İngiliz destekli bir darbeyle devrilir.

Kolçak, 16 Kasım'da bir teftiş gezisinden Omsk'a dönmüştür.Kendisine iktidarı alması için teklif götürülür ama Kolçak bunu önce reddeder.

Bu sırada Bolşeviklere karşı silahlı muhalif kanatta olan list -Devrimci (SR)parti lideri ve üyeleri, 18 Kasım'da ataman Krasilnikov komutasındaki bir Kazak birliği tarafından tutuklanmıştır.

Hükümetin diğer üyeleri  bir araya gelir ve Kolçak'ın olağanüstü yetkilere sahip hükümet başkanı olması için teklif sunarlar.Kolçak bu teklifi kabul eder.

Kolçak artık . Yüce Hükümdar ( Verkhovnyi Pravitel ) olarak adlandırılmaktadır. Başkanı olduğu hükümet tarafından rütbesi oramiralliğe çıkartılır..Tutuklanan Sosyalist Devrimciler ise Sibirya'dan kovulmuş , Avrupa'da sürülmüştür..

Yüksek Hükümdar sıfatı ile Alexander Kolçak ilk manifestosunu yayınlamıştır. Bu bildiride aynen;

“Geçici Tüm Rusya Hükümeti sona erdi. Tüm yetkiyi elinde bulunduran Bakanlar Kurulu, bu yetkiyi bana, Amiral Alexander Kolchak'a verdi. Bu sorumluluğu, iç savaşın son derece zor koşullarında ve ülkenin tamamen düzensizliğinde kabul ettim ve artık ne gerici yolu ne de parti çekişmesinin ölümcül yolunu izlemeyeceğimi bildiririm. Başlıca amaçlarım, bir savaş gücünün örgütlenmesi, Bolşevizm'in devrilmesi ve Rus halkının arzusuna uygun bir hükümet biçimi seçebilmesi ve Rus halkının yüksek fikirlerini gerçekleştirebilmesi için kanun ve düzenin kurulmasıdır. özgürlük ve özgürlük. Siz vatandaşları, Bolşevizme karşı mücadelede birleşmeye ve gerekirse her şeyinizi feda etmeye çağırıyorum.”der..

 Bu arada Rusya'daki Sol Sosyalist Devrimci grubu Kolçak'ı kınamıştır ve öldürülmesi çağrısında bulunmuştur. Sos Sosyalist Devrimciler 22 Aralık 1918'de Omsk'ta bir isyanla başlatır. Bu isyan kısa sürede yaklaşık 500 isyancıyı idam eden Kazaklar ve Çekoslovak Lejyonu tarafından hızla bastırılır..

Daha sonraki süreçte Sosyalist Devrimciler , Bolşeviklerle müzakerelere başlamıştır. Ocak 1919'da ise Sosyalist Devrimcilerin Halk Ordusu Kızıl Ordu'ya katılır.

Kolçak, bölgedeki iktidarı sırsında tüm sol gruplar üzerinde ağır bir terör politikası izler.

 Kolçak hükümetinin 3 Aralık 1918'de yayınladığı bir kararnamede "Yüce Hükümdarın sistemini ve yönetimini korumak için, İmparatorluk Rusya ceza kanununun maddeleri revize edildi, 99. ve 100. Maddeleri, suikast girişimleri için ölüm cezası belirledi. Yüce Hükümdar ve hükümetini devirmeye teşebbüs suçundan "Yazılı, basılı ve sözlü hakaretler 103. maddeye göre hapisle cezalandırılır. 329. maddeye göre bürokratik sabotaj 15 yıldan 20 yıla kadar ağır çalışma ile cezalandırılır.” denmektedir.

Kolçak'ın iktidara geldiği haberi Bolşevik hatların gerisinde yaşayan anti-komünist Ruslar arasında büyük bir heyecan yaratmıştır. Ivan Bunin günlüğüne şöyle yazmaktadır.: "17 Haziran 1919 . Şeytan onlarla. Sevinç gözyaşlarıyla haç çıkardım.

11 Nisan 1919'da Kolçak hükümeti,, "Bolşevik İsyanı ile bağları nedeniyle kamu düzeninin tehlikeleri hakkında". Başlıklı yeni bir kararname yayınlar ve kararname, Omsk gazetesinde yayınlanır.

Bu kararnamede "Bolşevik isyanıyla herhangi bir şekilde bağları nedeniyle kamu düzenine tehdit olarak görülen kişiler" için beş yıl hapis cezası öngörülmekte, Sürgünden izinsiz dönüş durumunda 4 yıldan 8 yıla kadar ağır çalışma söz konusu olabilecektir.

Yine aynı kararname ile hiç bir soruşturma komisyonu kararına dayanmadan ,ölüm cezası, zorla çalıştırma ve hapis cezasının önü açılmıştır.

Kolçak, Çarlık Rusya'sının tüm borçlarını kabul etmiştir. Fabrikaları, fabrikaların eski sahiplerine iade eder. Yabancı yatırımcılara tavizler verir ve sendikaları dağıtır. Şubat devrimi ile oluşmuş olan sovyetleri dağıtır.Sol gruplar üzerinde tam bir zulüm poltikası izler.

Kolçak'ın tarım politikası, özel arazi mülkiyetini yeniden sağlamaya yöneliktir. . Eski Çarlık yasaları geri getirilir. .

Büyük Sovyet Ansiklopedisi Kolçak rejimi tarafından uygulanan acımasız bir baskı sonucu yalnızca Yekaterinburg'da Büyük Sovyet Ansiklopedisi 25.000'den fazla kişinin vurularak veya işkence edilerek öldürüldüğünü ifade etmektedir. Mart 1919'da Kolçak, generallerinden biri "Amur bölgesinde yerel halkı yok eden Japonları örnek almasını" talep etmektedir.

Ludwig Martens tarafından kurulan Sovyet Bürosu'nun resmi bir organı olan Sovetskaya Rossiya , Menşevik bir organ olan Vsegda Vperyod'dan alıntı yaparak ,Kolçak'ın adamlarının toplu kırbaçlamalar uyguladığını ve tüm köyleri top ateşiyle yerle bir ettiğini iddia etti. 4.000 köylünün saha mahkemelerinin ve cezalandırıcı seferlerin kurbanı olduğu ve isyancıların tüm evlerinin yakıldığını söylemektedir.

Kolçak hükümerinin emrinde olan ,Irkutsk eyaletindeki Yenisey ilçesideki yöneticisi General. S. Rozanov ;

“Silahlı tüm köyleri yakın ve istisnasız yetişkin erkekleri öldürün.” Devlet birliklerine” karşı direniş durumlarında rehine alınırsa rehineleri acımasızca vurun.”” emri yayınlamıştır.

Kolçak hükümetinin kontrolü altındaki Altay ve Yeniseysk vilayetlerindeki bolşeviklerin belirgin bir yeraltı direnişi ortaya çıkmıştır.

1919 yazında Altay Bölgesi partizanları, Batı Sibirya Köylülerinin Kızıl Ordusunu (25.000 adam) oluşturmak için birleşir.

 Taseev Sovyet Partizan Cumhuriyeti, 1919'un başlarında Yeniseysk'in güneydoğusunda kurulduktan sonra , 1919 sonbaharında gerçekleştirdiği saldırıda Kolçak'ın arka cephesini tamamen dağıtmıştır.

Yaklaşık 100.000 Sibiryalı partizan, Kızıl Ordu yaklaşmadan önce geniş bölgeleri Kolçak rejiminden ellerinden alır.   

 Şubat 1920'de ise yaklaşık 20.000 partizan Amur bölgesinin kontrolünü ele geçirir.

İngiliz Marksist tarihçi Edward Hallett Carr ,  “Kolchak, Yudenich, Denikin ve Wrangel'in seferlerini, devasa boyutlardaki trajik gaflardan başka bir şey olarak görmek artık aklı başında hiçbir insan için mümkün değildir.”demektedir.

Rusya'nın Yüce Hükümdarı

Başlangıçta, komutasındaki Beyaz kuvvetlerle sınırlı bir başarı kazanan Kolçhak, kara savaşına yatkın olmaması nedeniyle stratejik planlamayı D.A Lebedev, Paul J. Bubnar ve ekibine teslim eder.

Rus Anatoly Pepelyayev ve Çek Rudolf Gajda komutasındaki kuzey ordusu, Aralık 1918'in sonlarında Perm'i ele geçirir ve diğer kuvvetler bu stratejik noktadan yayılır. Plan üç ana noktayı kapsamaktadır.Bunlar Gajda Başmelek'in ele geçirilmesi , Khanzhin Ufa'nın işgali ve  Alexander Dutov komutasındaki Kazakların Samara ve Saratov'u zaptetmesidir.

Kolçak’ın yaklaşık 95.000 askerden oluşan Kızılordu’nun karşısında , 110.000 kişilik bir orduyla çıkmıştır..  Kolçak'a ciddi bir silah ve ekipman desteği İngiliz General Alfred Knox yolu ile İngilizlerden gelir.

Beyaz kuvvetler Mart 1919'da Ufa'yı aldıktan sonta, Kazan'ı almak ve Volga Nehri üzerindeki Samara'ya yaklaşmak için ilerlemeye başlarlar . 

Yeni kurulan Kızıl Ordu, henüz tam hazır değildir ve ilk aşamada geri çekilir. Bu çekilmenin sonucu ,Beyazlar Glazov' ve Orenburg üzerinden Uralsk'a  uzanan bir hatta işgallerini genişletir..

Kolçak'ın egemenliği altındaki toprakları 300.000 km²'yi kapsamakta ve bu coğrafya yaklaşık 7 milyon nüfusu barındırmaktadır.

Nisan 1919’da Bolşevik Merkez Yürütme Komitesi Kolçak'ı yenmeyi en büyük önceliği haline getirir.

Baharın gelmesi ile birlikte Kolçak'ın konumu bozulmuş,- orduların ikmal hatları kesilmiştir. Bu sırada Kızıl Ordu bölgeye yeni toplanmış birlikler göndermeye başlamıştır..

Kolçak’ın ordusu sadece Ruslar’da oluşmamaktadır.Bu orduya Çekoslovak Lejyonu ve Polonya 5. Tüfek Tümeni de dahildir.

Kızıl Ordu karşı saldırısı, Nisan sonunda Beyaz hattın ortasında Ufa'yı hedef alarak başlar.Son derece şiddetli çatışmalardan sonra Ufa, 9 Haziran'da Kızıl Ordu tarafından ele geçirilir.

Hazİran sonunda ayın sonunda, Tukhachevsky komutasındaki Kızıl kuvvetler Uralları geçmiştir. Dağların coğrafi kısıtlamalarından kurtulan Kızıllar, Çelyabinsk'i ele geçirerek hızlı bir ilerleme kaydetmiştir.25 Temmuz Beyaz kuvvetlerin izole edilmekten kurtulmak için kuzeye ve güneye geri çekilmeye başladığı tarihtir.

Beyaz kuvvetler, Kızıl Orduyu geçici olarak durdurmak için Tobol ve İşim nehirleri boyunca yeni bir hat kurup, bu hattı ekim ayına kadar elde tuttular. Ancak çarpışmalar sırasında öldürülen yada yaralanan adamların kaybı, Beyaz'ların bu birlikleri takviye etmesini engellemiştir. Kızıl Ordunun mevcudu ise sürekli büyümektedir. .Bu ordu ekim aynın ortalarına doğru Tobol'u aştı.

Bu güce cevap veremeyen Beyaz kuvvetler düzensiz bir kitle halinde Omsk'a doğru geri çekilir.

Kızıl Ordu birliklerinin bir bölümü ise Anton Denikin emrindeki diğer Beyaz birliklerini süpürmek için güneye doğru yeniden konuşlanmıştır.

Gücünün tükenmesi ile birlikte diğer grupların Kolçak üzerindeki tehditleri artmaya başlamıştır. . Yerel muhalifler silahlanmış,. Kolçak’ın sonunun geldiğini anlayan uluslararası destek ise bütünüyle zayıflamıştır. İngilizlerin desteği bu aşamadan Denikin'e yönelmişti.

 Kuzey ordusu komutanlığından ihraç edilen Gajda² , Kasım ayı ortasında başarısız bir darbe düzenler...Omsk 14 Kasım'da boşaltılır ve Kızıl Ordu, büyük miktarda mühimmat, yaklaşık 50.000 asker ve on generali esir alarak ve şehri ciddi bir direnişle karşılaşmadan almıştır..

Doğuya doğru devam eden bir mülteci seli olduğu için tifüs salgını ciddi bir sorun haline gelmiştir. Onun öncesinde Kolçak, Trans-Sibirya Demiryolu boyunca Irkutsk'a gitmek üzere 13'ünde Omsk'tan ayrılmıştır.

Kolçak’ın seyahati çok yavaş ilerliyordu. Aralık ayına kadar treni yalnızca Nizhneudinsk'e ulaşır.. Aralık ayı sonlarında Irkutsk, SR'ler-Menşevikler kontrolü altına girmişti. Ve bu gruplar burayı siyasi merkez haline getirmişti. Bu merkez Kolçak'ı görevden aldığını ilan eder.

Kolçak bunu 4 Ocak 1920'de duyduğunda istifasını ilan ederek görevini Denikin'e verdiğini duyurur., 

Irkutsk çevresinde kalan kuvvetlerinin kontrolünü  ataman ³GM Semyonov'a ⁴devretti .Gücün Semyonov'a devredilmesi Kolçak’ için sonun başlangıcı oldu. Daha önce emrinde olan olan Çekoslovaklar tarafından Irkutsk'taki İngiliz askeri misyonuna güvenli geçiş sözü verilmesine rağmen, onu 14 Ocak'ta Irkutsk'ta Sol Sosyalist Devrimci güçlere teslim ettiler..Hemen 6 gün sonra 20 ocak 1920 ‘de Sosyalist Devrimci iktidarı kentin yönetimini bir Bolşevik askeri komitesine teslim etti

General Vladimir Kappel⁵ komutasındaki Beyaz Ordu, İrkutsk'a doğru ilerlerken, Kolçak, Devrimci Komite'yi (REVKOM) temsil eden beş kişilik bir komisyon tarafından 21 Ocak ile 6 Şubat arasındaki dokuz gün boyunca sorguya çekilir. Moskova infaz konusunda son derece tereddütlüdür.Buna rağmen Kolçak, Başbakanı Viktor Pepelyayev ile birlikte ölüme mahkûm edilir.

Her iki mahkum da 7 Şubat 1920 sabahı erken saatlerde idam mangasının önüne çıkarıldı. Görgü tanıkları Kolçak, "bir İngiliz gibi" tamamen sakindi..derler.

Kolçak idam mangası komutanına "Paris'teki karıma oğlumu kutsadığımı söyleyen bir mesaj gönderir misiniz?" der.

