1930 -SANAYİ PARTİSİ DAVASI 1.BÖLÜM

1930 -SANAYİ PARTİSİ DAVASI

Sovyet dönemi siyasal dava dizisine Kolçak davası ile başladım. Kolçak davası 1920 temmuz ayında bitti. Bu dizgiye bu davadan tam 10 yıl sonra Stalin döneminde açılan son derece ilginç bir davayla devam ediyorum.

Her siyasal dava bir siyasal hasmı tasfiyeye ve iktidarın siyasal olarak güçlendirilmesini hedefleyen bir siyasal ihtiyaca tekabül eder. Ortada bir siyasal hasım olmadan siyasi dava olur mu ? Bunun tarihte çok az örneği bulunur. 1930 Sanayi Davasını özel kılan budur. Ortada siyasal hasım yoktur, ama toplumsal öfkeyi, ya da ortaya çıkması muhtemel toplumsal huzursuzluğu absorbe edecek, tehdit olarak ortaya çıkmadan onu yok edecek davaya ihtiyaç doğar.

Sırada sanık ve suç temin etme yani kurbanların seçilmesi aşamasına gelir..

1930 baharında Sovyetler Birliğinde madenlerde bir dizi işçi grevi başlar.Hem tarımsal üretimde , hemde sanayi üretiminde düşüşler olur. 5 yıılık plan yürürlüktedir ve metalürji , tekstil başta olmak üzere sanayinin tüm alanlarında ağır bir kriz ortaya çıkmıştır. Çıkan bu krizin sorumluluğunun birileri tarafından katlanılmasının gerektirdiği bir tablo vardır.

1930 koşullarında parti ve Sovyet içerisinde ciddi bir muhalefette kalmamıştır. Olsa bile onların devlet aygıtı içerisinde bir etkinliği olmadığı için acil olarak sorumluluğu yüklenecek bir grup halihazırda elde yoktur. Elde sadece tek tek bürokratlar ve vardır.

O zaman elde olanla yetinilecek, ve onların özne olduğu bir dava kurgulanacaktır.

Sanayi Partisi işte böyle bir davadır.

Davanın sekiz sanığı , ülkede sanayinin çeşitli alanlarında görev alan son derece yetenekli mühendisleridir. Bir kısmı aynı zamanda üniversitede hocadır. Bu yetenekleri karşılığıda sanayide önemli yöneticilik görevleri üstlenmiştir.

Ancak bu grup bir anda kendilerini sanık sandalyesinde bulur ve “Mühendislik Örgütleri Birliği”, “Mühendislik Örgütleri Birliği Konseyi”, “Sanayi Partisi” isimleriyle bilinen Sovyet karşıtı bir yeraltı örgütü kurmakla suçlanırlar.

İddianamede görüleceği gibi bu konseyin suçu 1925 ve 1930 yılları arasında Sovyet Endüstrisinin metalürji,kömür üretimi, tekstil , çimento,elektrik üretimi ,kimya endsütrisi demiryolları ulaşımı başta olmak üzere tüm alanlarında yıkıcı faaliyet örgütlemektit. Ama suçlama sadece buda değildir. Fransa hükümeti ile Fransa’da yaşayan Rus göçmeleri tarafından kurulan Torgprom'le birlikte bu sabotaj faaliyetini derinleştirerek, iç karışıklık yaratmaya yönelik planlar yapmak , yine bu planların devamı olarak Fransa Genelkurmayının yönetiminde ve Polonya ve Romanya’nın da yardımıyla bir orduyla Sovyet Hükümetini devirip eski Rusya rejimini kapitalist bir biçimde yeniden inşa etmekte bu suçlamalarda başattır.

Yani suçlamalar son derece ağırdır. Yargılananlar öncesinde bu kadar ağır suçları örgütleyebilecek siyasal kimliğe sahipler miydi ?

Aksine hiç birinin siyasal geçmişi olmadığı gibi, ne Çarlık döneminde, nede Sovyet döneminde hiçbir siyasal sorumluluk almamışlardı.

7 Aralık 1930'da 5 sanığa ölüm cezası, diğerlerine de çeşitli hapis cezaları verildi. Ölüm cezaları 10 yıl uzun süreli hapis cezasına çevrildi.

Bazı siyasi davalarda, davanın sonucuna bakarak davayı açan iradenin gerçek niyetini tespit edebilirsiniz. Davadan yargılananların çoğu birkaç yıl sonra eski görevlerine geri döndüler.

Hatta davanın 1. no.lu sanığı ve “örgütün başı” olan “itirafları” ile bu davanın açılmasını sağlayan Leonid Konstantinovich Ramzin, Sovyet Endüstrisine olan katkıları nedeniyle 1943 yılında 1. Derecede Stalin nişanı , 1946’da Kızıl Bayrak Nişanı ile 1948’de Lenin nişanı ile ödüllendirildi.

Bu üç nişanın layık görüldüğü Sovyet vatandaşı çok azdır. Üstelik bu nişanların tümü hakedilmiştir.

Örneğin ;doğrudan akışlı kazanı Ramzin tarafından kapalı bir bilim merkezi olan Sharashka'da geliştirilmiştir.Bu kazan Sovyet enerji sektöründe yüksek basınçlı buharın kullanılmasının önünü açıyordu.

Leonid Konstantinovich Ramzin ilgili diğer bir kaç not.;

Ramzin'i bulunduğu görevlere getiren ise Lenin'dir.Lenin Ramzin'in enerji ve yakıt alanındaki üstün yeteneklerinin farkındadır.Hatta Ramzin'in Devlet Planlama Komitesi üyesi olduğunu öğrendikten sonra Krzhizhanovsky'ye şunları söyler: “Ramzin'i pratik çalışmaya itin. Akademisyen olmasından çok korkuyorum.”der. Lenin'in tavsiyesi üzerine Ramzin, Kashira santralinin Yönetim Komitesinin başkanlığına atanır.

Bu davanın diğer en önemli yönü ise Stalin yönetiminin bu davayı tiyatral bir forma dönüştürmesidir.

Duruşma oturumları 4 saatlik bir belgesel haline getirtilir. Bu belgeselde duruşmadaki sanık itirafları yer alır.

Yine belgeselde her duruşmadan sonra , gecenin ilerleyen saatlerine sarkan binlerce kişinin katıldığı dev mitingler görürüz. Her taraf afiş ve pankartlarla donatılmıştır. Zaten duruşma salonu da tıklım tıklım doludur.

Dönem basını da, davanın ruhuna uygun olarak karikatür, fotoğraf ,yorum ve haberleri ile mistik havayı tamamlar. Bu dizginin ilk bölümünü 11 kasım tarihli iddianameye ayırdım.

"Sanayi Partisi davası"
. İddianame

11 Kasım 1930

Ramzin, Kalinnikov, Larichev, Charnovsky, Fedotov, Kupriyanov, Ochkin ve Sitnin aleyhindeki karşı-devrimci örgüt "
Mühendislik Örgütleri Birliği" (Sanayi Partisi) davasında iddianame

( RSFSR Ceza Kanunu'nun 58. 3, 4 ve 6'maddesi kapsamında )

OGPU'nun çalışmasıyla birbiri ardına, son iki yılda bir dizi sanayi dalında sabotaj örgütlenmeleri ortaya çıkarıldı. Shakhty sabaotaj grubunun ardından, taşımacılıkta, enkaz kaldırma işlerinde, askeri, tekstil, gemi yapımı, makine yapımı, kimya, altın, petrol ve diğer sektörlerdeki örgütlenmelerin ortaya çıkması bunu eklendi.

Sovyet hükümeti, emekçi halkın geniş kitlelerini sabotajcı örgütler ve bunlarla mücadele etmek için alınan önlemler hakkında resmi bilgilendirmeyi gerekli gördü.

Bu davalardaki tüm materyallere dayanarak yapılan soruşturma sonucu sistematik olarak tüm sabotaj örgütlenmelerinde tek bir organize yönetim merkezi olduğu sonucuna ulaşıldı. Ulusal ekonominin ana idari aygıtı olan, Ulusal Ekonomi Yüksek Konseyinde ve ana planlama organı olan Devlet Planlama Komitesinde sabotajcılar tespit edildi. (Bu Shakhty davasına ilişkin soruşturmanın verileriyle zaten gösterilmiştir).

Bu örgütlerin sayıca çokluğu, uzun süreli varlıkları, iç örgütlenmeleri ve uyumları ve hepsinden önemlisi, hemen her vakada eski Sovyetler Birliğinin karşı-devrimci örgütü ve Uluslararası sermaye ile kurdukları bağlantı ve son olarak, yabancı devletlerin askeri kurmaylarının casusluk amacıyla kurdukları yakın temaslar, bu grupların Sovyet hükümetini yıkma amacıyla tesadüfi bir araya gelmiş karşı-devrimci mühendisler grubu olarak değil, her şeyden önce, bir bütün olarak burjuvazinin sınıf mücadelesinin belirli bir yöntemi olarak, ekonomik inşamızın bütün alanlarına karşı örgütlü bir tarzda hareket eden öncelikle bir plan ve önder arayan bir yapı olduklarını ,sadece uluslararası sermayenin çeşitli örgütleri arasında değil, aynı zamanda doğrudan doğruya Avrupa'nın en büyük burjuva devletlerinin iktidarlarının bu yıkım örgütlerinin eylemlerini merkezi kaldırac olarak yönlendirdikleri ve onların kesinlikle askeri ve siyasi ajanları olarak değerlendirilmesi gerektiği tespit edilmiştir.

Bu soruşturmada sabotaj örgütlenmesi hakkında doğrudan elde edilen materyaller ve veriler ışığında , soruşturma makamları sistematik olarak aşağıdaki tespite ulaşılmıştır.

,Sovyetler Birliğine karşı yürüttükleri sınıf mücadelesinde tüm bu yıkıcı örgütlerin, burjuva hükümetleri tarafından temsil edilen ve onların silahlı güçlerinin desteği olmaksızın dışarıdan yardım almadan planlarını gerçekleştirmelerini Sovyetler Birliğinin ekonomik cephedeki güçlü ilerleyişi ve sosyalist inşanın başarıları engelledi. SB’nin başarıları karşısında, onu savaşa çekmek için Burjuva devletlerin Sovyetler Birliği'ne karşı, artan düşmanca faaliyetleri ,aralıksız kışkırtıcı girişimleri ve nihayet Sovyet hükümetinin açık yıkıcılara karşı yürüttüğü mücadeleye karşı, burjuva basının her seferinde yükselttiği çılgınca yaygara ve bütün bunlar amansız bir mantıkla aynı sonuçla ve yıkıcıların çalışmaları ile burjuva devletlerin anti-Sovyet politikası arasında belirli bir organik bağın varlığına ve yıkım örgütlerinin iplerine sahip çıktıklarına tanıklık ediyordu.