Komutan, "Unutmazsam neler yapılabileceğine bakarım" diye cevap verir.

Rus Ortodoks Kilisesi'nin bir rahibi daha sonra her iki adama da son ayinlerini yaptırır. İdam mangası infazı gerçekleştirmiştir. 

Cesetler Angara Nehrine atılır.

Beyaz Ordu infazları öğrendiğinde ,daha doğuya çekilme kararı alınır.

 Bunu Büyük Sibirya Buz Yürüyüşü izledi. Kızıl Ordu, 7 Mart'a kadar Irkutsk'a girmedi ve ancak o tarihte  Kolçak'ın ölüm haberi resmen yayınlandı.

Kolçak bakanlarının yargılanması

Kolçak ve Başbakanı Viktor Pepelyayev yukarıda da ifade edildiği gibi her hangi bir yargılama yapılmadan, sorguları gerçekleştirilmesinin ardından kurşuna dizildiler. Kaçmayı başaramayan, diğer bakanlar kurulu üyeleri ile yüksek görevlilerin hakkında ise bir yargılama süreci başladı.

Bu yargılama sürecinde öncesinde bir iddianame hazırlandı.

İddianame bütünüyle KOLÇAK üzerinde kuruluydu. Kolçak açısından idam edilmiş ,sonra hakkında dava açılmış gibi bir durum doğdu.

Sibrevkom'a bağlı özel bir Olağanüstü Devrim Mahkemesi tarafından yapılan duruşmalar 20–30 Mayıs 1920 tarihleri arasında Omsk'ta yapıldı. 19 ciltlik materyalin (birkaç yüz belge ve 56 fotoğrafla birlikte) "Alexander Vasilyevich Kolchak ve Diğerlerinin Soruşturma Davası" başlıklı olması tesadüf değildir. Bu yargılanma Sibrevkom (Sibirya Devrimci Komitesi) başkanı I.N.'Sminnov nin sözleriyle bu dava "büyük bir siyasi miting" olarak tasarlanmıştır.

Kolçak’ın maiyeti davası çok dikkatli bir şekilde hazırlandı.

Böylece, karşı devrime karşı mücadele için Irkutsk eyaleti Olağanüstü Komisyonu başkan (ÇEKA) yardımcısı ve K.A. Popov, iki ay boyunca bir ön soruşturma yürütmüştür.

S.G.Chudnovsky,'nin başkanlık ettiği Sibirya Askeri Devrim Komitesi'nin1 Mart 1920'deki olağanüstü toplantısında. yargılamanın Kolçak hükümetinin merkezi otoritesine mensup, sorumlu ve lider pozisyonlarda bulunan kişiler hakkında yürütülmesine karar verdi. 2 Nisan'da Kolchak'ın eski ortakları Irkutsk'tan Omsk'a gönderildi.

Chudnovsky onları 18 Nisan'da gidecekleri yere teslim etti. Bu tarihte ön soruşturma tamamlanmış, her sanığa, kendi imzasını içeren tutanakla kendisine yöneltilen suçlamalar yazılı olarak tebliğ edilmiştir.

SanıklarV.G. Boldirev, V.K. Vasilevski, S.A. Vvedensky, A.A. Gratsianov, M.A. Grishina-Almazova, N.V. Dmitriev, V.G. Zhukovsky, V.A. Karlikov, A.K. Clafton, GA Krasnov, AM Larionov, I. A. Molodykh, A.P. Morozov, N.Ya. Novombergsky, N.I. Palechek, L.I. Pisarev, P.I. Preobrazhensky, G.M. Stepanenko, S.M. Tretiak, M.N. Tseslinsky, A.A. Cherven-Vodali, L.I. Shumilovsky ve M.E. Yachevsky’dir.

Sanıklar özet olarak ;

-“yabancı ülkelerin yardımıyla Sovyet hükümetine karşı karşı-devrimci eylemler gerçekleştirmek,. -

-Rusya toprakları üzerinde toplu infazlar gerçekleştirmek,

-Ulusal hazineleri yağmalamak.

AK Clafton, ise Sovyet rejimine ihanet etmek, iftira niteliğinde propaganda yapmak üzere bir basın organı kurmak, Aziz Hermogenes kardeşliği ve Kutsal Haç müfrezeleri adı altında özel askeri birlik kurmakla.. suçlanmıştır.

22 Nisan'da Sovetskaya Sibirya gazetesinde davanın ilk haber yapılır. Duruşmanın başlamasına bir hafta kadar öncede Cumhuriyet Savcısı A.G. Goykhbarg, Omsk basınına yaptığı açıklamada suçlamanın ana hatlarını duyurur.

Sibrevkom ve RCP (b) Merkez Komitesi Sibirya Bürosu toplantılarında,ÇEKA’nın tam yetkili bölge temsilcisi I.P.' Pavlunovsky ‘nin (1888-1937)başkanlık ettiği Sibirya Olağanüstü Devrim Mahkemesinde yargılamanın yapılacağı da duyrulmuştur.

MAHKEME SALONU

Duruşmanın ilk günü olan 20 Mayıs akşamı saat beşte ilk selse açıldığında , kürsüde

Olağanüstü Devrim Mahkemesi'nin beş üyesi olan ; I.P. Pavlunovsky (Başkan), V.M. Kosarev, E.M. Mamontov, P.E. Shchetinkin ve N.I. Baikov. Oturuyordu.

Kürsünün solunda savcı A.G. Goichbarg; kürsünün sağında ise savunma avukatları Ya.M. Aharonov, V.L. Aizin, A.N. Borodulin yer alıyordu.

Solda - fotoğraf çeken ve filme alan gazeteciler; arka plandada duruşmanın tanıkları vardı.

Duruşmalar herkese açık gerçekleştir. Sanıklardan dava açılan , 23' sanık duruşmada hazır bulundu. Çoğu kışlık giysiler içinde, yüksek bariyerlerle çevrili özel bir bölümdeydi.

Sanıklar bölümünün güvenliğini çevresindeki silahlı Kızıl Ordu askerleri sağlıyordu.

Duruşmanın yazılı dökümü, saat başı değişen iki stenograf tarafından dönüşümlü olarak yapılıyordu.

Duruşmadaki kalabalık mahkeme salonunda ;“Yargıçlar sadece emekçi halk sadece emekçi halktan seçilsin!”, “Devrim mahkemesi sermayeye başkaldıran emekçilerin vicdanıdır, aklıdır”,

“İşte buradalar” sloganları atıyordu.

Duruşma salonunda ;

-“Ceset dağlarını , kan nehirleri yaratanlar, sermayesinin yolunu açanlar, Sovyet Rusya'nın on milyonlarca işçisini ve köylüsünü aç bırakanlar, köprüleri ve yolları havaya uçuranlar, fabrikaları yok edenleri yargılıyor.”

”Kolçak hükümetinin işlediği suçların ölçüsü yok, işkence ettiği Sibirya'nın, Uralların ve Volga bölgesinin kanını ve eziyetini geri alabilecek bir infaz yok. Proletarya intikam peşinde değil, bu hükümet hakkında hüküm istiyor.” yazılı pankartlar asılıydı.

Salon ayrıca Marx , Lenin ve Troçki'nin portreleriyle süslenmişti..

Aşağıdaki tutanaklardan da anlaşılacağı gibii, avukat V.L.. Aizin avukatlara suçlayıcı materyalleri incelemek üzere günde dört saat, olmaz üzere toplama dört gün tanınması ve savunma için tanık dinletme taleplerini reddedilmesini adil yargılama önünde engel olarak ifade eder..

Sosyalist-Devrimci Tretiak dışındaki tüm sanıklar suçsuz olduğunu iddia eder. Yargılama sonucu karar açıklanır. A.A. Cherven-Vodali, L.I. Shumilovsky, A.M. Larionov, A.K. Clafton ölüm cezasına çarptırılır.

DAVA TUTANAKLARI İLE SORUŞTURMA BELGELERİNİN YAYINLANMASI SÜRECİ;

Sovyetler Birliği döneminde KOLÇAK davasının soruşturma belgeleri yayınlanmadı. 

Bu belgelerin yayınlanması tartışması son yıllarda yoğunlaştı. Hatta yargı süreci de başladı. 2017 yılında Rusya içerisinde başlayan yoğun bir kampanya sonucu bu belgelerin Rusya Federal Güvenlik İstihbarat Servisi tarafından yayınlanmaya karar verildiğini öğreniyoruz.

Aşağıdaki bölüm tümüyle bu belgelere dayalı olarak hazırlanmıştır.

Belge içerikleri dava ve soruşturma sürecindeki tarihlere uygun olarak belge içerikleri verilmeye çalışılmıştır.

Bu yazıya konu belgeler iki bölümden oluşmaktadır.

Birincisi Kolçak’ın ÇEKA önünde gerçekleşen sorgusuna ait tutanak, ikincisi ise Kolçak’ın bakanlarının yargılandığı “Sibirya Devrim Komitesi Altındaki Olağanüstü Devrim Mahkemesi”
duruşma tutanaklarıdır.

Yukarıda da ifade edildiği gibi KOLÇAK yargılanmadan ,sorgunun tamamlandığının ertesi günü kurşuna dizilmiştir. Yargılama olmadığı için infazın gerçekleştirdiği tarihte düzenlenmiş bir iddianame yada suçlamaları içeren bir belge yoktur. Kolçak Bakanlarının yargılandığı mahkemeye sunulan iddianame ile KOLÇAK’a yönelik suçlamalar hukuken ortaya çıkmıştır.

KOLÇAK’IN SORGU TUTANAKLARI

Yukarıda ifade edildiği gibi KOLÇAK Çekoslovaklar tarafından 14 Ocak'ta Irkutsk'ta Sol Sosyalist Devrimci güçlere teslim edildi

Ancak 6 gün sonra 20 ocak 1920 ‘de Sosyalist Devrimci iktidarı kentin yönetimini bir Bolşevik askeri komitesine teslim etti

General Vladimir Kappel komutasındaki Beyaz Ordu, İrkutsk'a doğru ilerlerken, Kolçak, Devrimci Komite'yi (REVKOM) temsil eden beş kişilik bir komisyon tarafından 18 Ocak ile 6 Şubat arasındaki( 18, 23, 24 ,25 ,26, 27, 28, 30 ocak 4 ve 6 şubat günleri)dokuz gün boyunca sorguya çekildi.

Öncelikle Amiral Koçak’ın sorgusuna ayrıntılı ve uzun bir özgeçmişle  başlandığını  görüyoruz. Soruşturma kurulu önce sorulacak soruların taslak bir dökümünü hazırlamış, bu şablon üzerinden sorgu başlamış ve devam etmiştir.

Kolçak sorgusunda özgeçmişi ile ilgili tüm bilgileri ayrıntılı olarak vermiştir.

Sorgunun ikinci bölümü siyasi faaliyetleridir. Burada sorulan sorular; ailedeki siyasi eğilimleri ,  gençlikte, yetişkinlikte, ekim devrimi öncesi siyasal görüşleri, 1917'den önceki siyasi faaliyetleri, monarşiye, hanedanlığa, Çar II. Nicholas'a⁶ karşı tutumu ve hanedanla kurduğu ilişkilerdir.Sorgunun üçüncü bölümü 1917 şubat devrimi sonrası siyasi faaliyetlerine ayrılmaktadır. Bu bölümde Şubat Devrimi'ne karşı tutumu, Prens Lviv⁷ başkanlığında kurulan ilk Geçici Hükümetle ve hükümet üyeleri olan Guçkov ⁸, Milyukov⁹], Kerenski¹⁰ ile olan ilişkileri sorulmuştur.Aynı şekilde Mayıs-Ağustos ayları arasında yenilenen geçici Hükümetin Tsereteli[¹¹ Çernov¹², Kornilov¹³, Alekseev ¹⁴, Kaledin ¹⁵  gibi üyeleri ile olan ilişkileri sorulmuştur.

Sorgunun dördüncü bölümünde ise 1917  Ekim Devrimine karşı tutumu ve ona karşı faaliyetleri ile yurtdışına çıkışından sonra Londra, Paris, New York, Washington ve Tokyo'da kurduğu siyasi ilişkileri aydınlatması istenmiştir.

Sorgunun daha sonraki bölümlerinde ise 1918'de Rusya'ya döndükten sonraki politik tutumu, kurduğu bağlantılar, ilişkiye geçtiği kişiler sorulmuştur.

Buradan devamla iç savaşın diğer figürleri olan Horvat¹⁶1]rupensky¹⁷, Kugushev¹⁸; Denikin¹⁹ ve Semenov²⁰ ile olan ikişkileri ile Japonya hükümeti ila olan bağlantıları ve Japonya’da bulunduğu dönemde kurduğu siyasal ilişkilerini aydınlatması talep edilmiştir.

Soruların son bölümünde ise Savaş Bakanı olarak görev aldığı Sosyalist Devrmci hükümetteki faaliyetleri ile bu hükümet darbeyle yıkıldıktan sonra BÜYÜK HÜKÜMDAR “sıfatı ile sonraki askeri ve siyasal faaliyetleri sorguya eklenmiştir.

Yine devamında Sibirya'da tek gücün örgütlenmesi planı,bu planın yaratıcı, planın nihai haline getirilmesi,planın uygulayıcıları, yabancı hükümetlerle olan ilişkiler, SD hükümetine karşı darbe süreci ve darbe sürecinde rol alanlar , sivillere karşı ateş etme, köylerin yakılması, rehin alma, kırbaçlama, öte yandan, yetkililerin şefler, askeri makamlar, zimmete para geçirme, devlet mallarının yağmalanması, krediler, ödenekler, mali yapılanma sorulmuştur.

Burada ifade edilen suç başlıkları ise 1) Bölgesel Duma'nın dağıtılması, 2) Kurucu Meclis üyelerinin vurulması, 3) Omsk ve diğer yerlerdeki ayaklanmaların bastırılması, 4) Sibirya'yı bütünü veya bir kısmını Japonya egemenliğine bırakmaya yönelik çalışmalar 5) Bölgede yabancı ülkeler lehine kurulan imtiyazlar,Semyonov'un askeri ve sivil bağımsızlığının tanınması yer almaktadır.

Kolçak’ın soruşturması başlangıçta yukarıdaki sorular üzerine inşa edilmiştir. İnfaz edlmesinden sonra ,bakanları hakkında açılan iddianamede  yukarıdaki suçlamalar kapsam olarak genişlemiştir.