Bunlar, bireysel somut vakaları incelerken, soruşturma makamlarının yıkımın örgütsel temelleri ve taktiksel beklentilerini sistematik olarak tespit ederlen ulaştıkları sonuçlardır.,

Bununla birlikte, kendisini "Sanayi Partisi" ya da "Mühendislik Örgütleri Birliği Konseyi" olarak adlandıran, sanayinin çeşitli dallarındaki tüm ayrı yıkım örgütlerini tek bir örgütte birleştiren ve yalnızca eski Sovyetler Birliği'nin uluslararası örgütlerinin talimatlarıyla hareket etmekle kalmayıp OGPU'nun ortaya çıkardığı karşı-devrimci örgüt davasına ilişkin materyallere göre ,bunlar Sovyetler Birliği'deki tek örgütlenme değildi. Rus ve yabancı kapitalistler, ama aynı zamanda, egemen çevrelerin ve Fransa Genelkurmayı'nın silahlı müdahaleye ve Sovyet iktidarının silahlı olarak devrilmesine hazırlanma yönündeki doğrudan talimatlarıyla bağlantılı olarak bu sonuçlar tamamen doğruladılar. Bu davada sanık ifadeleri bu bağlantıyı yeterince ortaya koymaktadır.

Sovyet Cumhuriyeti Savcılığı, devlete karşı suç faaliyetlerinin bir sonucu olarak, SSCB ve Batı Avrupa emekçi halkının en geniş kitlelerini yakın gelecekte SSCB halklarına karşı yeni bir savaş tehlikesiyle karşı karşıya bırakanların derhal kamuoyu önüne çıkarılmasını son derece önemli görerek ve ileride ek soruşturma kapsamına alınacak diğerlerini şimdilik bir kenara bırakarak, SSCB Yüksek Mahkemesinin dikkatini suç faaliyetinin tam da bu yönüne çekmeye davet ediyor. davanın tarafları olan suça karışan kişiler hakkında RSFSR Ceza Kanunu'nun 58. maddenin birinci fıkrası 3, 4 ve 6. uyarınca iş bu davayı açar.

1. KARŞI-DEVRİMCİ YIKICI ÖRGÜTLERİN MERKEZİNİN
ORTAYA ÇIKIŞ TARİHİ

Birleşik Yıkım Merkezi'nin
kökeni ve kadroları

Moskova Yüksek Teknik Okulu'nda profesör olan Leonid Konstantinovich Ramzin, 21 Eylül 1930'da kendi eliyle yazılmış bir ifadesinde;

"Karşı-devrimci örgüt 'Mühendislik Merkezi'ne (veya 'Birleşik Mühendislik Örgütleri Konseyi'ne) katıldığımı ikrar ediyor, kesin ve geri dönülmez bir şekilde Sovyet rejimine karşı tüm mücadeleyi bırakıyor, işlediğim suçlar için samimi ve içten tövbelerimi sunuyorum.

Parçalı raporlardan bildiğim kadarıyla, "Mühendislik Merkezi" nin ortaya çıkışı 1926'ya atfedilebilir. Bu konuda kesin ve ayrıntılı bir bilgiye sahip değilim, çünkü Mühendislik Merkezi'nde ancak 1927 yılı başında çalışmaya başladım.

"Mühendislik Merkezi" nin yaratılmasında başlatıcı, ilham verici ve ana organizatör P. A. Palchinsky ve en aktif işbirlikçileri L. G. Rabinovich ve I. I. Fedorovich idi.

"Mühendislik Merkezi" nin orijinal haliyle ortaya çıkması için temel ön koşullar şunlardır:

a) Karşı-devrimci bir örgütün yaratılmasının ilk nedenlerinden biri, her şeyden önce, eski mühendis sınıfının saflarındaki, KADET politik çizgisi sınırları içinden aşırı sağa, monarşist inançlara doğru dalgalanan siyasi ruh haliydi. Bu nedenle, siyasi görünüm olarak eski mühendislik çoğunlukla Sovyet sistemini ve Komünist Partinin ilkelerini kabul etmedi.

b) Bu siyasi duygular, Ekim Devrimi'nden önce ve sonra mühendislerin iş ve sosyal statülerindeki farklılıkla da pekiştirildi: Sovyet yetkililerinin mühendislik, çalışmaları üzerindeki siyasi ve kamu kontrolüne olan doğal güvensizliği, mühendislik endüstrisini, birçoğunun devrimden önce işgal ettiği komuta pozisyonundan mahrum bırakırken, devrimden sonra büyük mühendislerin yaşam ve maddi durumu önemli ölçüde kötüleşti.

c) İşletmelerin eski eski sahipleri ile olan bu bağların eski mühendisler üzerindeki etkisi, aynı zamanda, işletmelerini eski sahiplerine iade etmek veya onlar için tazminat ödemek amacıyla Sovyet sistemine karşı mücadelenin önünü açan bir teşvik oldu.

d) NEP'ten sosyalist inşaya geçiş, bu grubun aynı zamanda, Sovyet iktidarına karşı aktif eyleme sürükleyen nedenlerden biriydi, Çünkü NEP'in yavaş yavaş yozlaşması ve NEP'in daha da derinleşmesi umutları yavaş yavaş suya düşüyordu.

e) SBKP(B) içindeki mücadelenin patlak vermesi, Komünist Partisinin iç mücadelelerle zayıflatılacağı umuduyla, karşı-devrimci eylemlerin daha başarılı sonuçlar vermesi onları cesaretlendirdi.. Bu umut halen devam ediyor:

f) Kapitalist ülkelerin Sovyet iktidarına karşı düşmanlığı ve nefreti, askeri müdahale de dahil olmak üzere dışarıdan aktif yardım beklentisine gerçek bir temel oluşturdu ve böylece yakın gelecekte karşı-devrimci bir darbenin tam olarak uygulanabilir olacağını ummayı mümkün kıldı.

g) 1927'de yaşam koşullarının daha da kötüleşmesi, köylü kitleleri arasındaki hoşnutsuzluk, krizlerin ve ekonomik güçlüklerin belirtileri, bunların ilerleme umutları, ülke içinde karşı-devrimci bir devrim için verimli bir zemin yarattı.

Ramzin burada , yani devrimden önce merkezin hemen hemen tüm ana liderlerinin ya kendilerinin büyük sanayici ve kapitalist (Rabinovich) ya da en büyük sanayi müdürlerinde en yüksek maaşlı komuta pozisyonlarını ellerinde tuttuklarından, deyim yerindeyse, ikinci kişilerinden bahsetmiyor. Davaya ilişkin sonraki verilere göre "Krizler" söz konusu olduğunda,, bu "krizlerin" yaratılmasında sanıkların kendilerinin ve yarattıkları karşı-devrimci örgütün çalışmalarının oynadığı rolü gösterecektir. Ramzin, merkezi yıkım organizasyonunun kadroları olarak aşağıdaki kişileri gösteriyor.

Mühendislik Merkezi şu kişilerden oluşuyordu.

P. A. Palchinsky, tüm örgütün çalışmalarının genel yönetimine ek olarak, askeri, mali ve temel dış ilişkilerden sorumlu olan tüm merkezin ana lideriydi.
L. G. Rabinovich — kömür endüstrisi, küçük sanayi dalları ve genel konsolide sanayi planı.
Khrennikov — metalurji ve metal işleme endüstrisi.
Prof. Dr. Charnowski – metalurji ve metal işleme endüstrisi.
Fedotov tekstil endüstrisi.
Kupriyanov — tekstil endüstrisi.
Larichev – petrol endüstrisi ve yakıt temini.
Prof. Dr. L. K. Ramzin — Yakıt Temini ve Enerji".

Buna ek olarak, Ramzin, iletişim hatlarındaki sabotajdan sorumlu olan P. I. Krasovsky'yi bu merkeze atfediyor, ancak dediği gibi, "merkezin üyelerini nihayet şube gruplarının üyelerinden ayırmak" zor olsa da, özellikle merkezin kendisinin veya başkanlığının resmi seçimleri olmadığı için. merkezin aslında aşağıdaki kişilerden oluşan bir başkanlığı olduğunu söyüyor. P. A. Palchinsky, L. G. Rabinovich ve Khrennikov ve Rabinovich'in tutuklanmasından sonra, Ramzin'in ifadesine göre, aslında Fedotov tarafından değiştirildi (Ekim 21'in ifadesi). Bu son noktada, sanık Larichev, yıkım örgütündeki liderlik hakkında biraz farklı bir açıklama yapıyor. Genel olarak, Ramzin'in önde gelen merkezin bileşimi hakkındaki ifadesini doğrulayarak, yine de şöyle diyor:

"Aslında, lider grup, Khrennikov, Kalinnikov, Ramzin, ben, Charnovsky, Fedotov'u içeren bir merkez komitenin rolünü oynadı. Herhangi bir başkan seçimi yapmamış olsak da, Khrennikov süreklilik ve genel durumun bilgisi nedeniyle başrolü oynadı. Tutuklanmasından sonra, örgütün faaliyetleri aniden kısıtlandı ve bu son dönemde liderlik Ramzin'e geçti" (21 Eylül tarihindeki ifadesi).

Birleşik Yıkım Örgütlenmesinin Yapısı

Ramzin'e göre, tüm yıkım organizasyonu merkezinin örgütlenme yapısı şöyleydi:

"Maksimum gizlilik amacıyla, tüm organizasyon ayrı zincir bağlantıları ilkesi üzerine inşa edildi, yani bireysel sanayi dallarında, daha aşağıya, yani alt ve periferik hücrelere iletişim kuran ilgili şube merkezlerinin rolünü oynayan ayrı bağlantıları vardı.

Bu örgüt sayesinde farklı zincirlerin üyeleri birbirini tanımıyor, hatta aynı zincirin alt ve üst halkaları bile doğrudan temas halinde olmuyordu.

Böyle bir zincir bağlantı sistemi, bireysel üyelerinin başarısızlığı durumunda organizasyonda minimum kırılma sağlamıştır.

... Benim düşünceme göre, doğrudan merkeze bağlı Moskova örgütünün toplam hacminin yaklaşık 40-50 kişi olduğu tahmin edilebilir ve örgütün doğrudan merkeze yönelen toplam üye sayısı yaklaşık 400-500 kişidir. Taban kadroları da dahil olmak üzere örgütün toplam üye sayısı 2.210 kişiye ulaştı" (<> Eylül tanıklığı).

Yukarıda adı geçen sanıklara ek olarak, Ramzin'in ifadesine göre, aşağıdaki kişiler belirli sanayi dallarında bu üst zincirlerin başındaydı:

Kömür Endüstrisi — I. I. Fedorovich, İng. Skoruto, Nazimov ve A. D. Volkovich.

Yağlıboya — Prof. I. N. Strizhov, Müh. Pokrovsky (SSCB' Devlet Planlama Komitesi ) ve Müh. N. Smirnov (SSCB Ulusal Ekonomi Yüksek Konseyi).

Metal: Grzhimailo, Belonozhkin, Yulmanov, Kaufman, Neumeier, müh.. P. M. Kutskii, ing. R. Y. Hartvan, Liszt, Liphart ve Podyakonov.

Tekstil — Kupriyanov, Lebedev, Lopatin, Nolde.

Kimya - Müh. V. P. Kravets (SSCB Ulusal Ekonomi Yüksek Konseyi) ve Müh.. V. N. Kamzolkin, Prof. I. S. Shvedov, Prof. Shpitalsky, Lotavsky, Lebedkin, Bulgakov.

Kömür — V. N. Valyazhnikov, Kirpichnikov.

Çimento — M. M. Pogosov ve A. I. Stavrovsky.

Elektrik mühendisliği — B. I. Ugrimov.

Ekonomik grup: Gurevich, Belotserkovsky, Sokolovsky (SSCB Ulusal Ekonomi Yüksek Konseyi).

Yakıt ikmali — Prorvich ve Pokrovsky (SSCB Ulusal Ekonomi Yüksek Konseyi), Tsvanziger, S. N. Ukraintsev-Tselibel.