KOLÇAK’IN SAVUNMASI;;

Kolçak sorgusunda uzunca bir özgeçmişi ve ardından askeri faaliyetlerini 1905 devrimi ve sonrası 1.Dünya Savaşı sırasındaki pozisyonunu son derece ayrıntılı bir şekilde anlatır.
1917 Şubat devrimi sonraki posizyonu ile ilgili ise özetle şöyle söylemektedir...
Şubat devrimi sırasında Batum'da görevli olduğunu,bu telgrafın Deniz Kuvvetleri komutanlığından geldiğini, Devlet Duması Geçici Komitesinin  tarafından hükümetin devralındığının bu telgrafta bildirildiğini, kendisine bağlı donanma gemileri personelini toplayıp geçici hükümetin kararlarına itaat edeceklerini bildirdiğini, Şubat devrimi ile birlikte her tarafta Karadeniz Filosunda Denizci Temsilcileri Sovyetinin kurulduğunu, Onlarla uyum içerisinde çalıştığını, Sovyet kararlarının uygulamadan önce kendisinden genellikle görüş alınıdğını, Geçici Hükümette Donanma ve Savaş bakanı olan Guckov’un gönderdiği talimatalara uyduğunu, yeni kurulan geçici hükümeti baştan sona kadar hep desteklediğini, Sovyet kurumlarını yararlı olduğuna inandığını, donanmadaki düzeni sağlamakta Sovyetlerin büyük katkısı olduğunu, ancak bunun süreli olmadığını kısa bir süre sonra çürümenin başladığını söyler.

Bu arada “Almanca “soyadlı subayların donanmadan atılması konusunda gelen yazılı bir emre karşı çıktığını ifade eder.

Gelen bilgilerden filonun savaş kabiliyetinin korunması konusunda endişelendiğini,. Guçkov'un Nisan 1917'de Odessa'ya gelişi sırasında,o arasında başlamış olan çürüme hakkında konuştuklarını, Guçkov'a bu süreç devam ederse uzun süre dayanamayacağımı, hiçbir karara varamayacağımızı söyledim...der.

Guçkov ise ordu komutanlarının bir toplantısı için Petrograd'a çağrılacağımı ve gündeme getirilen konu hakkında hükümete bir rapor hazırlayacağını söyledi.

Bu arada asker içinde çatışmalar çıktığı, çeşitli nedenlerle subayların dövüldüğünü ve disiplinin kalmadığını Guçkov’a iletir.

Guckov’un çağrısı ile tüm donanma komutanlarının Guçkov ‘a ayrı ayrı sunum yaptıklarını, filodaki derin çürümeyi anlattıkalarını ifade eder..Bu sunumdan sonra Guçkov’un kendisini Baltık Filosu'nun komutasını üstlenmeyi teklif ettiğini,ancak kendisini bu çürümenin her tarafa sirayet ettiğini ,. Baltık Filosu'na atanmasının herhangi bir işe yarayamayacağını Guçkov’a söylediğini, ancak yinede Guçkov'un emrine uymaya hazır olduğumu söyledim..der.

Sorgunun bundan sonraki devamını Kolçak'ın ÇEKA'ya verdiği  ifadesinden aynen aktarıyorum

Sonrasında devamla”; ertesi gün Duma Başkanı Rodzianko'ya gittim, ona da başlamış olan filonun parçalanma sürecini bildirdim ve bu çürümeye karşı koymanın tek yolunun sorumsuz bireylerin ve grupların propagandasıyla mücadele etmek olduğuna dikkat çektim. Rodzianko, G.V. Plehanov'dan tavsiye almamı tavsiye etti. Plehanov'u ziyaret ettim.

Kendisiyle yaptığım bu görüşmede, “askeri birliklerin aynı gün hükümete karşı beklenen eylemine işaret ederek, kitleler arasında tamamen kendiliğinden bir mayalanma süreci olduğunu, bununla savaşmanın çok zor olduğunu ve parti gruplarının burada bir şey yapmasının pek mümkün olmadığını .söyledim.

Bu sırada yolda ayrı ayrı gösteri yapan birliklerle bir araya gelerek Mariinsky Sarayına doğru yöneliyordu.Daha sonra Bakanlar Kurulu toplantısına katıldım. Bu sırada General Kornilov, Guçkov'un dairesinde gerçekleşen Bakanlar Kurulu toplantısında,, kentte hükümete karşı silahlı bir gösteri yapıldığını bildirdi.Emrindeki silahlı güçle bu gösteriyi tasfiye etme yetkisi istedi.
Bu görüşe Lvov ve Kerenski, hükümetin silahlarla değil, yalnızca ikna ve propaganda yoluyla hareket edebileceğini belirterek karşı çıktı.

Sonuç olarak, Kornilov'a istediği yetkiler verilmedi. O akşam en yüksek toplantının yapıldığı Pskov'a doğru yola çıktım. Bu toplantıda, raporlar, "kardeşleşmede "dahil olmak üzere cephedeki çöküşün korkunç bir resmini ortaya koydu. Toplantıda bu” çöküş gerçeği” ve bununla mücadele için herhangi bir önlem alınmadığı belirtildi.

Genel kanı, birliklerde devrimden beklenen coşkunun oluşmadığı, savaşın şiddetinin ve yorgunluğun asker kitleleri tarafından kişisel amaçlar için kullanıldığı, çöküşün kontrolsüz bir şekilde büyüdüğü, bu koşullar altında savaşı sürdürmenin son derece zor olduğu yönündeydi.

Ancak özellikle ittifakın müttefiklere karşı yükümlülükler getirdiği,  Rusya tarafından Almanya ile olan savaşın durdurulmasının Müttefiklerin yenilgisini ve ardından Rusya için barışın zor koşullarını gerektireceği için savaşa devam etmenin gerekli olduğu  söylendi.

"Müttefikler arasında, müttefiklerin ayrı ayrı belirli koşullar altında barış yapma hakkına ilişkin anlaşmanın özel gizli maddesi " olup olmadığı ile ilgili olarak,  özellikle de bir devrim durumunda Rusya'nın böyle bir hakkının  var olduğu konusunda  hiçbir şey bilmiyordum.

Bunu şimdi sizden ilk kez duyuyorum.

Petrograd'daki bu toplantıdan sonra, tekrar Guçkov'un bürosuna gittim.Toplantımızın konusu Petrograd Sovyeti altındaki komisyon tarafından hazırlanan Asker Hakları Bildirgesi taslağı üzerineydi.

Bu projeyle ilgili rapor, Savaş Bakan Yardımcısı General Manikovsky tarafından hazırlanmıştı. Çok kısa bir toplantıydı.Çünkü genel anlamda mevcut olanlar projeye aşinaydı. Taslağın okunmasının en başında, General Alekseev ayağa kalktı ve ordunun nihayet nasıl parçalanacağını tartışamayacağını ve bu nedenle taslağı daha fazla dinlemeyi reddettiğini belirtti.

Bundan sonra, orada bulunanlar, aynı zamanda koltuklarından kalkarak, bu belgeyi tartışmayı reddettiklerini belirttiler, General Alekseev'in görüşüne katıldılar. Belgenin okunması orada sona erdi ve toplantının kendisi sona erdi.

Guçkov'dan” Karadeniz'e mi dönmem yoksa Baltık Filosu'nun komutasını mı almam gerektiği “ konusunda emir almak üzere birkaç dakika daha kaldım .Guckov Karadeniz'e dönmemi söyledi.

Sanırım o toplantıdan bir gün sonra Karadeniz'e geri döndüm.
Petrograd'a yaptığım bu gezi ve oradaki kişisel gözlemlerime göre , Geçici Hükümet dürüstçe ve içtenlikle durumu kurtarmak isteyen ve bunu halk ve asker kitleleri üzerinde tamamen ahlaki bir etki yaratarak yapmayı uman bir ruh hali içerisindeydi.,

Ancak bu hükümetin güçsüz olduğu izlenimini edindim.

O zaman öne sürülen tek güç savaş sona erdirmeyi hedefleyen İşçi ve Asker Sovyetiydi

30 Ocak 1920'de, Başkan K.A. Popov, Üye V.P. Denike ve Üye A.N. Alekseevsky'den oluşan Olağanüstü Soruşturma Komisyonu, önerilen soruları yanıtlayan Amiral Kolçak ile görüşmeye devam etti:

Harbin'e vardığımda, tüm müfrezelerde, özellikle bağımsız olarak oluşturulan müfrezelerde, hatta küçük olanlar bile her birimde karşı istihbarat kurumlarının kurulduğu söylendi.

Bu karşı istihbarat kurumları, siyasi muhalifleri özellikle - Bolşevikleri - aramak ve tutuklamak için keşif ve polis çalışmaları yürütüyordu.

Tabii ki, bu karşı istihbarat birimleri , gerçek görevleri hakkında hiçbir fikri olmayan ve savcılıkla herhangi bir kontrol ve iletişim olmadan hareket eden kişilerden oluşuyordu;

"Bolşevik" kavramının kendisi onlar için son derece genişletilebilir bir kavramdı.

Daha önce olduğu gibi,bu gruplar tren istasyonlarına dağıldı, trenlerde arama yaptılar ve Sovyet hükümetinin ilgili organlarında görev aldığından ,Bolşevizm'e karıştığından şüphelenilen kişiler gözaltına alındı.

Bu sayısız karşı istihbarat servisini ortadan kaldırmak için karargahta bir karşı istihbarat düzeni getirmeye çalıştım.

Karargahta merkezi bir karşı istihbarat örgütlendi, ancak bireysel müfrezelerin karşı istihbaratını ona tabi kılmak mümkün olmadı.

Bana bu karşı istihbarat çalışmalarının bir meşru müdafaa aracı olduğu söylendi.

Bireysel müfrezeler ve bireysel davalarla ilgili olarak, bu davaların merkezi olarak savcılığın ofisine devredilmesine çalıştık. Bunun sonucunda verilen tutuklamalarının çoğunda hiçbir neden olmadığı ortaya çıktı.

Sonuçta tüm hat boyunca çoğu zaman , tutuklananlar bireysel birimlerin eline geçti ve bu birimler onları katletti.

Bu katliamların haberi bana ulaştığında, failleri kovuşturmak için bir şey yapmam imkansızdı,

Harbin'de, bir keresinde öğretmen Umansky'nin cesedinin bulunması üzerine Harbin polis şefi Von Arnold tarafından bilgilendirildim.Deliller cinayetin intikam için işlendiğini , faillerin Orlov'un müfrezesinden olduğunu gsteriyordu. , Ancak soruşturma makamları ve savcılığın failleri bulma çabaları sonuçsuz kaldı.

Genç bir hanımefendi bir keresinde bana, bir subay olan kocasının sokakta bir Semenovski subayı tarafından tutuklandığını ve Hailar İstasyonu'na götürüldüğünü, bunun da öleceği anlamına geldiğini söyledi.

Emrimle , tutuklanan kişiyi Hailar'a göndermeden önce, tutuklamayı gerçekleştiren tüm ekip , gözaltına alındı ve bana getirildi. Semenovski subayı bana, üstlerinin emriyle hareket ettiğini ve tutuklanan kişiyi şahsen hiç tanımadığını açıkladı.

Onu ve tüm gelenleri serbest bıraktım . Misillemelerden kurtarma ancak bilginin zamanında tarafıma ulaştığı durumlarda mümkün olabildi.

Kalmukov ve müfrezesi özellikle katliamlarıyla tanınıyordu..

Bolşeviklerin yaptığı zulme tepki kisvesi altında, soygun amaçlı cinayetler ve soygun amaçlı saldırılar gerçekleştirildi.Örneğin, İsveç veya Danimarka Kızıl Haçının bir temsilcisi asıldı, onlardan büyük meblağlar gasbedildi .

Horvat ve yabancı misyonlar tarafından alınan tüm önlemlere rağmen bu para asla iade edilmedi.

Her türlü katliam, soygun vb. müfrezeler, polis ve yol muhafızları tarafından, özellikle de Batı'dan geçenlere ve ziyaretçilere, özellikle de yanlarında "değerli eşyalar" bulunan kişilere karşı gerçekleştirildi.

Karargahta karşı istihbarat örgütleyerek, müfrezelerdeki tüm karşı istihbaratın keyfiliğini yok etmek istedim; Karargahtaki karşı istihbarat da elbette tutuklamalar yaptı ama tutuklananların davaları yasal yollarla soruşturuldu, tutuklamalar savcılık ve benim koordinasyonumda gerçekleşti.

Düşman ajanlarının keyfi geçişini önlemek için karakollar ve trenlerin denetimleri gerekliydi. Kendi kendini yöneten kadroların elinde bulunan demiryolunda karakollar kurmayı, trenleri denetlemeyi gerekli gördüm, Gerçekte aynı amacı güden aktif müfrezeler, , bu müfrezelerde faaliyet gösteren kişiler daha önce Sovyet yetkilileri ve Bolşevikler tarafından kendilerine yapılan zulüm ve gözlemledikleri şeylerin intikamını alma amaçları ile hareket ettiler..

Horvat' ise Semenov ile ilişkileri kötüleştirmemeye çalışıyor hatta zaman zaman ona yardım ediyordu. Horvat benim yanımda ile Semenov'a ve Japonya'ya karşı tutumuma karşı her hangi bir tepki vermiyordu. Hatta benim yerimde kalmamın istenmediğini düşünüyordu ve hatta ayrılmamı sağlamak için önlemler aldığını söyleyebilirim.

Horvat' Bolşevizmle savaşta meşru yolların destekçisiydi .Sözünü ettiğim katliamlara karşı tutumu olumsuzdu. Katliamlara karşı hep öfke duydu.

Japonya'da kaldığım süre boyunca, Vladivostok'ta paralel olarak üç hükümet kuruldu: Horvat Hükümeti, Derber Hükümeti ve Bölgesel Zemstvo vardı. Japonya’da iken iş çevreleri iş çevreleri bana etkinlik açısından en önemlisi Bölgesel Zemstvo’nu olduğunu söylemişti.

Horvat ve Derber'in örgütleri sadece kendi aralarında bir mücadeleye odaklanmışlardı.. Daha sonra ortaya çıkan gerçekler bana Horvat hükümetinin hiçbir şekilde Vladivostok'taki etkili olmadığını, bu hükümetin tüm iplerinin müttefiklerde olduğunu gösterdi.,

3 devlet yapısının birbirleri ile bir bağlantısı ya da koordimasyonu yoktu. Horvat’ı Uzak Doğuda bulunan en yetkili kişi olarak gördüğüm için kendisini Yüce hükümdar ilan etmesi beni hiç şaşırtmadı,

“Yüce Hükümdar” sıfatıyla bir güç yaratılması konusundaki tutumuma gelince , o dönemde bu konuda uzun süre tereddütlüydüm.

İngiliz General Alfred Knox ile Japonya’da yaptığım görüşmede ;iktidarın herhangi bir kişi tarafından üstlenilmemesi gerektiğini düşünüyordu ancak, Horvat hükümetinin personelinin yeterince iş yapmadığından şüphe ettiği için Bölgesel Zemstvo'nun gücünden yararlanmayı düşündüğünü ifade etmişti.

Bunun dışında hükümetin düzenli bir ordu gücüne sahip olması gerektiğini ve ve bu ordunun İngiliz eğitmenlerin katılımıyla örgütlenmesini önerdi.

Harbin izlenimlerinden hoşnut değildi. Subaylar arasındaki aşırı karışıklıktan ve derin ahlaki çürümeden bahsediyordu.

Genel olarak Uzak Doğu'daki izlenimlerim sonucu çevreden genelde onlar olmasına rağmen Horvat hükümeti hakkında olumsuz duygular bende hakim oldu..

General Knox benim düşüncemi sorduğunda, “askeri kuvvetlerin komutanının mücadele ettiği topraklarda tam yetkiye sahip olması gerektiğini,Bolşevizmden arındırılmış bölgelerde ise iktidarın zemstvo örgütlerine teslim edilmesi gerektiğini” ifade ettim.

Bu görüşme dediğim gibi Japonya'da yapıldı. Daha sonra Vladivostok'ta ulaştığımda, Zemstvo'nun faaliyetleri hakkında çeşitli kaynaklardan da bilgi edindim.Primorya’da iken zemstvo'nun yarı-Bolşevik bir doğaya sahip olduğuna ikna olmuştum ve iktidarı zemstvoların eline devretme fikri konusunda önceki görüşüm değişti.Artık bu fikre olumsuz bakıyordum.

 Derber hükümetine karşı tutumum ise Vladivostok'tayken bile değişmedi;

Genel olarak müttefiklerin özünde belirsiz bulduğum politikalarına tabi olduğum takdirde, doğu'da hiçbir şey yapamayacağım sonucuna vardım.

Rusya'nın güneyinde güç biriktiren Alekseev'e gitmeye karar verdim. Burada Başkomutan Aleekseev’i²¹ kasdediyorum.Onun emrine girmeyi düşündüm. Onun güneyin başkomutanı olduğunu biliyordum.

Bu dönemde Omsk'ta bir Sibirya hükümetinin kurulduğunu ve Samara'da buna benzer bir hükümetin kurulduğunu söylediler.

Omsk hükümeti hakkında bildiğim tek şey, Bolşevik iktidardan bıkan halkın sempatisine sahip olduğu ve Grishin-Almazov²²'un orduyu seferberlik yoluyla örgütlediğiydi.

Vladivostok üzerinden Güney'e gittim. Vladivostok üzerimde son derece olumsuz bir intiba bıraktı. Müttefikler oranın efendileriydi.Her şey, en iyi binalar bile onların elindeydi; Rusların durumu son derece aşağılayıcıydı.

Daha önce, Japonya'da iken yabancı müdahale konusunda olumsuz bir görüşüm vardı.Bence batı müdahalesi ,Rusya'ya yardım etme amacını hiç gütmedi. Rusya açısından çok aşağılayıcıydı.

Vladivostok'ta, Ufa'da Sibirya ve Samara hükümetlerinin bir “Rehber” tarafından yönetilen tek bir Tüm Rusya hükümetine dönüştürülmesi amacıyla bir kongre düzenlendiği bilgisini aldım..²³
Denizci arkadaşlarımla yaptığım bir toplantıda, Batı Sibirya hükümetini tanıma ve destekleme ihtiyacından bahsettim.

Bu sırada, Vologodsky²⁴ başkanlığındaki bu hükümetin bir misyonu Vladivostok'a geldi. Bu sırada Derber'in hükümeti iktidardan ayrılmıştı. 3.Sibirya hükümeti Horvat hükümeti tarafından da şartlı bir şekilde tanınmıştı

Vladivostok filosunun denizcileri ve mürettebatı adına, Vologdsky’yi kişisel bir ziyaret gerçekleştirdim. Sibirya hükümetinin tanınmasını konuştuk .

 Vologda misyonunun ayrılmasından sonra, Çek karargahında Gaida ile tanıştık.Gaida, bana askeri olarak batıdaki genel durumu anlattı. Onunla tüm komutayı Ruslara devretme konusunu konuştuk. Gaida ayrıca askeri bir diktatörlük yaratma ihtiyacı fikrini de dile getirdi ve ben de ona bu diktatörlüğün ancak büyük ve birleşik bir askeri güç varsa düşünülebileceğini söyledim. Yine Çek askeri kuvvetleri konusundaki tutumumla ilgili sorusuna" komutasının Çek komutanlığına ait olması durumunda "ortaya çıkacak sakıncalardan bahsettim...

Gaida Rehber adı altında bir gücün yaratılması fikrine Omsk hükümetinin sempati duymadığını biliyordu.

Vladivostok'ta iken Semenov'un Omsk hükümetini tanıdığını ilan ettiği bilgisini aldım. Genel olarak, ölü noktadan hareket etmekle birlikte ve güçlü bir hükümetin kurulduğu izlenimine sahiptim.

Çeklere gelince, bana öyle geliyordu ki, Müttefiklerin desteğiyle de olsa, anavatanlarına serbestçe erişim amacı taşımaları nedeniyle  onlar bağımsız olarak hareket ediyor ve yeni hükümeti destekliyorlardı.

Güney'e gitme fikriyle, Eylül 1918'in sonunda Vladivostok'tan ayrıldım ve Ekim ayının yarısında Omsk'a vardım.

Bu sırada, iktidarın örgütlenmesi sorunu üzerine: “Bolşevizme karşı mücadele sırasında, tüm askeri güçlerin başkomutanının elinde yoğunlaştığı, ancak sivil iktidarın alt aygıtının var olduğu tek bir güç olan bir askeri diktatörlük fikri düşüncesine sahiptim.

Omsk'a gittiğimde, kendimi artık askeri işlevlere sahip Doğu Çin Demiryolları Yönetim Kurulu üyesi olarak görmüyordum: Horvat'a yönetim kurulundan istifa ettiğime ilişkin yazılı bir resmi açıklama gönderdim.Bu açıklamadan sonra bu kurulun hiçbir işinde yer almadım. Yönetim kurulu üyesinin aldığı maaşı da almadım.

Omsk'a vardığımda, Alekseev'in ben gelmeden birkaç gün önce öldüğünü öğrendim; aynı zamanda Kornilov'un öldüğü ve Denikin'in Güney'de komutayı üstlendiğine dair haberler vardı.
Omsk'ta, Ordu Rehberinin Başkomutanı olarak atanan Boldyrev zaten vardı.. Geldiğimi öğrendikten sonra, bana burada  ihtiyaç duyulduğunu söyleyerek ona katılmaya ve Omsk’ta kalmamı talep etti.

Omsk'ta kalmamı istedi, çünkü ,beni o zamanlar bana söylemediği görevler için kullanmayı planlıyordu. Hatta birkaç gün beklememi önerdi. O zamana kadar Boldyrev'i şahsen tanımıyordum, Ama onu ordudan zeki ve verimli bir subay olarak tanıyordum.

Aynı zamanda kurmay Başkanı Rozanov'u²⁵ da ziyaret ettim.Onunla ilk defa orada tanıştım. Onunla birlikte o zaman Romanovsky²⁶ ., Sakharov ²⁷ve Lebedev ²⁸’e tanıştım.
Lebedev'in Güney Gönüllü Ordusu'nun resmi temsilcisiydi. İletişim ve bilgilenme için Sibirya'ya gönderilmişti. Romanovsky ve Sakharov da gönüllü ordudandı, ancak resmi bir yetkileri yoktu.

Daha doğrusu o dönemde Lebedev'in gerçekten de gönüllü ordunun resmi bir temsilci olduğu konusunda bende bir şüphe yoktu. Denikin'le daha sonra yaptığım yazışmalarda Denikin, . Lebedev, Sakharov ve Romanovski ve daha sonra gönüllü ordudan gelen diğerleri ve Boldyrev'e güven duymadığını söyledi.

Aynı şey, başkaları tarafından da söylendi.

Aynı zamanda, Uzak Doğu hakkında tanınmış kişilerin bir toplantısı sonrasında,mütefiklerin Uzak Doğu'ya müdahalesi nedeniyle, Uzak Doğu'nun Rusya'nın elinden kaybedilebileceği fikrini dile getirdiğim bir rapor hazırladım.

İki gün sonra, Boldyrev beni tekrar davet etti ve şu anda etrafında tek bir kişi olmadığı gerçeğine atıfta bulunarak Savaş ve Donanma Bakanlığı görevini üstlenmemi teklif etti.

Savaş ve Deniz Kuvvetleri Bakanı olarak .böyle bir görev üstelendiğimde, güvenebileceğim ordu komutanlarıyla ilişkimin ve genel olarak askeri kuvvetlerle ilgili bilgimin netleştiği takdirde nihai cevabımı ona vereceğimi söyledim. Boldyrev ise ısrar etti ve ben de Savaş ve Donanma Bakanı olarak gerçek pozisyonumu tanıdıktan ve bu pozisyondan çekilme hakkım olması koşuluyla, hükümete dahil edilmeyi kabul ettim.

Bakanlık görevini kabul ettikten sonra Vologda'ya geldim.Bakanlar Kurulu Başkanlığı ve ardından Bakanlar Kurulu toplantılarına katılmaya başladım O dönemde konseye hakim olan atmosfer son derece gergindi. Konsey üyeleri ile Vologda'nın rehber olarak katıldığı Omsk hükümeti arasında bir mücadele ortami vardı.

Devlet Korumadan Sorumlu iç işleri bakanı  Mihaylov'un yoldaşı Rogovsky'nin ²⁹ Tüm Rusya Hükümeti Maliye Bakanı olarak atanması , Omsk hükümetinin temsilcilerinde “ eninde sonunda Bolşevizmin geri dönüşüne yol açacağı düşüncesinin doğmasına neden olmuştu.

Bunun kanıtı olarak gösterilen şeyde , Rehber'in daha sonra bir bildiri yayınlayan Çernov ile bağlantısıydı. Bu bildiri ordunun dağılmasına yol açabilecek ve subaylara karşı kabul edilemez saldırılar içeriyordu.

Bakanlar Kurulundaki Omsk hükümeti ile Rehber arasındaki mücadele atmosferi bana bakan olarak çalışma ortamı açısından,  elverişsiz bir durum doğuruyordu .

Boldyrev'e doğrudan cephede çalışmayı arzu ettiğimi söyledim.

Mücadele baştan Mihaylov ve Rogovsky olmak üzere isimler etrafında yürütülüyordu. Bununla birlikte, bölgesel Duma sorunu da duruyordu. Ancak Avksentyev'den beri ortada yoktu.

Çekler Ulusal Konseydeki temsilcileri, Mihaylov'un atanması konusuna müdahale etti. Bakanlar Kuruluna, Mihaylov'un Tüm Rusya hükümetine katılması ve bu hükümetin önerilen bileşiminde başka değişiklikler olması durumunda Çeklerin cepheden ayrılacağını bildirdiler. Ben bunun lehine konuştum. .

Mihailov da dahil olmak üzere hükümete alınan kişiler konusunda Çeklere hiçbir taviz verilmedi. Ben Çeklerin zaten cepheyi terk edeceğini düşünüyordum. Bakanlar Kurulu tam da bu kararı aldı. Rogowski'ye gelince, Rehber ve Omsk Hükümeti'nin aralarında yaptıkları ortak gayriresmi bir anlşaşma sonucu onu hükümete dahil edildiğini düşünüyorum. Yapılan resmi toplantının daha önce gerçekleşmiş olan gayriresmi toplantıda alınan kararı resmileştirmek amacıyla yapıldığı açıktı.

Kısa bir süre sonra 7 ya da 8 kasımda Savaş ve Deniz Kuvvetleri Bakanı olarak, cepheye gittim.
Yekaterinburg'da Dört Çek alayının sancaklarının devri ile amacıyla yapılan bir kutlama gösterisine davet edildim. Bu kutlama, ilk kez Syrov gibi bazı Çehov temsilcileriyle tanıştığım ve General Gayda ile ikinci kez buluştuğum bir akşam ziyafetiyle sona erdi.

Gaida ile yaptığım bu ikinci görüşmede ;Gaida Omsk'taki durum ve sorunlarla ilgili olarak “Rehber ile Omsk hükümeti arasındaki anlaşmanın kırılgan ve çarpışma doğurmasının kaçınılmaz olduğunu. daha önce olduğu gibi, bir diktatörlüğün gerekli olduğu görüşünü “dile getirdi ve Rehber'in uygulanabilir olmadığını söyledi.

Cephede iki yönde çalıştım: bir yandan ordunun ihtiyaçlarını açıklığa kavuşturmak, diğer yandan da sorumluluk pozisyonundaki çeşitli kişilerle görüşerek daha genel nitelikteki çeşitli konuları açıklığa kavuşturmak.

Ordunun Rehber'in yanında değil, karşısında olduğu izlenimini edindim. Öte yandan, General Pepeliaev gibi kişiler, salt askerin bakış açısından, durumun uzun süremeyeceği, tek bir gücün tek bir kişinin elinde tek bir komuta yaratılması gerektiği fikrini dile getirdiler.

Önden Çelyabinsk'e gittim, orada Syrovoy'un karargahındaydım, orada Dieterichs ile tanıştım., Çekler Ulusal Konseyi'nin bazı temsilcileriyle tanıştım ve daha sonra güney rotasından Omsk'a seyahat etmeye karar verdi.

Petropavlovsk ile Kurgan arasındaki yolda, trenim General Boldyrev'in treniyle karşılaştı. Genel anlamda, seyahatimin sonuçları hakkında Boldyrev'e rapor verdim. Boldyrev, Çeklerle müzakere etmek için Çelyabinsk'e gideceğini, kendisine göre ilişkilerin gergin olduğunu ve Ufa cephesindeki Kızıl saldırının çok tehlikeli bir anında cepheyi kimlerin terk edebileceğini açıkladı.

Omsk'taki durumla ilgili sorularıma Boldyrev, Omsk'taki atmosferin çok iyi olduğunu söyledi..Ancak gergin, çok huzursuz, özellikle Kazak çevrelerinde destek beklediklerini ama buna çok fazla önem vermediklerini ve her şeyin hallolacağını düşündüğünü söyledi.

16 Kasım'da Omsk'a ulaştım. Oraya vardığımda, Kazak subayları da dahil olmak üzere birçok subay bana geldi ve bana tek bir hükümetin kurulması gerektiğini söyledi ve bu gücün benim tarafımdan alınmasını teklif ettiler..

Bende 1) Ordum yok,2) Omsk hükümetinin görüşünü bilmiyorum ve 3) Dizin hükümetinin hizmetindeyim dedim.

O sırada bu ifadelerle bana gelen subaylar arasında Albay Volkov'u hatırlıyorum. Başçavuş (Yarbay) Katanaev, Markovskive Belov’u İyi hatırlıyorum, değillerdi.