Bir bütün olarak sanayi planı ile küçük endüstriler arasındaki genel bağlantı — Prof. I. A. Kalinnikov.

Enerji— M. L. Kamenetsky, N. N. Vashkov, Prof. A. A. Gorev, İng. Kukel-Kraevski128, N. I. Osadchiy, Sushkin.

Leningrad grupları — Prof. M. V. Kirpichev, A. A. Fomin, V. N. Shreter.

MOGES — Kirpichnikov, Yanovitsky, Krylov, Y. Savelyev.

Askeri Sanayinin Enerjisi — Ing. E. F. Evreinov ve İng. V. Domontovich (Isı Mühendisliği Enstitüsü).

Ulaştırma Enerjisi — A. K. Besyadovsky ve N. F. Lavrov.

NKPS — Mekk, I. N. Borisov, P. I. Krasovsky, P. S. Yanushevsky, M. E. Pravosudovich, A. F. Velichko, Shukhov.

Mühendislik İşleri Sendikası - S. D. Shein.

VAI ve Politeknik Derneği — N. N. Lvov, A. A. Shadrin.

Ramzin,"Genel olarak," "tarım hariç, SSCB Devlet Planlama Komitesi'nin hemen hemen tüm bölümlerinin ve SSCB Yüksek Ekonomik Konseyi müdürlüklerinin merkez tarafından ele geçirildiği sonucuna varılabilir."diyor.

Ne var ki, tarım da Kondratiyev'in karşı-devrimci grubu tarafından ele geçirildi.

Ramzin, yalnızca "doğrudan çevrelerle bağlantılı oldukları ve sektörel merkezlerin üyeleri" tarafından belirlendiği için periferik merkezlerin bileşimini belirtmiyor.

Yukarıda söylenenlerin genel tablosu, 1928'de, Shakhty olayının başlangıcında, Shakhty yıkım kolunun kömür endüstrisindeki başarısızlığıyla ilk kez bir darbe aldığında edindiği yıkım örgütünün gücünü yeterince göstermektedir.

Yıkım Merkezi'nin Siyasi ve Taktik Programı

O dönemde yıkıcıların siyasi ve ekonomik programı aşağıdaki gibiydi.

Sanık Ramzin tanıklık ediyor:

"Hükümet biçimi, burjuva demokratik bir cumhuriyet biçiminde planlanmıştı. Bu konuda monarşinin restorasyonu da dahil olmak üzere çeşitli öneriler vardı. Bununla birlikte, tartışma sırasında, böyle bir ifade reddedildi, çünkü eski hanedan tamamen itibarsızlaştırıldı; Yeni bir hanedan ortaya koymak, onu tehlikeli bir maceraya atılmaya zorlayacak ve hepsinden önemlisi, monarşik restorasyon, nüfusun geniş kitlelerinin enerjik direnişiyle karşılaşacak ve onları merkezden uzaklaştıracaktı.

Yasama organı, genel oyla seçilmiş, ancak parlamentonun istenen bileşimini sağlayacak uygun bir karmaşık seçim sistemine sahip bir parlamento olarak öngörülmüştür.

Bununla birlikte, yukarıda bahsedilen önermelerin her ikisi de, ancak yeni sistem nihayet sağlamlaştırıldıktan sonra tasarlandı; Karşı-devrimci darbeden sonra ilk kez bir askeri diktatörlüğün gerekli olduğu düşünülüyordu.

Sanayi alanında, temel ilke ilk başta işletmeleri eski sahiplerine iade etmekti. Ne var ki, bunun gerçekleştirilmesinde çok büyük güçlükler ortaya çıktı, çünkü eski işletmelerin çoğu kökten değişmiş, bazıları tamamen tasfiye edilmiş ya da hizmet dışı kalmıştı; tam tersine, eski işletmelerin bir başka bölümü o kadar büyütülmüş ya da öylesine radikal bir biçimde yeniden yapılandırılmıştı ki, değerleri bazen birkaç kat artmıştı. Son olarak, Ekim Devrimi'nden sonra, toplam kapasitesi ve değeri önceki devrim öncesi işletmelerin toplam değerini önemli ölçüde aşan çok sayıda yeni işletme ortaya çıktı. Bu nedenle, göçmen sanayi liderliği ile anlaşmaya varıldıktan sonra, yeni ve yoğun bir şekilde yeniden inşa edilen işletmelerin şirketleşmesinin kendine özgü bir yolu ana hatlarıyla belirtildi. Bu yaklaşımla, bu tür işletmeler kişiliksizleştirilecek ve tasfiye edilen veya kökten değişen işletmelerin eski sahiplerine uygun sayıda hisse senedi verilerek tazmin edilecekti. Karşı-devrimci darbe sırasında işletmelerin sermaye değerinde, devrim öncesi değere kıyasla genel olarak önemli ölçüde artması ve ayrıca yapay değerleme önlemleri sayesinde, bu yol, eski sahiplerin tazminatından sonra, devletin elinde önemli miktarda serbest hisse senedi ve fon tutmayı mümkün kıldı. Bu serbest fonların, önceki sahiplerin kısmi tazminatı ve ulusal ihtiyaçlar için kullanılması planlanmaktadır.

Tarım alanında, ana odak noktası, önceki sahiplerden kısmi arazi satın alan güçlü bireysel çiftliklerdi. Böylece arazinin eski sahiplerine iadesi reddedildi; Arazi, köylülere bireysel çiftlikler şeklinde tahsis edildi. Eski toprak sahiplerinin tazminatı yukarıda açıklanan şekilde planlandı. Tarım alanındaki bu tür politikaların, merkeze, özellikle Sovyet hükümeti tarafından yürütülen kollektifleştirme sürecinde, geniş köylü kitlelerinden enerjik bir destek sağlaması gerekiyordu ve bu, merkezin hesaplamalarına göre, onların güçlü hoşnutsuzluğunu ve hatta açık gösterilerini uyandırmamak zorundaydı.

Bildiğim kadarıyla, yerel özyönetim sorunu henüz tam olarak aydınlatılmamıştır, çünkü daha önce de belirtildiği gibi, bir askeri diktatörlük dönemi, karşı-devrimci bir devrim temelinde, idari bir tarzda valilerin, uyezdlerin vb. atanmasıyla ortaya çıkacaktır.

Vergilendirme alanında, bilgilerime göre yeterli detaylandırma yapılmayan birleşik bir doğrudan ve dolaylı vergi sistemi planlandı.

Dış ticaret alanında, tekelllerin kaldırılması ve koruyucu tarifeler sistemi öngörülüyordu.

Böylece, yukarıda sözü edilen program, sanayi burjuvazisinin çıkarlarını ve güçlü bir bireysel köylü ekonomisini savunuyordu.

Bu programı gerçekleştirmek için, temel siyasi görev, öncelikle Sovyet iktidarını, dışarıdan müdahaleye dayanan silahlı bir karşı-devrimci darbe yoluyla devirmekti.

Bu program üzerinde durmaya değer. Demokratik bir cumhuriyet sözü, yıkıcıların hayalini kurduğu asıl şeyi, yani darbeden sonraki ilk dönemde, işçi sınıfına ve elbette Komünistlere karşı acımasız misillemeler amacıyla bir askeri diktatörlüğün kurulmasını gizleyemez. Aynı şekilde, genel oy hakkı ve parlamento ile ilgili ifade, sanayiciler için "arzu edilen" bir parlamentoya sahip olma ana görevini gizleyemez. Sadece genel olarak kapitalizmin restorasyonu değil, aynı zamanda eski sahiplerin restorasyonu ya da her halükarda ikincisi için bir tür tazminat, Ramzin'in sözleriyle, "sanayi burjuvazisini ve güçlü bir bireysel (yani kulak) ekonomiyi" savunan bu programın çekirdeğiydi. Bu programın içeriği, nesnel olarak, aynı Ramzin'in yazdığı gibi, dışarıdan "müdahale üzerine" bir "bahsin" kaçınılmazlığına yol açacak şekildeydi. Ülke içinde, yıkıcılar, böyle bir programı yürütmek için çalışan nüfusun geniş kitleleri arasında müttefik bulamadılar.

Bu arada, karşı-devrimci örgütlerin üyeleri neden dış silahlı müdahaleye başvurmayı gerekli gördüler ve neden faaliyetlerini yabancı devletlerin temsilcileriyle buna göre yönlendirmeyi ve koordine etmeyi gerekli gördüler ? Yıkıcıların kendileri oldukça açık bir şekilde bunu ortaya koydular.

Prof. Dr. Ramzin şunlara işaret ediyor.

"Ulusal ekonomideki toparlanma döneminin sonuna denk gelen Mühendislik Merkezi'nin varlığının ilk döneminde, diğer insanların sözlerinden bildiğim kadarıyla, merkezin ana taktik yönelimi, merkezle ilişkili büyük sanayicilerin işletmelerinin korunmasını en üst düzeye çıkarmaktı. Bu tür işletmeleri yıkımdan korumanın yanı sıra, o zamanki merkez, onları devlet pahasına iyileştirmeye çalıştı, böylece bu şekilde karşı-devrimci darbeden sonra eski sanayiciler sadece sermaye değerlerini geri almakla kalmayacak, aynı zamanda ikincisinde mümkün olan en büyük artışla da geri döneceklerdi.

Ülkenin yeniden yapılanma döneminden sonra başlayan başarılı yeniden yapılanma süreci ve ekonomik durumunun ve Sovyet iktidarının hızla güçlenmesi, köylü ya da askeri ayaklanmalar yoluyla iç güçlerin karşı-devrimci bir darbesine güvenmeyi kesinlikle umutsuz hale getirdi ve aynı zamanda olumlu bir müdahale sonucu bu olasılığı büyük ölçüde azalttı, çünkü Birliğin ekonomik gücünün büyümesine paralel olarak askeri gücü ve dolayısıyla müdahaleye karşı direnci de arttı. Bu nedenle merkez, taktiklerini değiştirdi ve Birliğin ekonomik yaşamını yapay olarak bozarak karşı-devrimci darbeyi aktif olarak hızlandırmanın gerekli olduğu sonucuna vardı, yani yıkım yoluna girdi. İkincisinin doğası ve yöntemleri genel durumla bağlantılı olarak değişti" (21 Eylül 1930 tarihli tanıklık).

Başka bir yerde (16 Ekim tanıklığı) daha da açık bir şekilde şöyle diyor:

"Birleşik bir mühendislik ve yıkım örgütünden doğan Sanayi Partisi'nin faaliyetinin temel amacı, Sovyet iktidarının karşı-devrimci bir darbe yoluyla devrilmesiydi. Sanayi Partisi'nin faaliyetinin en başından beri, ana çıkarı Sovyetler Birliği'ne karşı müdahaleydi, çünkü yalnızca müdahale, karşı-devrimci bir darbe gerçekleştirmenin doğru ve hızlı yöntemi olarak kabul edildi. Bu nedenle, merkezin hızlı bir şekilde, doğrudan teknik yıkımdan, ülkenin ekonomik kalkınma hızını yapay olarak yavaşlatacak, ulusal ekonominin tek tek sektörleri arasında bir orantısızlık yaratacak ve zaten tüm ulusal ekonomiyi kapsayacak ekonomik krizlere yol açacak ulusal ekonominin tek tek dallarını planlama yöntemlerine indirgenmiş olan "planlı yıkıma" geçtiğini söylüyor.