Asker olmayan insanlar bana bu tür ifadelerle gelmediler. Yarbay Krasilnikov'un Katanayev, Askeri Çavuş Binbaşı Krasilnikov ile birlikte olması mümkündür.

20. 16 ve 17 Kasım'dı. İşin gidişatını öğrendikten sonra, Savaş Bakanı görevini reddetmeye karar verdim ve sanırım 17 Kasım'da bunu Bakanlar Kurulu'nda duyurdum, sadece Boldyrev'in gelişini bekleyeceğimi ve ya cephede çalışmayı ya da bir deniz bakanlığı düzenlemeyi düşündüğümü ekledim.

17 Kasım'da, beni Savaş Bakanlığı'nın başında kalmaya ikna eden Avksentiev'le görüştüğümü hatırlıyorum.

Esas olarak, yürütülmekte olan bu siyasi mücadele atmosferinde, Savaş Bakanı olarak çalışmalarıma yürütemeyeceğim gerçeğine atıfta bulunarak tüm teklifleri reddettim.

Yukarıda bahsettiğim cepheye seyahatimin arifesinde olması tarih 17 Kasım olabilir.

Yaklaşan bir darbenin söylentileri dönüyordu, ancak bunun ne zaman olacağından kesinlikle bahsedilmiyordu. 17-18 Kasım gecesi, sabah saat 4'te, sıradan biri tarafından uyandırıldım ve benden Vologda'nın telefonlar aradığını bildirdi.

Vologodsky, telefonda, bu gece tutuklandıklarını ve Avksentyev ve Argunov’inde bulundukları şehirleeden götürüldüklerini bildirdi.

Aynı gün n Bakanlar Kurulu toplantısında 18 Kasım'da tutuklananların benim şahsi sorumluluğum altında olduğunu söyeldim. . Starynkiewicz’le birlikte tutulananların yanınaa gittim.Daha sonra Starynkiewicz’le birlikte tutuklananları yurtdışına göndermenin çözümünü bulduk.

Yolda dokunulmazlıklarını sağlamak, gerekli araçları ve yabancı pasaportları sağlamak için önlemler alındı; ayrılmadan önce, belirli koşullar altında yurtdışına gönderileceklerine dair bir taahhütname imzaladılar ve yurtdışında kaldıkları süre boyunca Yüksek Hükümdar ve Sibirya Hükümeti'ne karşı siyasi çalışmalar yapmamayı taahhüt ettiler.

Konvoyun sorumlusuna sevkiyat sırasında,, yolda tutuklananların kişisel bütünlüğünü kesinlikle sağlanması ve trene herhangi birinin tarafından , ister onları serbest bırakmak amacıyla , isterse doğrudan onlara saldırmak amacıyla olsun herhangi bir saldırı durumunda silah kullanılması emrini verdim.

Yanılmıyorsam, 19 Kasım akşamı İngiliz komutanlığından yaklaşık 15 kişiden oluşan küçük bir konvoy ile birlikte yola çıktılar. Gönderildiler .

Zenzinov ve Rogovsky, kendilerinin topladığı Bakanlar Kurulu toplantısında bir an önce bulunmamı istedi. Tutuklamayı kimin yaptığını sorduğumda Vologodsky bilmediğini söyledi. Vologodsky ile görüştükten sonra genelkurmay başkanı Rozanov ile telefonda görüştüm ve şehirde neler olup bittiğini sordum. Rozanov, şehrin sakin olduğunu, sadece devriyelerin dolaştığını, telefonların kapalı olduğunu ve hiçbir yerden bir şey alamadığını söyledi.
Bakanlar Kuruluna giderken onu ziyaret etmeyi kabul ettim. Genel Merkeze telefon etmeye çalıştım ama mümkün olmadı. Sabah saat beş civarında, Rozanov'la buluştuk.Yanında Vinogradov'da vardı. Bana tutuklamaların Kazak birimleri tarafından yapıldığını, ancak tutuklananların hangilerinin, nerede olduğunun bilinmediğini söyledi.

Ayrıca şehirde sakin olduğu ve sadece Kazak devriyelerinin dolaştığı, Rozanov'un ise olanlardan habersiz olduğu ortaya çıktı. Vinogradov ile birlikte Rozanov'dan eski valinin evindeki Bakanlar Kurulu binasına gittim. Konsey toplantılarında birliklerin komutanı olarak sürekli olarak hazır bulunan Matkovsky dahil olmak üzere Bakanlar Kurulu üyelerinin tamamı oradaydı.Vologodsky, komiteye e tutuklama hakkında bilgi verdi ve tutuklamanın Kazak birimleri, yani 1. Sibirya Kazak alayı ve Krasilnikov müfrezesinin bir parçası tarafından yapıldığını ve ayrıca istasyonda bir Kazak biriminin olduğunu söyledi.

Rogovsky tarafından örgütlenen devlet milisleri silahsızlandırıldı . Toplantıda hemen, bir süre sonra, tutuklananların Krasilnikov'un müfrezesinin bulunduğu tarım okulunda (Zagorodnaya korusunun arkasında) olduğu anlaşıldı.

Vologodsky, Bakanlar Kurulunun bu tutuklama hakkında ne düşündüğü sorusunu gündeme getirdi. Çeşitli görüşler ifade edildi.

Birincisi, Rehber üyelerinin çoğunun özgür olması nedeniyle, her şeyin aynı kalacağı için tutuklama operasyonun hiçbir şey ifade etmediği söylendi.
İkiinci olarak, Rehberin daha fazla iktidarda kalmasının imkansız olduğu söylendi.
Üçüncü görüş - Tüm güç Omsk hükümetinin eski bileşimine geçmelidir..dendi.

Tartışma sırasında Vinogradov ayağa kalktı ve meydana gelen olaylardan sonra artık Rehber'de ³⁰ kalamayacağını açıkladı. Bu açıklama ile toplantıdan ayrıldı. Böylece, Rehberin iki üyesi kaldı - orada olmayan Vologda ve Boldyrev.

Sabah 8 civarında, ne olduğu hakkında halka bir tür çağrıda bulunmanın gerekli olduğu konusunda mutabakata varıldı.. Tüm gücün askeri güce verilmesi ,bu gücün yalnızca tek bir askeri bir kişide olması gerektiği ifade edildi.- Ben bu görüşü destekledim.Konu ordudan biri tarafından gündeme getirildi, ancak larak kim olduğunu tam olarak hatırlamıyorum.

Sonunda, Konsey'in cephedeki zor durum, cephenin Çekler tarafından sözde terk edilmesi, olaylar ve huzursuzluk nedeniyle ortaya çıkan mevcut koşullar altında ve Omsk şehri garnizonundaki huzursuzluk nedeniyle tüm gücün asker bir kişinin eline geçmesi konusunda mutabakat sağlandı. Meclisin çoğunluğu böyle bir güç aktarımından yanaydı, kimsenin itiraz ettiğini e hatırlamıyorum.

Mevcut durumda askeri ve sivil gücün tamamının hükümetin başı olacak Ordular Başkomutanına devredilmesi gerektiğini bizzat ben söyledim. Böyle bir karar Bakanlar Kurulu tarafından alınmı oldu. Geriye, böyle bir güce sahip olan Başkomutan'ın tam olarak kim olması gerektiğine karar vermek kalıyordu.. Bu konuda görüş alışverişinde bulunulduktan sonra, Bakanlar Kurulunun çoğunluğu, iktidarı almamı önerdi.

Mevcut koşullar altında mevcudu korumanın gerekli olduğu, yani Boldyrev'in Başkomutan olarak kalması ve tüm gücün ona devredilmesi gerektiği anlamında konuştum, ancak kendimle ilgili olarak şunu söyledim: Burada yeni bir insanım, ordunun geniş kitleleri ve özellikle Kazaklar beni tanımıyor”.
Sonra Vologodsky, söylediğim her şeyi dikkate aldığını ifade ederek bana döndü ve adaylığım tartışılırken, benden bir süre toplantı odasından ayrılmamı istedi.

Daha sonra Vologodsky'nin ofisine gittim. Bir süre sonra, Matkovsky, Rozanov'u hatırlıyorum ve sonra Bakanlar Kurulu üyelerinden bir veya ikisi ile birlikte bana bana geldiler..
Bakanlar Kurulunun Rehberi ortadan kaldırdığını, tüm yetkilerin Bakanlar Kurulu tarafından Yüce Hükümdar olarak bir kişiye devredilmesine karar verildiğini , bu sıfatla bu görevin bana verildiğini söylediler.

Ondan sonra, Vologodsky'nin Konsey kararını bana okuduğu Bakanlar Kurulu toplantı odasına girdim. Ben de gerekli emirleri vermek üzere Karargah'a gideceğimi belirterek, Yüce Hükümdar görevini kabul ettiğimi bildirdim. Bakanlar Kurulu ile Yüce Hükümdar arasındaki ilişkiye düzenleme üzere öğleden sonra yeni bir toplantı yapılmasını talep ederek toplantıyı sonlandırdık

-Darbe sırasında, ama zaten tutuklamalardan sonra Sibirya'da Lvov ile hiç görüşmedim . Ondan en son 1918 yazında bir mektup almıştım.Ondan ya da Pariste Ruslar tarafından kurulan hiç bşir örgütten talimat almadım.

Savinkova’u ³¹ en son Omsk'ta gördüm, Omsk'a ilk ziyaretimden sonraki ilk günlerde bana gelmişti. Onunla iç politika hakkında konuştuğumu hatırlamıyorum; Benimle yaptığı konuşmada, esas olarak Japonya'nın Rus meselelerine karşı tutumuyla ilgileniyordu. Aynı dönemde Rus siyasi çevrelerinden Paris'e gelen kimseyi hatırlamıyorum. Japonya'da genç bir subay Aprelev ile tanıştım, Fransız misyonundaydı, Rus hizmetinde bir teğmendi; herhangi bir siyasi çalışması bildiğim kadarıyla Başka bir Aprelev tanımıyorum ve hatırlamıyorum. Regnault³² ile doğu'da buharlı gemiyle yolda bir şans eseri tanıştık. Onunla hiçbir siyasi bağım olmadı. . Geçen sefer söylediğim gibi genel izlenimim 9 Kasım 1918 itibariyle tüm ordunun Rehber'e karşı olduğuydu.Bu izlenimi özellikle cepheden aldım.

O zamanlar Ik Nehri hattında bulunan güneybatı cephesinde değildim ve orada çalışan askerlerden Fortunatov'un ³³müfrezesinden bir subayla tanıştım.Bu cephede de Rehber'e karşı tutumun aynı olduğu bilgisine sahipti.

Ertesi gün Yüce Hükümdar'ın gücünü devraldıktan sonra Güneybatı cephesi de dahil olmak üzere ordunun her yerinden bir dizi karşılama telgrafı aldım.,. Kappel'le Şubat ya da Mart 1919'a kadar görüşmedim, ama onun bilgi ve incelemelerine göre, genç subaylar arasında olağanüstü bir figür olarak ona büyük bir saygıyla karşılanmıştım.

İkinci gün, 18 Kasım'daki darbeden sonra, Stavka'da Syromyatnikov, Sibirya'nın farklı bölgelerinden ve cepheden, ordudan (kişi ve kuruluşlardan selam içeren telgraflar daha sonraydı) bir dizi telgrafla bana rapor verdi;

Bu telgraflar, yapılan her şeyin ordunun isteklerine uygun olduğuna dair bana güven verdi. Horvath'tan otoritemi kabul eden hoş bir telgraf geldi.

Dutov³⁴tarafından, Orenburg Kazak Ordusu,. Ural Kazak Hükümeti tarafındanda kutlama geldi. Onları selamlarken acil görevlerim hakkında de bilgi vererek, asıl amacın bir Kurucu Meclis toplamak ve iktidarı ona devretmek olduğunu söyledim.

Bundan sonra, Kazak ordusunun Ural hükümeti benimle dayanışmasını ve otoritemi kabul ettiğini ifade etti.

Doğudan başka herhangi bir telgraf almadım ve sadece Semenov ve Kalmykov'dan otoritemi tanıdığını ifade eden telgraflar aldım.

İktidarı aldıktan sonraki ilk adımım, ilk haftaya başkanlık ettiğim ve yönettiğim bir Ekonomik Devlet Konferansı toplamak oldu.

Bu konferansta, , esas olarak, ana hatlarıyla orduyu tedarik etme sağlama amacıyla atılması gereken adımlar ve ekonomik önlemler konuşuldu.

. Müttefik güçler Omsk'ta olduğu için, bana ve gerçekleşen darbeye oldukça karşı oldukça sempatik bir tutum sergilediler. Amerika Temsilcisi Haris ³⁵, gücümün sadece halkın iradesiyle örgütlenmiş bir hükümete geçiş olması şartıyla, Amerika'nın olanları memnuniyetle karşılayacağını . Söyledi. Ward, yaratılan gücün bir geçiş gücü olarak kabul edilebilir tek güç olduğunu ve halkın kendisi iktidarı kendi ellerine alıp iradelerini ifade edene kadar korunması gerektiğini savundu.

Benim izlenimim, yabancı güçlerin temsilcilerinin darbenin organizasyonu ve icrası ile hiçbir ilgisi olmadığıdır.

Çek temsilcileri Koszek ve Richter ise darbeye ve iktidarı benim tarafımdan ele geçirmesine karşı tutumu güvensizdi .Ricter Çek Ulusal Konseyi olarak Çeklerin bilgi ve rızası alınmadan herşeyin onsuz yapıldığını iddia ederek darbeye tamamen olumsuz bir şekilde tepki gösterdi.
Darbeden sonraki ya da üçüncü gün, Kurucu Meclis'in altı-yedi üyesi tarafından imzalanmış bir telgraf aldım, bu arada Nesterov'u³⁶ ve Devyatova³⁷ ‘u hatırlıyorum. Bu telgrafta bana gaspçı ve halk düşmanı deniyordu.³⁸, Kurucu Meclis'in bir komitesi,kendine bağlı birliklerin silahlarını bana karşı çevirmekle tehdit etti.

Daha sonra Çelyabinsk'te yerel komutanlığın inisiyatifiyle tutuklamalar başladı ve tutuklananlar Omsk'a götürüldüler. O zamanlar Çekler cepheden Doğu'ya tahliye yapmakla meşguldüler ve güçlerimizin hareketi için demiryolu hattında, özellikle Çelyabinsk'te inanılmaz bir yoğunluk vardı..

Kurucu Meclis üyelerinden gelen söz konusu telgraflardan sonra, Çernov'un tutuklanması için telgrafla emir verdim. Birkaç silahlı muhafızla birlikte Çernov tutuklandı ve Gaida tarafından Chelyabinsk'e gönderildi;

Gaida, sanırım onu ​​serbest bırakan Ulusal Çek Konseyi'nin talebi üzerine Chernov'u Chelyabinsk'e göndermek zorunda kaldı. Gaida’ya Çernov'u tutuklama ve ona Omsk'a, kadar eşlik etme emrini vermiştim.Yine bildiğim kadarıyla Rus birlikleri tarafından tutuklandı. Omsk yerine Chelyabinsk'e gönderilmesine yönelik herhangi bir soruşturma yapılmadı.Aynı zamanda Ufa'daki Kurucu Meclis üyelerinin tutuklanması emrini verdim. Bu benim inisiyatifimle verilen kişisel emrimdi, tıpkı Çernov’un tutuklanması emri gibi. Ufa'da yaklaşık 20 kişi tutuklandı ve bana telgrafı imzalayanlardan Devyatov dışında diğer imzacılardan başka hiç kimse tutuklanmadığı söylendi. Tutuklananlar arasında yerel inisiyatifle tutuklanan Kurucu Meclis üyesi olmayan kişiler de vardı. 

Tek kelimeyle, tutuklanması gerekenlerin tutuklananlar arasında olmadığı ortaya çıktı.
Starynkevich ile bir konferanstan sonra ve Kurucu Meclis üyelerinden oluşan komitenin, esas olarak parti ihtiyaçları için kullanılan büyük miktarlarda banknot çıkardığına atıfta bulunarak, Starynkevich'e tutuklananlara ihtiyacım olmadığını ve onları bırakacağımı söyledim.

Tutuklananlar, Kasım ayı sonunda Omsk'a nakledildi. Kirienko³⁹ ve Gutovsky-Maevsky⁴⁰ başta olmak üzere Kurucu Meclis'in bütün üyelerinin bulundukları e her yerde tutuklanması için genel talimat vermedim, ama birliklerdeki ajitasyonla mücadele için genel bir emir verdim.

Kurucu Meclis üyelerinin tutuklanmasından sonra, bu üyelerin komitesi konusunun ortadan kaldırılmasını düşündüm.

Gelecekte, asıl görevim cepheyi, özellikle Perm cephesini güçlendirmekti. Cepheye silah sağlamak için, bu konuda yardım sözü veren Knox ile sürekli ilişkiler içinde girdim.

Volkov, Katanaev ve Krasilnikov'un mahkemeye çıkarılması için ilan edilen emirle bağlantılı olarak, Semenov'dan iptalinin talep edildiği bir telgraf alındı.. Bu telgrafa cevap verilmemesini emrettim.

Bunu takiben, Chita'da, diğer şeylerin yanı sıra, Knox ile iletişim için kullanılması gereken Uzak Doğu ile doğrudan telle iletişimde bir kopma olduğu ortaya çıktı.

Daha sonra ordu malzemeleri içeren yüklerin de Semenov bölgesinde el konulduğu bilgisini aldık.

Zaten benim genelkurmay başkanım olan Lebedev'in bu konuda Semenov'la doğrudan bir telgraf üzerinde komplo kurma girişimleri başarısız oldu. Semenov konuşmak istemedi. 

Volkov'a, Trans-Baykal Yolu boyunca sevkiyatın hareketini sağlamak için İrkutsk'ta özel bir müfreze oluşturma emrini verdim.

Bu, Semenov ile aramdaki uçurumun sınırıydı. Bu sırada, Zhanen, Vladivostok'tan Omsk'a geldi.Bana, Transbaikalia'daki kuvvetlerimizin ilerlemesi durumunda, Japonya'nın müdahalesiyle durumun karmaşık kamaşık hale geleceğini, ve özellikle Japonya, bir çatışma meydana gelmezse, mallarımızın Trans-Baykal Yolu boyunca ilerlemesini garanti altına almayı vaat ettiğini daha dikkatli davranmak gerektiğini tavsiye etti. Bunu not aldım.Çatışma olmadı.Doğu'yla ve malların ilerlemesi, yavaş da olsa, toparlandı. General Katanaev⁴¹ başkanlığındaki Semenov davasıyla ilgili Olağanüstü Soruşturma Komisyonu'nun çalışmasından sonra,tüm zamanımı Genel Merkezde çalışarak geçirdim. 9 Aralık'ta St. George's Cross gününde düzenlenen geçit töreninde soğuk algınlığına yakalandım ve zatürree oldum ve 15 Aralık'ta doktorların talimatına göre yatmak zorunda kaldım.

Bu, Genel Merkezdeki mevcut çalışmalarımı kesintiye uğrattı ve kendimi ev ziyaretleriyle sınırladım; Orada her gün, günde iki kez Genelkurmay Başkanı Lebedev'den raporlar aldım, Vologda'dan acil ve özellikle önemli raporlar aldım ve yabancı misyon temsilcilerini kabul ettim. 1918 Şubatının ilk günlerine kadar evden çıkmadım.

 İlk seyahatim Senato'nun açılışınaydı. 20 Aralık civarında Lebedev bana, karşı istihbarattan alınan bilgilere göre, Omsk'ta Sovyet iktidarı sloganı altında ağırlıklı olarak demiryolu işçileri tarafından bir protesto hazırlanmakta olduğunu bildirdi.

 Lebedev'in kendisi bu bilgilere pek önem vermedi; Bu konuda özel talimat vermek zorunda değildim, çünkü şehrin korunması, ilçelere bölünmesi vb. Önlemler önceden alınmıştı. Konuşmadan bir gün önce, Lebedev'in sabah bana bildirdiği gibi Bolşeviklerin Omsk'taki karargahı tutuklandı ve Lebedev'e göre bir ayaklanma olasılığı ortadan kaldırıldı.

Lebedev, tutuklananların soruşturulduğunu söyledi. Gün sessizce geçti. Sabah saat beş civarında, nöbetçi emir subayı beni uyandırdı ve bir gösteri olduğunu, hapishanenin işgal edildiğini ve tüm mahkumların serbest bırakıldığını, ancak şehrin kendisinde sakin olduğunu ve gösterinin sadece varoşlarda yapıldığını söyledi.

Daha öncesinde, genelkurmay başkanı ile o zamanlar komutanı Matkovsky olan Sibirya Kazak alay yaşadığım bölgeyi korumak için anlaşma yapıldığını öğrenmişti.

Sonrası Lebedev'in sözlerinden  Omsk'ta her şeyin sakin olduğu, ayaklanmanın yalnızca hapishaneyi ve varoşların bir kısmını etkilediğini, isyancı güçlerin orduyla iletişimin sağlandığı Kulomzin'de yoğunlaştığını öğrendim.

Kazak ve bazı Rus birlikleri Kulomzino ve Çek bölgelerine gönderildi. Bu rapordan sonra şehirdeki tehlikenin geçtiğine ve uyuyabileceğime karar verdim. Sabah 8:48 civarında Lebedev, gece bilgilerini doğrulayan ve akşama kadar Kulomzin'deki ayaklanmayı da tasfiye etme umudunun olduğunu beyan eden kişisel bir raporla bana geldi.

Lebedev ayrıca, akşam saatlerinde isyancılara karşı bir askeri mahkemenin işlemeye başlayacağını söyledi. Bu mahkeme, muhtemelen birliklerin komutanı tarafından atanmıştı.Çünkü bu onun hakkıydı.

Lebedev, cezaevinden firar edenlerle ilgili olarak da yakalanmaları için tedbirler alındığını söyledi. Akşam Lebedev, Kulomzino'da bir savaş olduğunu, bunun sona erdiğini ve Kulomzino'nun birliklerimiz tarafından işgal edildiğini bildirdi. Ayrıntıları vermedi ve muhtemelen kendisi de bilmiyordu.

Akşam saat 9 ya da 10'da beklenmedik bir şekilde, isyana katılmayan ve sadece ayaklanma sırasında serbest bırakılan Kurucu Meclis üyelerinin mahkemede yargılanmakta olduğuna dair bir not aldım. yargılanmamaları için emir vermemi istediler. Kurucu Meclis'in 50 üyesinin yargılanmasının iptal edilmesi emrini verdim ve bu emirle birlikte, Matkovsky'nin kanalıyla askeri mahkemenin yapıldığı garnizona başkanına bir not gönderdim. Ondan sonra bütün gece kimse beni rahatsız etmedi çünkü kendimi çok kötü hissettim ve bütün gece bana hiçbir haber gelmedi.

Sabah 9-10'da Vologodsky ve Telberg⁴² acil ve önemli bir konuda görüşmek üzere yanıma geldiler; Aynı zamanda Brzhezovsky, emrimin yerine getirildiğine dair bir bildirimle birlikte bana hapishanedeki Kurucu Meclis üyelerinin bir listesini gönderdi.

Brzhezovsky'nin gönderdiği listenin çok kısa ve eksik olması beni şaşırttı. Telberg ve Vologodsky bana Kurucu Meclis üyelerinden bazılarının gece vurulduğunu bildirdi. Askeri başsavcı Albay Kuznetsov'u aradım ve ona olanları araştırmasını ve bana rapor etmesini söyledim.

Vologda ve Telberg'e, Kurucu Meclis üyelerinin idamının, müttefiklerin gözünde itibarımı zedelemek amacıyla bana karşı yöneltilmiş bir eylem olduğunu söyledim.

Lebedev, aynı günkü olağan raporunda, bu infazın kendisi için de sürpriz olduğunu, infazın mahkemeye göre gerçekleşmediğini ve kendilerinin yargılamadığını,edi. onlara eşlik eden memur tarafından mahkemeden çıkarken vurulduğunu söyledi.

Daha sonra Kuznetsov'un raporundan, infazın zaten bir yerlerde kaybolan Bartashevsky⁴³ tarafından gerçekleştirildiğini ve infaza katılan eskorttan iki askerin hazır bulunduğunu ve kaçma girişimi sırasında gerekçesi ile yapıldığını ,infazın gerçekleştirildiğini ifade eden tarafından iddia edildiğini öğrendim.

Tabii ki infaz için gösterilen bu gerekçeye inanamadım, çünkü bu tür durumlarda her zaman bu gerekçe ileri sülmüştür.

Kuznetsov daha sonra bunun elbette Bartashevsky ve infazın diğer failleriyle ilgili olmadığını, emri verenlerle ilgili olduğunu ve bu emri verenlerin bulmak gerektiğini söyledi. Bunu Kuznetsov'a emanet ettim ve sorgudan sonra tutuklanmadı, bilmiyorum. Olağanüstü Komisyon'un çalışmaları üzerine, Viskovatov zaman zaman gerekli gördüğünde bana raporlar sundu; Soruşturmayı Viskovatov'a emanet ettikten sonra, gerekli olan her şeyi yaptığıma ve bu durumda daha fazla önlem almadığıma inanıyordum. 

Olağanüstü Komisyonun çalışmaları, Viskovatov'un raporlarına bakılırsa, Bartaşevski ve Rubtsov'un infazın gerçekleştirilmesinde katılımcı olarak suçlu olduğunu tespit edilmişti. 

Ancak gerçek organizatörleri ve emri verenler bulunamadı.. Benim düşünceme göre bu, uygun bir soruşturma aygıtının eksikliğinden ve komisyonun çalışmasının zor durumundan kaynaklanıyordu, çünkü hiç kimse olanların gerçek resmini ortaya çıkarmak istemedi ve gerçeği bulmak için davaya dahil olan herkesin genel bir muhalefeti vardı. Bunun, benim tarafımdan başlatılan diğer davalarda, örneğin  yönetimdeki suistimallerde de gözlemlendiğimi söyleyebilirim.

Rubtsov⁴⁴ neden tutuklanmadı, bilmiyorum.

Kulomzin'de 70-80 kişiye kadar olan kişilerin infazı bildiğim kadarıyla , ayaklanmayla bağlantılı olarak yapılan silahlı saldırılar nedeniyle bildiğim kadarıyla, ayaklanmayı bastıran birlikler altında örgütlenen askeri saha mahkemesinin kararlarına göre gerçekleştirilmiştir.
Resmi bir belge olup olmadığının farkında değilim, ama sanırım öyleydi. Kulomzin'de 70-80'den fazla insanın toplu olarak vurulması hakkında hiçbir şey bilmiyorum.
Kulomzin'de kadın ve erkeklerin kırbaçlandığının bilgisinede aynı şekilde sahip değilim. farkında değilim.

22 Aralık ayaklanması olayında tutuklanan kişiler,ile ilgili iddia ettiğiniz gibi, hiçbir şey bilmiyorum.

.Ve genel olarak, Omsk'ta, karşı istihbaratta, tutuklulara yönelik dayak ve işkencelerin gerçekleştirildiğinin bilgisine de sahip değilim.

Yasadışı infazlar sorunuyla bağlantılı olarak, Yenisey eyaleti Komiseri Rozanov'un faaliyetleri hakkında ise şunu söyleyebilirim - “Rozanov'un faaliyetlerini kısmen biliyorum; onun tarafından alınan rehineler hakkında idamlar gerçekleşmiştir.Bu durum bana bildirilir bildirilmez, bu kurumun kaldırılması için bir emir verdim, ancak isyancılarla tüm aşırı önlemlerle savaşma hakkına sahip olduğuna inanarak Rozanov'a mahkemeye veremedim.. Rozanov'un isyancılara yardım edilen köylerin yakılması için genel bir emir verdiğini bilmiyorum ve böyle bir emir vermediğini düşünüyorum. Rozanov'un raporlarından üç köy yakıldığını öğrendim. Ancak bu vakalar müstahkem isyancı karakolları oldukları için tamamen askeri nitelikteydi.Ne zaman yakıldıklarını, alındıktan sonra veya yakalanmaları sırasında hatırlamıyorum; Bu yakmaları gerekli askeri önlemler olarak görüyorum. Büyük batı cephesinde böyle vakalar vardı, ancak çok nadiren - sadece iki veya üç vaka olmuştur…

Kolçak’ın sorgusu bu şekilde tamamlanır.

KOLÇAK’IN İNFAZI

Kolçak, Devrimci Komite'yi (REVKOM) temsil eden beş kişilik bir komisyon tarafından 21 Ocak ile 6 Şubat arasındaki dokuz gün boyunca devam eden sorgu sırasındaki yukarıdaki savunmayı yapmıştır.
Moskova'dan aksi yönde bir emir gelmesine rağmen Amiral Kolçak, Başbakanı Viktor Pepelyayev ile birlikte ölüme mahkûm edildi .

Her iki mahkum 7 Şubat 1920 sabahı erken saatlerde idam mangasının önüne çıkarıldı. Görgü tanıklarına göre Kolçak’ın bir ingiliz gibi sakin olduğunu söylerler.

.Amiral idam mangası komutanına sordu, "Paris'teki karıma oğlumu kutsadığımı söyleyen bir mesaj gönderir misiniz?" Komutan, "Unutmazsam neler yapılabileceğine bakarım" diye cevap verir. [13] 

Rus Ortodoks Kilisesi'nin bir rahibi daha sonra her iki adama da son ayinlerini yaptırır.