Planlama organlarının merkez tarafından yukarıda belirtilen kapsamı, ona planlama alanında neredeyse sınırsız bir hareket özgürlüğü verdi."

Bununla bağlantılı olarak, yaklaşık 1928'de, karşı-devrimci bir darbenin yakın olduğuna dair artan umutlarla, başka bir sabotaj yöntemi özel olarak kullanılmaya başlandı:

«... İnşaata yatırılan sermayenin uzun vadede köreltilmesiyle, yani halkın fonlarının uzun süreli inşaatlara ya da diğer gerekli faktörlerin varlığı nedeniyle ancak daha uzak bir gelecekte kullanılabilecek işletmelere yatırılmasıyla. Sermayeyi köreltmek ve onu düşük verimlilikle kullanmak için böyle bir yöntem: (1) sermaye fonlarını aldı, verimli inşaat ölçeğini ve ülkenin ekonomik kalkınma oranını düşürdü ve (2) mevcut ihtiyaçların karşılanmasının azaltarak, fonları şu anda verimsiz olan inşaata yönlendirerek, yeni hükümet için Sovyet mirasını artırırken, aynı zamanda geniş halk kitlelerinin artan hoşnutsuzluğuna neden oldu" (21 Eylül tanıklığı).

Yıkıcıların nihai zaferlerinden ne kadar emin oldukları, incelenen karşı-devrimci örgütün yaşamından şu iki karakteristik gerçekle gösterilmiştir:

1928'de gerçekleşen siyasi ve parti oluşumu ve gelecekteki hükümetin bileşiminin oluşumu.

Karşı-devrimci darbeden sonra başrolü oynayacak olanın kendileri olduğuna derinden inanan yıkıcılar, sanayi sermayesinin siyasi partisi olarak açık hareket etmeye karar vererek, portföylerini önceden tartışarak ve kendi aralarında bölüşerek çok zaman harcadılar.

Ramzin şunlara işaret ediyor:

"Örgütün merkez tarafından tek tek sanayi dallarını kapsamasının kademeli olarak artması ve aynı zamanda üye sayısındaki artış, Mühendislik Merkezi'ni tüm örgütün parti oluşumu sorununu gündeme getirmeye zorladı.

Bu soru 1927'in sonunda ortaya çıktı ve P. A. Palchinsky, L. G. Rabinovich ve diğerleri tarafından gündeme getirildi.

Bunun itici gücü, merkezi kuruluşun mevcudiyeti ve program yönergeleri hakkında bilgi veren Prof. Chayanov ile bir toplantıydı. Merkezin müteakip çalışmaları, ilk başta bir dizi isim çeşidine sahip olan yeni bir partinin oluşumu yönünde ilerledi

Yeni örgütlenen partinin en yaygın adı "Sanayi Partisi" idi (21 Eylül tanıklığı).

Sanık Larichev, 12 Ekim 1930 tarihli ifadesinde buna daha ayrıntılı olarak tanıklık ediyor ve burada şöyle diyor:

"Mühendislik ve Yıkım Merkezi, Sovyet iktidarını devirmek için kesin bir mücadele yürüttüğü için, karşı-devrimci bir darbe durumunda, şu anda sanayi sermayesinin çıkarlarını temsil eden mühendislik çevrelerinin tek bir siyasi güç olarak hareket etmesi ve gelecekteki hükümetin kurulmasında kesin ve hatta öncü bir rol üstlenmesi doğaldır. Bu aynı zamanda, Köylü Partisi tarafından temsil edilen nüfusun diğer çevrelerinin de Sovyet rejimine karşı siyasi mücadelede yer aldığı ve gelecekteki hükümetin oluşumunu etkileme sorununun ve dolayısıyla taktik ve politikanın anti-Sovyet güçlerin iç mücadelesiyle bağlantılı olacağı düşünceleriyle dikte edildi.

«... Bu genel düşünceler, özellikle (kast karakterini koruyan) belirli bir mühendislik ve teknik çevreler sınıfsal grubunu belirleyecek bir partinin kurulması sorununu gündeme getirecek kadar ağırdı. Bu grup o zamanlar sanayi sermayesinin çıkarlarını savunan politik bir güç olduğu için, Rabinovich ve diğerleri tarafından "Sanayi Partisi" olarak adlandırılması önerildi.

Sanayi Partisi'nin kuruluşu, programı ve taktik perspektifleri sorununda, 9 Ekim 1930 tarihli Czarnowski de şunları söylüyor:

"1928'den itibaren, şube yıkım merkezlerinin örgütlenmesi sona erdiğinde ve bu grupların üye sayısı arttığında ve Chayanov, Groman, Kondratiyev ve diğerleri aracılığıyla sabotajcı iktisatçı gruplarla ilişkiler kurulduğunda, Mühendis-Yıkım Merkezi kendisini bir partiye dönüştürmeye çalıştı. Bu dönüşüm resmen tamamlanmamış olsa da, fiilen bir siyasi partiye dönüşmesi 1929'un başlarında gerçekleşmişti. ... Bir dizi şube merkezini birleştiren Mühendislik Merkezi, tüm parti için birleşik bir merkez haline geldi. '

... Örgütün başında duran ve karar alma işlevlerine sahip olan önde gelen merkez komitenin tam bileşimi, benim de Charnowski'ninde üyesi olduğu yakıt, metalurji ve makine yapımı endüstrilerindeki "Mühendislik Merkezi" üyelerini kucakladı. Merkez Komitesi'ndeki öncü rol, Khrennikov ve <onun> tutuklanmasından sonra, en fazla sayıda kurum ve sektörle bağlantısı olan Ramzin tarafından oynandı.

Charnowski'nin Parti programı, Ramzin'inkiyle aşağı yukarı aynı terimlerle ortaya konmuştur.

Yıkıcıların gelecekteki hükümetin bileşimi konusunda tam olarak ne üzerinde anlaştıkları aynı şekilde Ramzin tarafından en açık şekilde gösteriliyor:

"Gelecekteki hükümetin bileşimi sorunu" diyor, "1927-28 döneminde merkezin çeşitli toplantılarında tartışıldı. Hükümetin nihai bileşimi kesinleşmedi; Ayrı toplantılarda, bakanlık görevleri için aşağıdaki adaylar açıklandı:

Başbakan: P. A. Palchinsky.

Savaş Bakanı P. A. Palchinsky ve General Lukomsky idi.

Sanayi ve Ticaret — P. P. Ryabushinsky, L. G. Rabinovich, İng. Khrennikov ve Prof. Kalinnikov.

P. P. Ryabushinsky, Prof. Worms ve Prof. N. F. Charnovsky geçiş sürecinde önerildi.

Finans — Vyshnegradsky, Prof. I. Kh. Ozerov, Prof. Davidov, L. G. Rabinovich.

Demiryolları — I. N. Borisov, P. I. Krasovsky, Mekke.

Tarım — "TCH" önerisi üzerine aday — A. V. Chayanov, Vilimovich.

Dışişleri: Akademisyen Tarle.

Askeri diktatörlük dönemi için, P. A. Palchinsky bir diktatör olarak planlandı."

Endüstriyel yıkım partisinin programı gibi, bu bileşim de son derece karakteristiktir. Ryabushinsky, çarlık generali Lukomsky ve son olarak Palchinsky'nin isimleri eskidir. Leningrad'daki Ekim Devrimi'nden önce burjuvazinin diktatörü kendi adlarına konuşuyorlardı. Sermayenin gücünü yeniden tesis etmek için, bir yandan en parlak temsilcileri, diğer yandan iç savaşın liderleri olan en ateşli kara yüz çarlık generalleri seçildi.

Daha az karakteristik olan, öngörülen hükümetin 1929'in başlangıcından kalma ikinci listesidir. İkincil sınıfsal arzuları bu süre zarfında yoğunlaşmıştır. Yeni listede, Ramzin'in 3 Kasım 1930 tarihli ifadesine göre, aşağıdaki adaylar ana hatlarıyla belirtildi:

"Başbakan Osadchiy, Milyukov veya Ramzin.

Askeri - Lukomsky veya Denikin.

Ticaret ve Sanayi — Kalinnikov, Khrennikov, Larichev, Konovalov, Denisov, Tretyakov.

Finansov — Ozerov, Bogolepov veya Rabinovich.

İletişim hatları — Krasovsky, Kogan-Bernstein.

Dışişleri: Tarle, Milyukov.

Tarım ;A. V. Chayanov.

Sanayi Partisi böyle kuruldu.

Aynı zamanda, eski "Mühendislik ve Teknik Merkez" den farklıydı, çünkü yabancı askeri müdahale talebi daha net bir şekilde ortaya çıkmıştı.

"Sanayi Partisi"nin Müdahalesi Sorununu Gündeme Gelmesi;

Birliğin iktisadi inşasının artan başarısı, yıkım işinin tüm çabasına rağmen, Sanayi Partisi'ni, yalnızca dışarıdan silahlı müdahale meselesini- Mühendislik ve Teknik Merkez'in ortaya attığından çok daha net bir şekilde öne çıkarmaya ve sadece ortaya koymaya değil, aynı zamanda yıkım konusundaki tüm çalışmasını da ona tabi kılmaya zorladı.

Ramzin bu noktada şöyle gösteriyor:

"1930'larda beklenen müdahalede asıl amaç, elbette, ülkenin ekonomik yaşamındaki genel krizi ve felci müdahale anına denk getirecek şekilde zamanlamak, ikincisini büyük ölçüde kolaylaştırmak ve başarısı için en az çabayla güven sağlamaktı" (16 Ekim tarihli tanıklık).

Yine, Ramzin'in ifadesiyle tam bir uyum içinde, Larichev bu konuda daha ayrıntılı olarak ifade veriyor:

"Ülke ekonomisinin çeşitli kollarında yer alan yörelerde gerçekleştirilen yıkım faaliyetlerine rağmen restorasyon süreci oldukça başarılı ilerlemiş, yıkım faaliyeti Mühendislik ve Teknik Merkezi şahsında zaten belli bir yön ve istikamet almış olmasına rağmen bu sürecin durdurulması mümkün olmamıştır. Ulusal ekonominin bireysel dallarının restorasyonu genişledikçe, ülkenin ve Sovyet iktidarının iç durumu güçlendi. Buna göre, Sovyet iktidarının içsel çöküşü ve eski pozisyonlarından vazgeçmesi olasılığı için giderek umut azaldı. Buna ek olarak, karşı-devrimci mühendisliğin, deyim yerindeyse, "barışçıl müdahale" olasılığını gördüğü geniş bir imtiyazlı sermaye cazibesi beklentisi boşa çıktı.

Bu bağlamda:

Mühendislik ve Teknik Merkezi'nin tüm yıkıcı ve karşı-devrimci örgütlerini birleştiren Sanayi Partisi, faaliyetinin en başından itibaren, Sovyet iktidarının devrilmesine yol açabilecek başlıca gerçek gücü müdahalede gördü. Bu pozisyon, "Sanayi Partisi"nin ideolojik ilham kaynağı ve lideri – Paris'teki "Ticaret ve Sanayi Komitesi" ("Torgprom" olarak adlandırılan) tarafından tamamen paylaşıldı. (16 Ekim 1930 tarihli tanıklık).

Sanık Kalinnikov, 16 Ekim 1930 tarihli ifadesinde aynı şeyi söylüyor:

"1926'te, Sovyetler Birliği tarafından ilan edilen yabancı imtiyazların geniş çapta çekilmesi programının, eski Sovyetler Birliği'nin taleplerinin kabul edilemezliği nedeniyle uygulanamayacağı netleştiğinde, aynı zamanda, Sovyetler Birliği'nin ulusal ekonomisi, özellikle sanayi ve ulaşımda, eşi görülmemiş bir hızla toparlanmasını tamamlıyordu. Hem yurtdışında hem de "Mühendislik Merkezi" nde ve daha sonra "Sanayi Partisi" nde müdahale fikri güçlenmeye başladı, çünkü Sovyetler Birliği'nin ekonomik gücünün hızla güçlenmesi ve Sovyetler Birliği nüfusu arasında Komünist Parti ve Sovyet iktidarının otoritesinin büyümesi Sovyetler Birliği'nde zorlu rakipler haline geldi. gelecekteki müdahaleyi gerçekleştirmenin yolları...Müdahale fikri bu şekilde ortaya çıktı ve şekillendi ve o andan itibaren Fransa'daki hükümet ve Rus göçmen çevreleri buna yoğun bir şekilde hazırlık başladı. Bu sıralarda, Mühendislik Merkezi'nde birleşen karşı-devrimci yıkım örgütlerinin saflarında siyasi anlayışlar şekillendi ve bunlar bir Merkez Komitesi ile bir "Sanayi Partisi"ne dönüştürüldü. O andan itibaren, dış müdahale fikri ile Sanayi Partisi Merkez Komitesi ile giderek daha fazla meşgul oldu.

Son olarak, sanık Czarnowski (16 Ekim 1930) aynı şeye tanıklık ediyor:

"1927'den itibaren, içinde kurulduğu yıkım halindeki Mühendislik ve Sanayi Merkezi ya da Sanayi Partisi, esas olarak Sovyet iktidarının devrilmesine yönelik askeri müdahaleye dayandı ve bu yöndeki olasılıkları ve bunun hazırlanma ve uygulanma zamanlamasını en bilgili üyeleri aracılığıyla her biçimde belirlemeye çalıştı.

... Palchinsky ve Rabinovich, yıkımı amaçlayan "Mühendislik-Endüstri Merkezi" üyeleri ve fiili lideri Khrennikov ve merkezin diğer üyeleri aracılığıyla eski Rusya umutlarını bildirdiler. Polonya, Romanya ve diğer sınır ötesi devletlerin askeri güçleri tarafından Fransa'nın yardımına ve İngiltere'nin desteğine dayanarak gerçekleştirilen askeri müdahale için sanayiciler ve Fransa, kapsamlı askeri-teknik yardım sağlayarak bu konuda ana inisiyatif ve öncü rolü oynayacaktı."

Böylece, eski ayrı ayrı yıkım şube merkezlerinden tek bir yönetici merkez oluştu ve büyük sermayenin siyasi partisi içinde siyasi bir biçim aldı. Sosyalist inşanın başarıları nedeniyle, şimdi tüm umutlarını dış silahlı müdahaleye bağladılar. Ve tüm pratik yıkım çalışmalarını onunla ve onun başlatıcıları ve ilham vericileriyle ilişkilendirdi. Sanayi sermayesinin bu siyasi partisinin elindeki örgütsel olanakların, Birlik topraklarında ve yurtdışında gelecekteki müdahaleyi başlatanlarla olan bağlantılarının ayrıntılı bir incelemesi ve son olarak, ülkemizde ve yurtdışında müdahaleye hazırlanırken tam olarak ne yaptığının incelenmesi, aşağıdaki tablounun içeriğini oluşturmaktadır.

II. SSCB'DEKİ
YIKIM MERKEZİNİN ESKİ RUS VE YABANCI SANAYİCİLERİN YABANCI ANTİ-SOVYET TEŞKİLATLARI
VE YABANCI MÜDAHALECİLERLE İLİŞKİLERİ

Torgprom ve Yıkım Organizasyonları ile Bağlantıları

Ekim Devrimi, SSCB'de sermayenin gücünü silip süpürdü ve burjuvazinin bir sınıf olarak siyasi ve ekonomik egemenliğini yıktı. Halkın kötü şöhretli düşmanları ve işçi sınıfından nefret edip yurtdışına kaçanlar ve sanayiciler eski güçlerini geri kazanma umutlarını kaybetmediler ve orada, eski hükümetlerinin geri dönüşü için Sovyet hükümetine karşı mücadelede siyasi çalışma görevini üstlenen, devrim öncesi sanayinin en büyük yöneticilerinin yabancı bir birliği olan Torgprom'u (Ticaret ve Sanayi Komitesi) kurdular. Onlarla SSCB'deki yıkım örgütleri ilişki kurdu.

"Sanayi Partisi" diyor Ramzin, "faaliyetlerinde eski Sanayi Partisi birliğiyle sıkı sıkıya bağlıydı. Yurtdışındaki Beyaz göçmen sanayicilerin çıkarlarını korumanın yanı sıra, Torgprom'un asıl görevi, daha önce sahip oldukları Rus işletmelerini iade etmek veya onlar için tazminat almaktı; Bu amaca ulaşmak için Torgprom, SSCB'ye karşı müdahale etmeye çalıştı" (3 Kasım tarihli ifade).

Ekonomik güçlerinden mahrum bırakılan tüm bu Mantaşev'ler ve Denisov'lar, Meşçerski'ler ve Ryabushinski'ler, yine de siyasi ve ekonomik açıdan oldukça büyük bir güçtü, çünkü devrimden önce yabancı bankalarda tuttukları büyük fonlar onların belirli bir siyasi rol oynamalarını sağladı. Onları, aynı zamanda, devrim öncesi dönemde bile büyük ölçüde hissedarı oldukları kendi sanayi dallarındaki uluslararası sermaye örgütleriyle birleştiren yakın bağlar, onları siyasi açıdan da oldukça önemli bir figür haline getirdi.

Nüfusun diğer katmanlarından gelen Beyaz göçmen çevrelerin aksine, sanayi burjuvazisinin bu grubu, araştırma verilerinin gösterdiği gibi, burjuva devletlerin hükümet çevreleri tarafından hesaba katılması gereken bir güçtü. Sanıklar tarafından belirtilen Torgprom aktivistlerinin isimleri bu iddiayı yeterince güçlendirmektedir.. Aynı Ramzin şunları işaret ediyor.:

"Biliyorum," diyor, "Rus sanayicilerinin eski sevgiliyle şu bağlantılarını biliyorum.:”

Metal endüstrisinde, Meshchersky (Sormovo işletmesinin eski sahibi) ile Palchinsky ve sanırım Charnovsky, Demidov ile Charnovsky ve Khrennikov aracılığıyla;

Tekstil endüstrisinde — P. P. Ryabushinsky ile P. A. Palchinsky ve A. A. Fedotov, Konovalov ve Morozov ile Fedotov, Bardygin ile Larichev ve Fedotov;

Petrol endüstrisinde — Nobel, Mantashev ve Gukasov ile I. N. Strizhov aracılığıyla;

Kömür endüstrisinde — Dvorzhanchik ile L. G. Rabinovich.

“Ek olarak, merkezin toplantılarından birinde Palchinsky, yağ endüstrisi sahibi Krestovnikov'un adından bahsetti; Ancak bu bağlantının gerçekleşip gerçekleşmediğini ve kim aracılığıyla gerçekleştiğini bilmiyorum..."

"Eski sevgiliyle olan bağlantı. “Özellikle, 1927'te, Palchinsky ve sanırım Fedotov adına, Paris'te P. P. Ryabushinsky ile Merkez'in programının temel hükümlerinin koordinasyonu ve özellikle yukarıda açıklanan işletmelerin şirketleştirilmesi yöntemi hakkında bir görüşme yaptım" (21 Eylül tanıklığı).

Tek tek sanayi dallarındaki tek tek yıkıcı gruplar ile yabancı sermaye temsilcileri arasındaki bağlantı, Kalinnikov tarafından 10 Ekim 1930 tarihli ifadesinde tanımlanmıştır.

"Bildiğim kadarıyla Palchinsky, Fransız ve İngiliz sermayesiyle temas halindeydi. Rabinowitch, Dvořanczyk aracılığıyla Polonya ile temas halindeydi ve Khrennikov, Stalinsky'nin hissedarı eski Sovyetler Birliği Glass ile temas halindeydi. İngiltere’den Yuzovsky Works ve Vickers, Fedorovich Urquart ile temas halindeydi.”

Soruşturma makamları, demir dışı metalurji sektöründe daha önce enkazcılar ve Urququart arasındaki bağlantıyı tam olarak tespit etmiştir..

Sanığın ifadesine göre, Urquhart'ın kendisi teknik personelimiz hakkında şu şekilde ifade etti: "Teknik personelimizin ve idari ve teknik yönetimimizin çoğu" diyor Urquhart, "fabrikada ve geri dönüşümüzü bekliyorlar." Petrol kralı Deterding arasındaki bağlantılar ve ikincisinin rolü daha sonra açıklığa kavuşturulacaktır.

Ancak ilk başta, yeni sabotajlarla ve eski sabotajcıllar arasındaki bu ilişki yeterince organize değildi ve doğası gereği açıkça politikti.

Eskiler bu çalışma alanlarıyla son derece ilgiliydiler. SSCB'deki işletmeler, göçmen sanayici çevreleri ilk etapta eski bağlantılarını bu amaç için kullandılar. Shakhty davası, şu ya da bu fabrikada şu ya da bu teknik rasyonalizasyon önleminin nasıl uygulanacağı ya da uygulanmayacağı, şu ya da bu sorunla nasıl başa çıkılacağı vb. özel talimatlar biçiminde, işletmelerimizin yabancı yönetiminin oldukça karakteristik bir resmini verdi. Yeniden yapılanma döneminin başlangıcında, endüstrinin tüm çehresi dramatik bir şekilde değişmeye başladığında ve eski endüstri dramatik bir şekilde değişmeye başladığında. Sanayiciler, Ramzin'in dediği gibi, "çoğu zaman eski işletmelerini canlı bulamadılar" ve aldıkları direktifler somut karakterlerini kaybetmeye başladılar, çoğunlukla "Sanayi Partisi" nin önerilerinin okunması ve onaylanması haline dönüştü. Öte yandan, tamamen politik nitelikteki eğilimler ve direktifler daha açık bir şekilde ortaya çıkmaya başladı. Yıkım örgütünün genel müdahale politikasıyla bağlantılı olarak, şimdi ortaya çıkan son ifadelere göre , Sanayi Partisi ile Torgprom arasında müdahalenin hazırlanması için özel bir işbölümü oluşturuldu., Çünkü her ikisi de (yani Torgprom ve yıkıcılar) artık müdahaleyi Sovyet iktidarını devirmenin tek aracı ve SSCB'de kapitalizmin restorasyonu planını gerçekleştirmenin tek yolu olarak görmeye başladılar.

İşte sanık Ramzin'in bu konudaki ifadeleri:

«... Faaliyetlerinde eski gruplarla yakından bağlantılı olan Sanayi Partisi, Torgprom ile anlaşarak, müdahaleye hazırlık çalışmalarını Torgprom ile kendisi arasında şu şekilde bölüştürdü:

Torgprom, müdahale için tüm dış hazırlıkları, yani başta Fransa ve İngiltere olmak üzere yabancı hükümetlerle tüm müzakereleri yürütecek ve yurt dışında müdahale için ajitasyon ve propaganda yapacak, bunu finanse edecek araçları bulacak, aynı zamanda yabancı güçlerin yardımıyla askeri birliğinin örgütlenmesini üstlenecekti..