.İdam mangası ateş eder ve her iki adam da düşer.

Daha sonra cesetler tekmelenir ve bir kayalıktan aşağı itilir. Kolçak artık donmuş Angara Nehri'nin buzunun altına gider...

............................

1Halk Komiserleri Konseyi Kararı. 5 Eylül 1918 Halk Komiserleri Konseyi, ÇEKA( Karşı-Devrim, Vurgunculuk ve Suçla re'sen Mücadele için Tüm Rusya Olağanüstü Komisyonu') başkanının bu komisyonun faaliyetleri hakkında raporunu dinledikten sonra, bu durumda, terör doğrudan bir gerekliliktir; faaliyetlerini güçlendirmek ve daha sistematik hale getirmek için, oraya mümkün olan en fazla sayıda sorumlu parti yoldaşının gönderilmesi gerektiğine; Sovyet Cumhuriyeti'ni sınıf düşmanlarından toplama kamplarında tecrit ederek korumanın gerekli olduğunu, Beyaz Muhafız örgütleri, komplolar ve isyanlarla bağlantılı herkesin kurşuna dizileceğini; idam edilenlerin isimlerinin yayınlanması gerektiğine karar verilmiştir.
2Çek Lejyonu komutanı.
3 Çeşitli türden Kazak ve Haidamak liderlerine verilen bir unvan . Rus İmparatorluğu'nda bu terim, Kazak ordularının en yüksek askeri komutanlarının resmi unvanıydı. Aynı kelimenin Ukraynaca versiyonu Hetman'dır . Otaman, Ukrayna Kazak kuvvetlerinde daha düşük bir rütbe pozisyonuydu.
4 (1890 - 1946) Rus İç Savaşı sırasında Sibirya Müdahalesi döneminde Japonya tarafından Sibirya bölgesinde desteklenen Beyaz Ordu komutanı ve Baykal Kazaklarının Atamanı. Rusya'da 1918-1922 yılları arasında gerçekleşen, pek çok Bolşevik'in ve sivilin katledilmesine sebep olan Beyaz Terör'ün en önemli komutanlarından biridir. II. Dünya Savaşı sırasında Japonya’nın kukla devleti Mançukuo’da yaşar. Savaş sonrasında bölge Kızılordu tarafından işgal edilmekteyken uçakla kaçmaya çalışır.Ancak Sovyet paraşütçü birlikleri tarafından yakalanır. Yaklaşık bir yıl boyunca sorgulanır. Sovyetler Birliği Yüksek Askeri Mahkemesi tarafından karşı-devrimci faaliyetlerinden dolayı idam cezasına çarptırılır. 29 Ağustos 1946 günü idam edilir
5 V. Oskarovich Kappel ( 1883 -920)  Beyaz ordu komtanı..Birinci Dünya Savaşıy Başkanlığı ve 1. Ordu Kurmay Başkanlığı görevlerinde bulundu. Bolşevik Devrimi'nin ardından. Kappel, Komuch Beyaz Ordusuna komuta eder. ( Komuch Halk Ordusu ) (1918, Haziran-Eylül) ve Aralık 1919'dan itibaren Aleksandr Kolchak'ın Doğu Beyaz Rus cephesine katılır
6 Nicholas II Aleksandroviç Romanov (1868-1918) - son Rus imparatoru.
7Lvov Georgiy Yevgenyevich (1861-1925) - Prens. Moskova Üniversitesi Hukuk Fakültesi'nden mezun oldu. 1903-1905 yıllarında - Tula İl Zemstvo Yönetim Kurulu Başkanı; Zemstvo kongrelerinin katılımcısı. 1914'ten itibareni Tüm Rusya Zemstvo Hasta ve Yaralı Askerlere Yardım Birliği'nin başkanıydı. 2 Mart 1917'de Geçici Komite'nin önerisi üzerine Bakanlar Kurulu Başkanı olarak atandı. 8 Temmuz'da istifasını sundu. Ekim Devrimi'nden sonra tutuklandı ve Yekaterinburg'daki bir hapishaneye taşındı. 1918'de Fransa'ya göç etti ve burada "Rus Siyasi Konferansı" na üye oldu.
8 Guçkov Alexander Ivanovich (1862-1936) Moskova Üniversitesi'nden mezun oldu. 1888'den itibaren defalarca Moskova'da barış adaleti seçildi. Anglo-Boer Savaşı'na katıldı (Boers tarafında). 1904-1905 yıllarında Rus Kızıl Haç Derneği'nin baş müdürüydü. Oktobist Partisinin kurucu ve sözcüsü
9 Milyukov Pavel Nikolaevich (1859-1943) - , 1882'de Moskova Üniversitesi'nden mezun oldu; Rus Tarihi Profesörü, 1905 yılında, Kurucu Meclis fikrini ortaya atan Sendikalar Birliği'nin başkanlığına seçildi. 1905'ten itibaren KADET Anayasal Demokrat Parti (Halk Özgürlük Partisi )Merkez Komitesi üyesiydi; 3.-4. Devlet Duması'nın milletvekili. 1915'te İlerici Blok'un kurulmasını başlattı. Şubat 1917'de Devlet Duması Geçici Komitesi üyeliğine seçildi; Geçici Hükümet Dışişleri Bakanı. Ekim Devrimi'nden sonra Fransa'ya göç etti;
10Kerensky Alexander Fedorovich (1881-1970) - avukat; Mart 1917'den itibaren . Şubat Devrimi sırasında, Devlet Duması Geçici Komitesi üyesi, Petrograd Sovyeti başkan yardımcısıydı. (15) Mart 1917'de Geçici Hükümet'e Adalet Bakanı olarak katıldı. 1. ve 2. Koalisyon Geçici Hükümetlerinde - Savaş ve Deniz Kuvvetleri Bakanı; 8 (21) Temmuz'dan itibaren - Bakan-Başkan; 30 Eylül'den beri - Başkomutan. Eylül ayında Rehber'e ve ardından 3. Koalisyon Geçici Hükümeti'ne başkanlık etti.
11 Tsereteli İrakli Georgievich (1881-1959) - Menşeviklerin liderlerinden biri. 1917'de Petrograd Sovyeti'nin yürütme komitesi olan 1. toplantının Tüm Rusya Merkez Yürütme Komitesi Prezidyumu'nun bir üyesiydi. Mayıs-Temmuz aylarında, 1. Koalisyon Geçici Hükümeti Posta ve Telgraf Bakanı. 1918'de Gürcistan Ulusal Konseyi'nin yürütme komitesinin bir üyesi oldu.. Şubat 1919-Nisan 1920'de Versay'a Gürcü delegasyonunun, ardından St. Rem konferanslarının bir üyesiydi. 1921'den beri itibaren sürgünde yaşadı. Gürcü Sosyal Demokratlarının Uluslararası Sosyalist Büro'daki temsilcisi; 2. Enternasyonal İcra Kurulu Üyesi.
12Viktor Mihayloviç Çernov (1873-1952) – SDP ‘nin daimi liderlerinden ve teorisyenlerinden biri, programının yazarı. 1917'de Petrograd Sovyeti, Tüm Rusya Merkez Yürütme Komitesi üyesiydi. 5 Mayıs (18) - 28 Ağustos (10) Eylül - Geçici Hükümet Tarım Bakanı. Ocak 1918'de Kurucu Meclis başkanlığı yaptı; Ufa Devlet Konferansı'na katıldı ve Kurucu Meclis Üyeleri Kongresi'ne başkanlık etti. Göç; Prag'da "Devrimci Rusya" dergisini yayınladı; SDP’nin dış heyetine başkanlık etti. 2.Dünya Savaşı sırasında Fransız Direnişi'ne katıldı. Çok sayıda yayınlanmış eserin yazarı.
13Kornilov Lavr Georgievich (1870-1918) - Piyade Generali. Güneybatı Cephesi Orduları Başkomutanı. 19 Temmuz (1 Ağustos) 1917'den 27 Ağustos'a (9 Eylül) kadar - Başkomutan. Ağustos "isyanının" lideri. Beyaz Ordunun kurucularından. Ekaterinodar baskını sırasında öldürüldü.
14Alekseev Mihail Vasilyeviç (1857-1918)-1914'ten itibaren Generali. 1915'ten 1917'ye kadar aslında Başkomutandı (Mayıs ayında değiştirildi).Ağustos-Ekim 1918'deki Ekim Devrimi'nden sonra Beyaz Ordunun Yüce Lideri oldu.
15Kaledin Aleksey Maksimovich (1861-1918) - Süvari generali. Haziran 1917'de Don Kazaklarının atamanı seçildi. 25 Ekim'de (7 Kasım) Don bölgesinde Askeri Hükümet tarafından yükseltilen bir "isyana" öncülük etti. "İsyanın" çöküşü Kaledin'i istifaya zorladı. 29 Ocak (11 Şubat 1918) günü kendini vurdu.
16Horvath Dmitry Leonidovich (1858-1937) - Korgeneral. Nikolaev Mühendislik Okulu'ndan mezun oldu. 1895'te Güney Ussuri'nin, 1899'da Trans-Hazar askeri demiryollarının başıydı. 1902-1918'de CER'in yöneticisiydi. 1912'de korgeneralliğe terfi etti. Temmuz 1918'de kendisini Vladivostok'taki geçici Yüksek Rus hükümdarı ilan etti, Ekim ayında Geçici Sibirya Hükümeti tarafından Uzak Doğu'da Yüksek Komiser olarak atandı. Kasım ayında Kolçak'ı tanıyarak Mançurya'daki yüksek komiseri oldu. Mart 1920'de, iktidarın düşmesiyle Çin'de kalır.
17Horvath Dmitry Leonidovich (1858-1937) - Korgeneral. Nikolaev Mühendislik Okulu'ndan mezun oldu. 1895'te Güney Ussuri'nin, 1899'da Trans-Hazar askeri demiryollarının başıydı. 1902-1918'de CER'in yöneticisiydi. 1912'de korgeneralliğe terfi etti. Temmuz 1918'de kendisini Vladivostok'taki geçici Yüksek Rus hükümdarı ilan etti, Ekim ayında Geçici Sibirya Hükümeti'ne teslim olarak Uzak Doğu'da Yüksek Komiser olarak atandı. Kasım ayında Kolçak'ı tanıyarak Mançurya'daki yüksek komiseri oldu. Mart 1920'de, iktidarın düşmesiyle Çin'de kaldı, 1924'ten beri Rus Tüm Askeri Birliği'nin Uzak Doğu Dairesi başkanı olan CER'in işleri konusunda Mukden hükümetine danışmanlık yaptı.
[12] Krupensky Vasily Nikolaevich - 1913-1916'da - Rusya'nın Çin Büyükelçisi,
18Kugushev Vyacheslav Aleksandrovich (1863-1944) - Prens. St. Petersburg Orman Enstitüsü'nden mezun oldu. 1906'da Kadet Partisi'ne katıldı ve Devlet Konseyi üyeliğine seçildi. 1906-1917'de Don Land Bank'ta çalıştı. Ekim Devrimi'nden sonra Ufa Körfezi'ndeki Gıda Halk Komiserliği'nin yönetiminde. Kasım 1917'de Ufa'da tutuklanan Bolşevik rehinelerin serbest bırakılması için Tüm Rusya Merkez Yürütme Komitesi'nin bir komiseriydi.
19Denikin Anton İvanoviç (1872-1947) - Korgeneral. 1892'de Kiev Piyade Junker Okulu'ndan, 1899'da Genelkurmay Akademisi'nden mezun oldu. Rus-Japon Savaşı'na katıldı. Mart 1914'ten itibaren Kiev Askeri Bölgesi'nin karargahında, Haziran'dan itibaren - Tümgeneral. Eylül 1916'dan itibaren Romanya Cephesi 4. Ordusu 8. Kolordusu komutanıydı. Mart-Nisan 1917 tarihleri arasında Başkomutan Genelkurmay Başkan Yardımcısı, Nisan-Mayıs ayları arasında Genelkurmay Başkanı olarak görev yaptı. Haziran 1917'de Batı Cephesi başkomutanlığına, Ağustos ayında Güney-Batı Cephesi'ne terfi etti. Ağustos ayında tutuklandı ve Don'a kaçtı. Nisan 1918'den itibaren Beyaz Ordu komutanı; daha sonra Rusya'nın güneyindeki silahlı kuvvetlerin başkomutanı; 1920 baharında komutayı P.N. Wrangel'e devretti ve Fransa'ya göç etti.
20Semenov Grigory Mihayloviç (1890-1946) - Korgeneral. 1911'de Orenburg Askeri Okulu'ndan mezun oldu. Birinci Dünya Savaşı'nda, Kafkas cephesinde savaştı ve Trans-Baykal Kazak Tümeni'nin Verkhneudinsky alayında yüz kişiye komuta etti. Temmuz 1917'den itibaren Trans-Baykal bölgesindeki Geçici Hükümet'in gönüllü birimlerin oluşumu için komiserlik yaptı; 1918'de - Chita'da ayrı bir kolordunun komutanı, daha sonra - Trans-Baykal Kazak ordusunun atamanı. Şubat-Eylül 1919'da koruyuculuğu altında Moğol-Buryat devleti Büyük Moğolistan'ı kurmaya çalıştı. Kolçak, İrkutsk, Trans-Baykal ve Primorsky Askeri Bölgelerinin komutanlığına atandı ve korgeneralliğe terfi etti (Aralık 1919). 5 Ocak 1920'de Rus Doğu Eteklerinde tam yetki verildi; Eylül 1921'den itibaren sürgünde. Eylül 1945'te, 30 Ağustos 1946'da Kızıl Ordu'nun havadan bir müfrezesi tarafından yakalanarak vuruldu.
21Mikhail Vasilyevich Alekseyev (15 Kasım 1857-8 Ekim 1918), I. Dünya Savaşı ve Rus İç Savaşı sırasında Rus İmparatorluk Ordusu generaliydi. 1915 ve 1917 yılları arasında Çar II. Nicholas'ın Stavka Genelkurmay Başkanı olarak görev yaptı ve Şubat Devrimi'nden sonra Mart-Mayıs 1917 arasında Rus Geçici Hükümeti altındaki ordunun başkomutanlığını yaptı. Daha sonra Rus İç Savaşı'nda beyaz ordunun Ordu'nun kurulmasında rol l oynadı ve 1918'de Volga bölgesinde Bolşeviklerle savaşırken kalp yetmezliğinden öldü
22Güney Sibirya Ordunun baikomutanı
23 Eylül 1918'de Ufa'daki Devlet Konferansı.asında , Özerk Sibirya Geçici Hükümeti ile Kurucu Meclis Üyeleri Komitesi'nin, başında Nikolai Avksentiev olmak üzere birleşik bir Tüm Rusya Geçici Hükümeti oluşturmasına karar verildi
24Pyotr Vasilievich Vologodsky (18 Ocak 1863 - 19 Kasım 1925, Rusça : Pyotr Vasilievich Vologodsky ) bir Rus devlet adamı masondu.Geçici Sibirya hükümetinin ikinci ve son başkanı.
25 Rozanov Sergey Nikolaevich (T1869-1937) - Boldyrev Genelkurmay Başkanı; tümgeneral. Temmuz 1919'dan Ocak 1920'ye kadar Amur Askeri Bölgesi birliklerinin komutanıydı; korgeneral.
26 Romanovsky Boris Stepanovich (1877-?) - 1913'te Bulgaristan'da askeri ataşe; Genelkurmay subayı; 1915'te ordu süvarilerinde tümgeneralliğe terfi etti. Aralık 1918'de Rusya'daki Müttefik Silahlı Kuvvetleri'ne Tüm Rusya Yüksek Komutanlığı'nın temsilcisi olarak atandı; Genelkurmay Korgeneralliğine terfi etti; askeri çevrelerle görüşmek üzere defalarca Japonya'ya gitti.
27 Sakharov Konstantin Vyacheslavovich (1881-1941) - 1908'de Genelkurmay Akademisi'nden mezun oldu. Birinci Dünya Savaşı katıldı., Albay. 1918'de Denikin tarafından Kolçak'a gönderildi, Nisan 1919'dan itibaren Kolçak'a bağlı görevler için general olarak atandı., Mayıs'tan Korgeneral,Haziranda Genelkurmay Başkanı oldu., Haziran'dan itibaren - Batı Ordusu Komutanı, Temmuz'dan itibaren - 3. Ordu Komutanı; Aralık ayında A.N. Pepeliaev tarafından tutuklandı, serbest bırakıldı, ardından Semenov'un emrinde görev yaptı; Almanya'ya göç etti.
28 Lebedev Dmitry Antonovich (1883-1921) - 1911'de Genelkurmay Akademisi'nden mezun oldu. Albay olarak Birinci Dünya Savaşına katıldı. Mayıs 1917'den itibaren Ordu ve Deniz Kuvvetleri Subaylar Birliği'nin ana komitesinin bir üyesiydi. 1917'nin sonundan itibaren Denikin'in gönüllü ordusunda, 1918'de Denikin'in kişisel temsilcisi olarak Kolçak'a gönderildi. Mayıs-Ağustos 1919'da Kolçak Ordusu Kurmay Başkanı ve aynı zamanda Savaş Bakanı oldu; Uzak Doğu'da öldürüldü.
29 Rogovsky Evgeny Frantsevich (?-1950) - avukat, sosyalist-devrimci; Altay bölgesinden Tüm Rusya Kurucu Meclisi ve Köylü Milletvekilleri Konseyi üyeliğine seçildi. 1918'de Omsk Rehberi tarafından atanan İçişleri Bakanı'nın yoldaşıydı. P.V. Vologodsky, Kolçak'a kişisel bir talepte bulundu: "19 Kasım 1918'de, Tüm Rusya Hükümeti'nin eski üyeleri N.D. Avksentyev ve V.M. Zenzinov'un yanı sıra N.D. Avksentyev'in yardımcısı A.A. Argunov ve İçişleri Bakanı E.F. Rogovsky'nin eski yoldaşı E.F. Rogovsky'nin hayatlarını korumak için Bakanlar Kurulu'nda daha fazla kalmam için koşulları belirledim. Bu nedenle, bu kişilerin yaşamını ve sağlığını korumak için en kararlı önlemleri almanızı ve onlara tecrit koşullarında da olsa tamamen iyi bir yaşam için fırsat vermenizi rica ediyorum. Mükemmel saygı ve bağlılığınızın güvencesini kabul edin. Vologda". (Rusya Merkez Federal Güvenlik Servisi. Arch. No H-501. D. 10. L. 101.) Kasım 1918'de Rogowski görevinden alındı. Daha sonra Fransa'ya göç etti. AKP Paris Grubu üyesi; Kurucu Meclis üyelerinin toplantısına katılan, toplantının İcra Komisyonuna üye adayı; Rusya Zemstvo-Şehir Mültecilere Yardım Komitesi üyesiyd
30 8-23 Eylül 1918 tarihleri ​​arasında Ufa'da bir Devlet Konferansı düzenlendi Diğer bölgelerden bazıları da dahil olmak üzere 170 delegeyi kapsıyordu. Bir uzlaşmaya oraya çıktı. SD hakimiyeti altındaki Tüm Rusya Kurucu Meclis  yasal Bütün-Rusya hükûmeti olma iddiasını kaybetti. Onun yerine beş kişilik bir Rehber yeni hükûmetin uygulaması olarak kuruldu:Nikolai Avksentiev (SD Parti)Vladimir Zenzinov (SD Parti)Pyotr Vasilyevich Vologodsky [ru], bölgesel bir politikacı (SD Parti) ve Omsk Geçici Sibirya Hükûmeti'nin başı General V. G. Boldyrev [ru]Sol Kadet Vladimir Aleksandrovich Vinogradov [ru]’le birlikte bir Bakanlar Konseyi, hükûmetin günlük yönetimini yürüttü. Bakanlar Kurulunun çoğunluğu (14'ün 10'u) eskiden Geçici Sibirya Hükûmeti üyeleri olarak görev yapmıştı.