Sanayi Partisi ise, SSCB'ye müdahale için ekonomik krizleri yapay olarak yaratıp derinleştirerek ,müdahaleye içeriden mümkün olan her türlü yardımı sağlayarak içeriden hazırlıkları gerçekleştirecekti. Bu amaçla, Torgprom'un talimatı ve kendi inisiyatifiyle, Sanayi Partisi Merkez Komitesi yabancı Genel kurmaylarla temasa geçti" (16 Ekim tarihli tanıklık).

1927'nin sonuna gelindiğinde, yeni tutum zaten keskin bir şekilde ortaya çıkmıştı. Bir yıl sonra, 1928'in sonunda, yalnızca baskın hale gelmekle kalmamış, aynı zamanda tüm diğerlerini de ikincilleştirmiş, yıkıcıların tüm faaliyetlerini müdahaleye hazırlık olarak yardımcı ve ikincil çalışmalara dönüştürmüştü.

Sanık Larichev tanıklık ediyor:

«... Yabancı çevrelerin müdahale sorununa ilişkin tutumu hakkında bir takım kesin bilgilere sahiptim. Ramzin'in bu konuya ilgili Torgprom ile müzakere ettiğini,onun yurtdışından 1927'in sonunda dönüşünden sonra bu bilgiye ulaştım.. Torgprom'un müdahale konusunda Fransız Hükümeti'nden belli bir miktar destek aldığını ve bu konuda Fransa ile İngiltere arasında anlaşmalar olduğunu onun anlattıklarından biliyorum. İngiltere ile diplomatik ilişkilerin kopması, Torgprom tarafından Sovyet karşıtı bir bloğun hazırlanmasına ve ardından müdahaleye yönelik kesin bir adım olarak görülüyor. Anti-Sovyet blok her şeyden önce Polonya, Romanya ve Baltık güçlerinin eylemlerini birleştirmeli ve koordine etmelidir. Bunlar, Fransa tarafından örgütlenen ve desteklenen göçmen kuvvetlerden oluşan bir seferi kuvvetin katılımıyla müdahale etmesi gereken gerçek silahlı kuvvet olmalıdır. (12 Ekim tanıklığı).

Czarnowski tanıklık ediyor (16 Ekim 1930):

«... İlki ile bağlantı kurmuş olmak. 1927 gibi erken bir tarihte, Sanayi Partisi (yıkım mühendisliği merkezi), müdahaleyi Sovyet iktidarını devirmenin ana ve nihai aracı olarak gördü. Bu nihai hedef, birbirine hizmet eden dallarda yeniden yapılanma planının uygulanmasında bir orantısızlık yaratarak ve SSCB ekonomisinin gıda, ulaşım, yakıt ve diğer dallarındaki krizler de dahil olmak üzere bu orantısızlıkların bir sonucu olarak krizleri derinleştirerek, ulusal ekonominin ve sanayinin çeşitli dallarında yıkım için yıkım mühendisliği merkezi (Sanayi Partisi) tarafından kolaylaştırılacaktı. Bu doğrultuda, Khrennikov'a göre, 1927'den beri ana faaliyet alanı olarak Khrennikov'un şahsında Yıkım Mühendisliği Merkezi ("Sanayi Partisi") tarafından kabul edilen yabancı sanayiciler derneği Torgbrom tarafından da direktifler verildi.

Ve son olarak, Fedotov daha da spesifik olarak şunlara işaret ediyor.

«... Londra'da otelimde Konovalov adına bulunan Krestovnikov ile ayrıntılı bir görüşme yaptım. Bana, Paris'te, Torgprom'un, hem kamuoyunu hazırlamak hem de Fransa'daki kamu ve hükümet çevreleriyle irtibat kurmak için bu konuda yoğun bir çalışma yürütüldüğünü söyledi. Kamuoyunu etkilemek için sadece Rus göçmen basınında değil, aynı zamanda çok paraya mal olan Fransız basınında da her fırsatta kullanıldığını ve Bana, diğer şeylerin yanı sıra, Torgprom'un Posledniye Novosti gazetesine sübvansiyon verdiğini söyledi.

Torgprom'un İngiltere'nin sanayi çevreleriyle ilişkileriyle ilgili olarak, Urquhart başkanlığındaki Londra'daki "Rus Alacaklılar Komitesi" ile iletişimin sürdürüldüğünü ve onlar aracılığıyla İngiltere Muhafazakar Partisi ve Deterding ile iletişimin sürdürüldüğünü , İngiltere'den müdahaleye aktif bir katılım olmasa da en azından mali ve diplomatik destek beklemek için bir neden olduğunu söyledi. Bununla birlikte, müdahalenin başarılı ve olanaklı olabilmesi için, Krestovnikov, Konovalov'un dikkat çekmek istediğini, "Rusya'da, işçi ve köylü kitleleri arasında hoşnutsuzluk uyandırabilecek her türlü önlemle, sanayinin kesintiye uğramasıyla, halka mal tedarikinin kesintiye uğramasıyla vb. bunun zemininin hazırlanması gerektiğini" belirtti.

... 1927'in sonunda Fedotov, Müh. Khrennikov benimle aynı konuda bir konuşma yaptı ve hazırlıkların yeterince hızlı ilerlemediğini, bu konuda hoşnutsuzluk olduğunu ve Torgprom'un 1931-32'de, hatta daha önce, 1930-31'de müdahaleyi mümkün kılmak için çalışmaların yoğunlaştırılmasını istediğini belirtti.

Bu konuşma metni benim tarafımdan örgütün Kupriyanov, Kirpotenko, Derzhavin ve Nolda’da oluşan direktif grubuna iletildi:

Böylece, SSCB içinde sosyalist inşanın başarıları sırasında, Rus sanayi burjuvazisinin yurtdışındaki örgütlenmesiyle birlikte, yıkım mühendislerinin gerici güçleri şekillendi ve sağlamlaştı. Sanayi dallarındaki ayrı yalıtılmış bağların yerine, eski Rusya’nın tek ve örgütlü bir cephesi ortaya çıktı. Eski Rusya sanayisinin kapitalistleri ve teknik uzmanları tarafından 1928'de müdahalenin hazırlanmasına ilişkin ortak çalışmalar detayladırıldı resmileştirildi ve sonuçlandırıldı.

Yıkıcılar ve Torgprom
arasındaki örgütsel bağların nihai olarak sağlamlaştırılması ve aralarında ortak çalışma konusunda yapılan anlaşma

Ekim 1928'de, Sanayi Partisi Merkez Komitesi'nin iki üyesi, Ramzin ve Larichev, P. P. Ryabushinsky ile temasa geçti ve Torgprom'un liderlik merkezi ile ortak bir toplantı düzenledi.

Paris'te düzenlenen toplantıya şu isimler katıldı:

"Torgprom Denisov, P. P. Ryabushinsky, Nobel, Gukasov, Starinkevich, Meshchersky, Larichev ve ben, Ramzin'in başkanı..." (Ramzin'in 21 Eylül tarihli ifadesi).

Ramzin, tanıklığı bu önemli konferansın tüm içeriğini açıklıyor .

«... Lariçev ve ben genel durumu rapor ettikten sonra, Sanayi Partisi'nin faaliyetlerinin büyümesi ve mühendislik kitlelerinin kapsamının artması üzerinde ayrıntılı olarak durduk, ancak aynı zamanda, Sanayi Partisi üyelerinin bir dizi tutuklanması karşısında çalışma tehlikesinin ortaya çıktığını fark ettik. Lariçev, petrol endüstrisinin durumu üzerinde biraz durdu. Genel olarak, Torgprom temsilcileri, Sanayi Partisi'nin çalışmalarının yönünü ve hızını onayladılar ve şimdi öncü çekirdeği korumak için ana çabaları göstermenin, ancak çalışmayı mümkün olduğunca önceki direktiflere uygun olarak yürütmenin ve anın koşullarına uygun olarak taktikleri değiştirmenin gerekli olduğuna işaret ettiler. Aynı zamanda, Torgprom üyeleri, Fransız ve İngiliz hükümetleriyle önemli başarılar elde etmeyi başardıklarını, Fransa'nın muhtemelen müdahalenin genel sorumluluğunu alacağını ve Polonya ve Romanya'nın limitrofların katılımıyla askeri operasyonlar gerçekleştireceğini ve kendilerinin 1930'da ve en azından 1931'de müdahaleye başlamanın gerekli olduğunu bildirdiler.

Ayrıca, finansman konuları açıklığa kavuşturuldu: Larichev'e yokluğunda ona teslim edilmek üzere yılda yaklaşık bir milyon rublenin bana verilmesi planlandı....

Akşam Larichev ve ben, Bolşiye Bulvarı'ndaki bir restoranın ofisinde gayri resmi olarak Torgprom üyeleriyle bir araya geldik."

Bu şekilde, iki kuruluş arasındaki temas nihayet kuruldu, finansman fiilen resmileştirildi ve aynı zamanda daha sonra yıkıcılar tarafından kullanılacak bağlantı kanalları nihayet olarak belirlendi. Aynı zamanda, bu kanallar daha sonra müdahalenin hazırlanması için görevlerin kullanımına ilişkin diğer çalışmalar için bir kanal haline geldi.

Ramzin, sanıkların her birinin para toplama işinde bireysel rolünü özel olarak ortaya koyarak şunlara işaret ediyor. (21 Eylül tarihli):

"1928'in sonundan 1930'in ilkbaharına kadar olan dönem için yaklaşık para dağılımı aşağıdaki gibidir:

Larichev ile petrol endüstrisi ......... yaklaşık 100 ton. R.

Kömür "..." 150 " "

Kömür "." 50 " "

Lesnaya " .." 50 " "

Metal " Hartvan ve Czarnowski tarafından ............" 300 " "

Tekstil "Fedotova ve Kupriyanova ......" 200 " "

Çeşitli Sektörler sanayi] " Kalinnikova .........." 300 " "

N.K.P. S. "Lariçeva ......" 300 " "

Enerji " Vashkov ve Kamenetsky ..." 100 " "

Ekonomi, Laricheva & Kalinnikova Grubu ... 50 " "

Toplam. 1.600 ...

Ramzin ve Larichev, derhal Moskova'daki silah arkadaşlarını hem genel siyasi kurallar hem de daha diğer faaliyet yöntemleri ve mali kaynak elde etmek için yeni prosedür hakkındaki anlaşma konusunda bilgilendirdi.

Ramzin, 16 Ekim 1930 tarihli ifadesinde, Paris'teki bu toplantının tam olarak 5-10 Ekim 1928 tarihleri arasına olduğunu ifade ederek daha ayrıntılı bir şekilde anlatıyor.

Müdahale konusunda Ramzin şöyle diyor:

«... Bu toplantıda Denisov, müdahalenin hazırlanmasına ilişkin tüm çalışmaların iki bölüme ayrılması gerektiğini bildirdi: Yurtdışındaki hazırlık ve SSCB içindeki hazırlık, ilk çalışmanın, yani hükümetlerle diplomatik müzakerelerin, müdahalenin finansmanının ve askeri kısmının örgütlenmesinin Torgbrom tarafından üstlenileceğini, "Sanayi Partisi" ne verilen görevin, ekonomik krizler yaratarak ve derinleştirerek ve müdahalecilere içeriden yardım ederek ülke içindeki müdahalenin tüm iç hazırlığının düştüğünü; Torgprom'un bu konuda zaten Fransa ve İngiltere'nin desteğine sahip olduğunu; müdahalenin ana komutasının, Polonya ve Romanya'nın askeri kuvvetlerinin yanı sıra yardımcı kuvetlerin Fransa tarafından üstlenileceğini ve İngiltere'nin müdahaleyi donanmasıyla destekleyeceğini; 1930 yazının müdahale için en uygun tarih olarak belirlendiğini (Lariçev ve benim kabul ettiğimiz) ve ancak olağanüstü bir durumda (1931) Mühendislik Merkezi'nin tüm çalışmaları, 1930'daki kriz zirvesi göz önünde bulundurularak yürütülmelidir."

Özünde, bu SSCB'ye askeri müdahalenin yöntemleri ve zamanlaması üzerine bir konferanstı. Bu toplantı, akşam bulvarlardaki bir restoranda sözde gayri resmi toplantıda devam etti.

Aynı Ramzin şöyle diyor:

«... Aynı gün, akşamki yapılandan bir sonraki toplantıda (benim ve Lariçev'in) Denisov, Nobel, Gukasov, Meshchersky, Tretyakov ve Kashtanov, Bolşoy Bulvarları bölgesindeki bir restoranında, esas olarak Denisov ile konuştum. Denisov, müdahalenin başarısına güvenlerinin tam olduğunu, çünkü bu kez müdahalenin hem askeri hem de merkezi olarak iyi organize edileceğini ve önceki hataların tekrarlanmayacağını söyledi. Tretyakov, birçok eski sanayicinin görüşüne göre, Polonya, Romanya, Baltık ülkelerinden gelen birliklerin ve Wrangel'in ordusunun (yaklaşık 100.600 kişi) kullanılmasıyla, müdahalenin, güneyde ve kuzeyde deniz desteği olan, 800.<> ila <>.<> kişilik küçük bir orduyla bile başarılı olması beklenebilecek iyi donanımlı bir orduya sahip olacağını söylediğini hatırlıyorum. Moskova ve Leningrad'a aynı anda yapılacak birleşik çifte darbenin başarılı olacağı düşünülüyor. Denisov, müdahalenin finansmanı ile ilgili soruma net bir cevap vermedi, bu sorunun henüz tam olarak netleşmediğini söyledi; Denisov ve Nobel'in sözlerinden, müdahale fonlarının petrol endüstrisi ve özellikle Deterding, Fransa ve İngiltere hükümetleri ve kısmen de eski Demokratlar tarafından sağlandığını anladım. Rus sanayiciler..."

Biraz farklı bir şekilde, müdahaleden çok yıkım üzerinde duran, ancak temelde Ramzin'in raporlarını tam olarak doğrulayan Larichev şunlara işaret ediyor.

«... Eylül-Ekim 1928'de Ramzin ve ben Londra'daki Dünya Enerji Konferansına gönderildik. Dönüş yolunda Paris'i ziyaret etmek ve yönetim kuruluşumuz Torgbrom ile konuşmak için bu iş gezisinden yararlandık.8 Ekim 1928'de, Paris'e vardığımızda, Ramzin’in derneğin başkanı ile telefon görüşmelerinden sonra. Denisov bizi müzakereler için yanına davet etti.. Oraya gittiğimizde , ofisinde Denisov'a ek olarak Ryabushinsky, Nobel, Gukasov ve Starinkevich'in de bulunduğu bir toplantı yapıldı. Ramzin, örgütümüzün çalışmaları ve Birlik'te yürütülen yıkım faaliyetinin genel tedbirleri hakkında bir rapor sundu ve Torgprom'un direktiflerine ve müdahaleye hazırlanma görevlerine ne ölçüde karşılık geldiğine dair bir değerlendirme yaptı. Donbass ve Shakhty davasındaki yıkım faaliyetlerinin açıklanması ve nakliye sabotaj örgütlenmesinin başarısızlığı gibi Sanayi Partisi'nin faaliyetlerini aksatan olaylara özellikle dikkat edildi. Bu sorunlar, Torgprom temsilcilerinin (Denisov, Ryabushinsky ve diğerleri) büyük ilgisini çekti, çünkü daha fazla çalışmamızı ve ülkedeki genel krize hazırlanmak için alınan önlemlerin bütünlüğünü yetersiz gördülerini ifade ettiler.. Denisov şimdi dikkatleri metal endüstrisine çevirmeye, burada keskin çelişkiler elde etmeye ve yapılan sermaye yatırımlarının etkisini zayıflatmaya odaklanmak gerektiğini ifade etti. Nobel ve Gukasov bana petrol endüstrisinin durumu, petrol yıkım örgütünün gücü ve ayrıca yeni inşaatları geciktirmek ve ihracatı azaltmak için sabotaj önlemleri hakkında bir dizi soru sordu. Paris'te kaldığım süre boyunca Strizhov'a petrol endüstrisinin çalışmalarıyla ilgili genel direktifler verdiklerine dikkat çektiler. Torgprom'un örgütümüzdeki genel konumu ile ilgili olarak, Denisov bize, tek tek yıkım örgütlerinin başarısızlığına rağmen, her ne pahasına olursa olsun çalışmamızın sürdürülmesi ve Sanayi Partisi'nin örgütünün korunması gerektiğine işaret etti. Denisov, Torgprom'un Fransız ve İngiliz Hükümetlerinden kesin ve kesin bir destek aldığını ve müdahale meselesinin, çeşitli nedenlerle 1928'den 1930'a ertelenmesine rağmen, hiçbir şekilde ortadan kaldırılmadığını, tam tersine, müdahale için yurtdışında aktif hazırlıklar yapıldığını ve bunun sonucu olarak Sanayi Partisi'nin Birlik içindeki çalışmasının özel bir önem taşıdığını özellikle vurguladı. (16 Ekim tarihli tanıklık).

Ekim 1928 toplantısına şu açılardan belirleyici bir önem verilmelidir:

Torgprom ile ilişkilerin şimdiye kadar sanayi dallarında ayrı ayrı paralel bir karaktere sahip olduğu bir dönemde, yıkım örgütlerinin ve Torgprom'un çalışmalarındaki ana hatların tüm sanayi dallarında birleşik bir cephe tarafından nihai olarak belirlenmesi ve koordinasyonu;
Bu bağlantının biçimlerinin kurulması ve geleceğe yönelik müdahalenin hazırlanmasında rollerin iç dağılımı; Aynı zamanda, şimdiye kadar parçalanmış olan finansman yöntemleri ve araçları kesinleştirilmesi.
Müdahalenin temel politikası ve tüm yıkım çalışmalarının ikincisine vurgu yapılarak koordinasyonu nihai olarak belirlendi.

Her ne kadar Ekim 1928'e kadar Torgprom, Mühendislik Merkezi'ni ayrı bağlantılar aracılığıyla - Khrennikov, Fedotov, Palchinsky, Ramzin ve Konovalov - fikirleri ve müdahale planları hakkında bilgilendirmiş olsa da, aksine, Mühendislik Merkezi, aynı bağlantılar aracılığıyla, Torgprom'a yürüttüğü yıkım çalışmaları hakkında rapor vermiş ve aşağıda belirtildiği gibi, aynı zamanda Mühendislik Merkezi üyeleri ile Torgprom aracılığıyla Fransa ve Büyük Britanya Genelkurmay temsilcileri ile temaslar kuruldu Ancak, Ekim 1928'e kadar bu çalışma tüm sanayi dalları için merkezileşip tek tip hale gelmeedi.

Örneğin, Larichev (16 Ekim 1930) bu ilk ayrı bağlantılara tanıklık eder:

«... 1927'nin sonunda, "Mühendislik ve Teknik Merkezi"nin aktif üyelerinden biri olan ve daha sonra "Sanayi Partisi" Merkez Komitesi başkanı olan Prof. Ramzin'in Paris'te kaldığı süre boyunca, Torgprom ve Fransız askeri kurmaylarından, müdahaleye hazırlık olarak sabotaj örgütleri tarafından yürütülen önlemlerin hızlandırılmasının gerekliliği, müdahalenin genel planı ve uygulanması için olası tarihler hakkında daha kesin talimatlar aldı ve bu süre başlangıçta 1928 için planlanmıştı. Yabancı çevrelerle müzakereler ve ilişkiler için Moskova'da. Prof. Ramzin ile bir bağlantı kuruldu ... "

Paris'teki toplantıdan birkaç gün önce Londra'da Mühendis'in dairesinde Vickers şirketinin yöneticisi A. A. Simon, onunla ve Sosyalist-Devrimci Philip (Vickers şirketinin başkanı) ve Larichev ve Ramzin'in İngiliz Albay Lawrence ile buluşması Ramzin ve Larichev arasındaki toplantıda buna dahil edilmelidir.

«... Müh.. A. A. Simon ve Sir Philip, Fransa'nın şu anda müdahale hazırlıklarının merkezi olduğunu, Polonya, Romanya ve yardımcı askeri kuvvetleriyle birlikte hareket etmeyi önerdiğini ve İngiltere'nin de bu hazırlıkta Fransa ile birlikte yer aldığını, para, teçhizat vb. yardımlarda bulunduğunu bildirdiler; İngiltere'nin de filosunun Karadeniz'e müdahalesi için askeri destek sağlama niyetinde olduğunu..." (Ramzin'in 16 Ekim 1930 tarihli ifadesi).

Lariçev 16 Ekim 1930 tarihli ifadesinde şöyle diyor:

«... Londra'da kaldığımız süre boyunca, yani Eylül 1928'de Ramzin, Savoy Oteli'nde ünlü Albay Lawrence ile bir toplantı ayarladı. Konuşma, İngiliz askeri çevrelerinin müdahaleye karşı genel tutumu etrafında dönüyordu. Albay Lawrence bu düşünceyi mümkün olan her şekilde destekledi ve İngiliz askerî çevrelerinin de SSCB'ye karşı müdahaleye genel katılıma karşı çok olumlu bir tutum sergilediklerini, bazı önlemler aldıklarını ve dahası, SSCB'nin Doğu'da ve Çin'de propagandasını ve etkisini felce uğratmak için ciddi adımlar attıklarını söyledi. Bu çalışmanın ayrıntılarını vermedi."

Ekim 1928'de Paris'te sözü edilen toplantıda, Sanayi Partisi Merkez Komitesi üyeleri ile Torgprom liderleri ile Fransa ve İngiltere Genelkurmay Başkanları arasında o zamana kadar ayrı olan bütün bu ilişkiler özetlendi ve gelecek için tek bir merkez kuruldu.

Aynı zamanda, Ekim 1928, Torgprom'un nihayet müdahaleyi mümkün olan en kısa sürede zorlamanın gerekli olduğuna ikna olduğu andı. Bu bakımdan Kalinnikov'un aşağıdaki ifadesi son derece ilginçtir.