31Savinkov Boris Viktorovich (1879-1925) - St. Petersburg Üniversitesi'nde okudu. 1898'de Sosyal Demokrat grup "İşçi Bayrağı"na katıldı. Vologda'ya sürüldü ve AKP'ye katıldığı Cenevre'ye kaçtı. Birinci Dünya Savaşı'nda Fransız ordusuna gönüllü olarak katıldı. Şubat Devrimi'nden sonra, 8. Ordu Geçici Hükümeti'nin, ardından Güneybatı Cephesi'nin komiseriydi. Temmuz ayında Savaş Bakanlığı'nı yöneten bakanın arkadaşı olarak atandı, Ekim ayında AKP'den ihraç edildi. 1918'de Don'da Gönüllü Ordusu'nun oluşumuna katıldı; Şubat ayında Anavatan ve Özgürlüğü Savunma Birliği'ni örgütledi; Kazan, Ufa'ya kaçtı; Avksentyev tarafından Fransa'ya askeri bir görevle gönderildi ve burada Kolçakov basın bürosu "Birlik" e başkanlık etti. Eylül 1920'de Varşova'daki Rus Siyasi Komitesi'ne, Rus Tahliye Komitesi'nin yeniden düzenlenmesinden sonra başkanlık etti. General P.N. Wrangel'in otoritesini ve Bolşeviklerle savaşma ihtiyacını tanıyan bir bildiri yaptı. Ağustos 1924'te SSCB'ye döndü, tutuklandı, 10 yıl hapis cezasına çarptırıldı; Intihar.etti.
32 Regnault Eugène Louis Georges (1857-?) - 1913'te Fransa'nın Japonya Büyükelçisi olarak atandı, Ağustos 1918'den itibaren Vladivostok'taki Fransız misyonunun başındaydı, Kasım ayından itibaren Tokyo Büyükelçisi. Bir araba kazasından sonra yerini Vikont D'Martel aldı.
33 Fortunatov Boris Konstantinovich - Haziran-Temmuz 1918'de, Tüm Rusya Kurucu Meclisi Üyeleri Komitesi tarafından oluşturulan Halk Ordusu Genelkurmay Başkanlığı'nın üç üyesinden biri. Temmuz ayında Genelkurmay dağıldı.
34Dutov Alexander Ilyich (1879-1921) - 1908'de Nikolaev Süvari Okulu'ndan mezun oldu - Genelkurmay Akademisi. I. Dünya Savaşı'nda 1. Orenburg Kazak Alayı'na komuta etti. Şubat Devrimi'nden sonra, Kazak Birlikleri Birliği Geçici Konseyi başkan yardımcısı ve başkanı seçildi. Ekim 1917'de Orenburg Kazak Ordusu Askeri Hükümeti ve Askeri Ataman Başkanı seçildi, Temmuz 1918'de Komuch tarafından Tümgeneral rütbesinde onaylandı, Eylül ayında Orsk'un korgeneralliğe terfi etti; Güneybatı ve Orenburg Ordularına komuta etti; Nisan 1919'da Rusya'nın tüm Kazak birliklerinin yürüyen atamanı olarak atandı; 1920'de Çin'e göç etti.
35 - İrkutsk'ta Amerikan hükümetinin Başkonsolosu
36 Nesterov İvan Petroviç (7-1960) - Sosyalistler-Devrim Partisi üyesiEkim 1917'de, İşçi ve Asker Vekilleri Sovyeti'nin 2. Tüm Rusya Kongresi'nin Sol Sosyalist-Devrimcileri'nden Tüm Rusya Merkez Yürütme Komitesi'ne katıldı. 1918'de Minsk eyaletinden komiteye katılan Kurucu Meclis üyesiydi; Komucha üyesi.
37İvan İvanoviç (7-1918) - Sosyalistler-Devrimciler Partisi üyesi. Sibirya'da ağır işlerde çalıştı; Samara Sosyalist Gazetesi editörü; 1918'de Komucha Bölümleri Valiler Konseyi'nin dış ilişkiler müdürü oldu; 22 Aralık 1918'de Omsk'ta vuruldu.
38Omsk. Vologda, bir kopyası Kolçak'a . Ekaterinburg. Tüm Eğitim Meclisi Kongresine, Çek Konseyi'ne Orenburg. Askeri Komutanlığına ve, askeri hükümeteye,. Uralsk, askeri çevre. Baymak Askeri Hükümetine. Başkurdistan Hükümetine. Semipalatinsk. Alash-Orda hükümetine.
Konu:Omsk'taki darbe hakkında,
Valiler Konseyi şunları ilan eder: Tüm Rusya Hükümeti'ne ve Kurucu Meclis'e tecavüz eden gaspçı güç, asla tanınmayacaktır. Krasilnikovitlerin ve Annenkovitlerin gerici çetelerine karşı, Konsey gönüllü birimlerini göndermeye hazırdır. Yeni bir iç savaş cephesi yaratmak istemeyen Valiler Konseyi, sizi hükümetin tutuklanan üyelerini derhal serbest bırakmaya, anavatanın düşmanlarını ilan etmeye ve darbenin faillerini hapsetmeye, halka ve orduya Tüm Rusya Geçici Hükümeti yetkilerinin geri verildiğini duyurmaya davet ediyor. Önerimiz kabul edilmezse, Bölümlerin Yönetim Konseyi sizi halk düşmanı ilan edecek, sizi Müttefik Hükümetlerin dikkatine sunacak ve tüm bölgesel hükümetleri, canice isyanı bastırmak için gerekli güçleri ayırarak, Kurucu Meclis'in gerici diktatörlüğüne aktif olarak karşı çıkmaya davet edecektir. Konsey Başkanı V.Filippovsky, üyeler: P.Klimushkin, Nesterov, M.Vedenyapin".
39Kiriyenko İvan İvanoviç (1877-1918) - eğitimle mühendis; sosyal demokrat; 2. Duma'nın milletvekili seçildi. Irkutsk Şehri Kamu İdaresi'nde görev yaptı, tutuklanmadan önce Komucha'dan Çelyabinsk bölgesinin başkanıydı. 22 Aralık 1918'de Omsk'ta vuruldu.
40Gutovsky-Maevsky Viktor Anitsetovich (1865-1918) - Sosyal Demokrat; 1901-1903'te İrkutsk'ta sürgüne gönderildi, 1905'te St. Petersburg İşçi Temsilcileri Sovyeti'nde çalıştı. 1917'de Çelyabinsk gazetesi "Halkın Gücü" nün editörüydü; Haziran ayında, RSD'nin Petrograd Sovyeti Yürütme Komitesi'nden, 1. Tüm Rusya İşçi ve Köylü Temsilcileri Sovyetleri Kongresi'nin Tüm Rusya Merkez Yürütme Komitesi'nin bir üyesi oldu; Ön Parlamento üyesi. 22 Aralık 1918'de Omsk'ta vuruldu.
41Katanaev Georgiy Efremovich (1848-1921) - Sibirya Kadet Kolordusu'ndan, 1877'de idari komite başkanlığına atandı, 1893'te - Rus Coğrafya Derneği'nin Batı Sibirya şubesinin başkanı.. 1877'den beri askerlik hizmetinde: Korgeneral, Sibirya Kazak Ordusu Askeri Ekonomik Kurulu Başkanı, 1906'da emekli oldu. 1916'dan itibaren "Irtysh" askeri gazetesi olan haftalık "Sibirya Askeri Vedomosti" nin editörüydü; Komucha askeri konferansı üyesi. Şubat 1919'da Ataman Semyonov davasında Olağanüstü Soruşturma Komisyonu başkanlığı yaptı. Ocak 1920'de İrkutsk'ta tutuklandı ve "saygısızlık nedeniyle" hapishaneden serbest bırakıldı. Sibarkhiv'in tarihi ve ekonomik bölümüne ve Omsk Yerel Kültür Müzesi'nin tarih bölümüne başkanlık etti.
42Telberg Georgiy Gustavovich (1881-1954) - 1903 yılında Kazan Üniversitesi Hukuk Fakültesi'nden mezun oldu; 1908'de - Rus Dili Tarihi Bölümü Privatdozent. 1910'da Moskova Üniversitesi'nde ders vermeye davet edildi; Temmuz 1912'de üniversitede sıradan bir profesör olarak Tomsk'a taşındı. Devlete ve devlete karşı işlenen suçlar üzerine bir monografiyi savundu. 1918'in sonunda Kolçak hükümeti Bakanlar Kurulu işlerinin yöneticiliğini üstlendi. 1919'da Bakanlar Kurulu işlerini yürütmenin yanı sıra Adalet Bakanlığı'na başkanlık etti. Yaz aylarında istifa etti. 1920'lerden itibaren Harbin Üniversitesi Hukuk Fakültesi'nde ders verdi; yayıncılık ve kitapçılık faaliyetlerinde bulundu. II. Dünya Savaşı'nın sona ermesinden sonra Amerika Birleşik Devletleri'ne taşındı
43Bartaşevski Feofil Anatolyevich - kaptan; Krasilnikov'un müfrezesinde görev yaptı.
44Rubtsov Pavel Mihayloviç - 8 Haziran 1918'de Tara'da sağcı sosyalist partilerin gizli bir toplantısında Bolşeviklerin devrilmesi için devrimci genelkurmay başkanı seçildi; yüzbaşılığa terfi etti. Kolçak altında - yarbay, Omsk astsubay okulu başkanı; 1922'de Vladivostok'ta tutuklandı.