İkincisinin ifadesine göre, “1927 gibi erken bir tarihte, "Khrennikov ve Fedotov, 1927'teki yurtdışındaki iş gezilerinden, Fransa ve İngiltere'nin hükümet çevrelerinin müdahalede acele etmenin gerekli olduğunu düşündükleri bilgisini Mühendislik Merkezi'ne getirdiler; Fransa'daki Beyaz Rus göçmen çevrelerine gelince, görünüşe göre bu taraf, müdahaleyi hızlandırmanın zamanında geldiğine henüz ikna olmamıştı, çünkü Torgprom'un Rus göçmenleri müdahaleden sonra almak istemediler, onların görüşüne göre, eski sanayi işletmeleri henüz yeterince restore edilmemişti. Bununla birlikte, Fransız hükümet çevrelerinin ısrarı üzerine Torgprom, 1927'in sonunda müdahale hazırlıklarına başlama gereğini kabul etti; bu "Mühendislik Merkezi" Khrennikov ve Ramzin tarafından biliniyordu... Khrennikov, Fedotov ve Ramzin'in raporları, 1927'in sonbaharında, Palchinsky, Rabinovich, Yanushevsky, Krasovsky, Khrennikov, Fedotov, Ramzin, Charnovsky, Larichev ve ben, Kalinnikov'dan oluşan "Mühendislik Merkezi" grup toplantısında yapıldı" (16 Eylül 1930 tarihli tanıklık).

Kalinnikov'un bu tanıklığı, Fransa ve Britanya'nın egemen çevrelerinin müdahaleyi zorlamadaki son derece aktif ve proaktif rolünü ve bu amaçla Torgprom ve Rus yıkım örgütlerinin kullanılmasını ortaya koyması açısından da son derece önemlidir. Aynı zamanda, Ramzin, Larichev ve diğerlerinin ifadelerinden de anlaşılacağı gibi, müdahalenin hazırlanmasında öncü rol Fransa'nın egemen çevreleri tarafından üstlenildi. İkincisi, sanığın iletişiminin analizinde vurgulanmalıdır. Bu proaktif rol, bir dizi başka gerçekle de doğrulanmaktadır.

Fransız Hükümeti ve Müdahaleye Hazırlanmadaki Rolü

Eskinin bir devamı olarak "Torgprom" . Fransız egemen çevreleri, Sovyet iktidarının askeri müdahale yoluyla devrilmesi yoluyla dünya emperyalizminin konumunu güçlendirmek gibi daha genel bir görev üstlendiler. Sovyetler Birliği, Fransız burjuvazisinin böğründe bir dikendir. Batı Avrupa'daki genel siyasi gericiliğin hegemonu olarak, Torgprom ve Rus yıkıcıları arasındaki aynı inisiyatiften tamamen bağımsız olarak, genel siyasi çıkarlarından yola çıkarak Sovyetler Birliği'ni askeri müdahale yoluyla yok etme görevini üstlendi. Torgprom, her şeyden önce Fransız burjuvazisinin uluslararası silahlı gücünü ve kendi amaçları için kullanmak isterken, Fransa aynı şekilde hem Torgprom'ı hem de SSCB içindeki yıkımcıların dallı budaklı örgütlenmesini kendi amaçları için kullanmaya çalıştı.

Bu temelde, Fransız hükümet çevreleri bağımsız politikalarını yürütürken, Torgprom'u yarı yolda tam olarak karşıladılar ve Sanayi Partisi Merkez Komitesi'nin iki lideri olan Ramzin ve Lariçev'in dış gezileri, bu çevreler tarafından Torgprom aracılığıyla tamamen kendi amaçları için kullanıldı. Ekim Konferansı da bu açıdan önemli bir rol oynadı.

Yeri gelmişken, Fransa'nın egemen çevrelerinin ,müdahalenin hızla uygulanmasındaki doğrudan çıkarı –SSCB'nin zenginliğinin yabancı sermaye tarafından sömürülmesi için emperyalist el koymalar anlamında doğrudan bir çıkar– Fedotov'un 21 Ekim 1930 tarihli ifadesinde oldukça canlı bir şekilde özetlenmiştir:

«... Fedotov, "Charnowsky bana, Ramzin'den, Paris'te kaldığı süre boyunca, Yıkım Örgütleri Birliği adına, Torgprom'un Rusya'nın pahasına müdahalecilere verdiği tavizleri, örneğin Kafkasya'nın bir kısmını, özellikle de petrol yataklarının bulunduğu yeri İngiltere'ye ve Ukrayna'nın Sağ Yakası'nın bir kısmını Polonya ve Fransa'ya bırakmak gibi tavizleri kabul etmek zorunda kaldığına dair gizli bir mesaj aldığını söyledi" diyor.

"Charnovsky'ye işaret ettim," diye devam ediyor Fedotov, "tam tersine, Karpov'un, Torgbrom adına, müdahale durumunda devletin çıkarlarının zarar görmeyeceğine dair güvence verdiğini ve özellikle bunu tekstil grubunun mühendislerine iletmesini istediğini ve Ramzin'den bu mesajı yıkım organizasyonumuza iletmeyi reddetmediğimi, ancak Charnovsky'den Kupriyanov ve Nolda'yı kişisel olarak bilgilendirmesini istediğimi belirttim."

Fedotov, 20 Ekim 1930 tarihli bir başka ifadesinde, 1928'de Berlin'de şahsen tanıştığı Karpov'un kendisine "hem Fransa hem de Polonya'nın Rusya'nın iç zenginliğini sömürme olasılığını " belirtti: Fransa çeşitli imtiyazlar şeklinde, Polonya mallarının Rusya'ya satışına güveniyor, ancak hiçbir koşulda Torgprom üyelerinden hiçbiri Rusya'nın çıkarlarına bir devlet olarak ihanet etmenin mümkün olduğunu düşünmüyor. onu bir koloniye dönüştürmekle ilgili bazı çevrelerde bu tür korkular varsa, sakinleştirilmeleri gerekiyor."

31 Ekim 1930 tarihli son ifadesinde Fedotov daha da nettir.:

«... Sonra Charnowski bana, Ramzin’in , Paris'teyken, Fransız Genelkurmay Başkanlığı ve Torgprom ile müzakerelerde, Torgprom'un Rusya pahasına söz verdiği müdahalecilere verilen tavizlere SIO adına anlaşmak zorunda kaldığı son derece önemli bir gizli mesajı söyledi. Fransa, hem çarlık hem de askeri borçların tam ruble olarak ödenmesini ve Rusya'nın cevher ve maden zenginliğinin sömürülmesi için kapsamlı tavizler verilmesini talep ediyor; İngiltere, Kafkasya'daki petrol sahalarına, Polonya'dan Kiev'e ve Sağ Yaka Ukrayna'nın bir kısmına. Bu haber beni çok şaşırttı ve Charnovski'ye, Karpov'un bana böyle bir şey olmayacağını, Torgprom'un Rusya'nın çıkarlarını satmayacağını, toprak tavizleri verilmeyeceğini, yalnızca özel kişisel taleplerin tam ruble olarak ödeneceğini ve makineleri Rusya'ya teslim eden fabrikaların faturalarının ödeneceğini ve borç yükümlülüklerinin tanınması ilkesini korumak için çarlık ve askeri borçların ruble başına sadece nominal olarak 5 kopek olarak ödeneceğini söylediğini hatırlattım. Fransa'nın ısrar ettiği şey tüm bunların resmen yıkım örgütlerinin mühendislerine teslim edilmesi idi. Karpov'un bizi Torgprom'un emriyle çalışmaya zorlamak için kasıtlı olarak aldattığı ya da aldatıldığı ortaya çıktı. Her iki durumda da, Torgprom'un bu tür haberlerin ruh halini ve ardından mühendislik organizasyonlarının bileşimini nasıl etkilediğini anlamadığı açıktır. Prof. Ramzin'in "sırrının" bu kadar uzun süre böyle bir imtiyazını nasıl saklayabildiği anlaşılmaz. Hiç şüphe yok ki, bu haber bir dizi insanın örgütte çalışma arzusunu baltalayacaktır ve Charnowski'den bu konuda Kupriyanov ve Nolde ile şahsen konuşmasını istedim" (31 Ekim 1930 tarihli tanıklık).

Bu nedenle, SSCB'nin çeşitli bölgelerinin emperyalist olarak ele geçirilmesine yönelik amaçların, yabancı müdahalecilerin eylemlerine rehberlik ettiğine şüphe yoktur. Hem Torgprom hem de SSCB'deki yıkım örgütleri bu hedeflere ulaştı.

Poincaré ve Briand'ın Torgprom ile kişisel görüşmeleri

Mümkün olduğunca gerçekçi bir şekilde yeni bir askeri müdahale örgütlemek isteyen Torgprom liderleri, boğayı doğrudan boynuzlarından tutma ve Fransız hükümetinin başkanı ile kişisel bir bağlantı kurmaya niyetdiler.. O dönemde Fransız siyasetinin liderleri olan, biri Başbakan, diğeri Dışişleri Bakanı olan Poincaré ve Briand, 1928'deki konferanstan önce bile Torgprom'la diyaloğu olan kişilerdi.

Fedotov'un ifadesine göre (20 Ekim 1930 tarihli), Karpov ona 1928'deki bir toplantıda şunları söyledi:

"Berlin'e yaptığı ziyaretin asıl amacı, Torgprom tarafından 1930-31 gibi erken bir tarihte planlanan müdahalenin hazırlanmasından bahsetmekti, böylece o zamana kadar sanayideki yıkım, mal kıtlığı ve nüfusun hoşnutsuzluğu tam olarak ortaya çıkmalıydı. Torgprom'un son zamanlarda özellikle yoğun faaliyetler yürüttüğünü ve İngiltere'de müdahale şansının azalmasına rağmen, Fransa'nın müdahale olasılığının artacağına dair olan güveninin artttığını söyledi.

Karpov'a göre:

«... Torgprom temsilcileri Poincaré'yi ziyaret etti; Ryabushinsky, Tretyakov ve Lianozov, Poincaré'nin sorunu ciddiye almaya hazır olduğunu ifade ettiğini ve Torgprom'u göçmen askeri çevreler aracılığıyla doğrudan bağlantıları olan Genelkurmay'a havale ettiğini ve Genelkurmay'ın Poincaré'ye müdahale için olumlu bir cevap vereceğinden şüphe olmadığını söyledi. Uygulamada, müdahalenin esas olarak Polonya, Romanya, Estonya ve Letonya kuvvetleri tarafından, Fransız birliklerinin ve donanmasının küçük bir katılımıyla, Fransız personel ve subayların yönetimi altında olması bekleniyor.

Ancak Poincaré, müdahale sorununu çözme sözünün yanı sıra, Rusya'da daha uzun hazırlıklara ihtiyaç duyulduğu konusunda özellikle ısrarcıydı. Birlik'te halihazırda yıkım belirtileri ve özellikle mal kıtlığı olmasına rağmen, göçün vaat ettiği nüfusun hoşnutsuzluğu uygun ölçüde ortaya çıkmamaktadır, bu nedenle yıkım çalışmaları mümkün olan her şekilde yoğunlaştırılmalıdır.

Bunu göz önünde bulundurarak, Torgprom özellikle planlanan çalışmanın ve özellikle beş yıllık sanayileşme planının imhasının yoğunlaştırılmasını istiyor. Beş yıllık planın uygulanamaması, müdahalenin başarısı için özellikle önemli olan Sovyet hükümetini itibarsızlaştırmaktır" (20 Ekim 1930 tarihli tanıklık).

Müdahalenin başarısına tam olarak güvendiklerini kanıtlamak için Ekim 1928'de Ramzin ve Larichev ile Torgprom'un bir konferansında Fedotov'un bu raporu Denisov tarafından tekrarlandı.

Czarnowski, 16 Ekim 1930 tarihli ifadesinde Fransız Hükümeti temsilcileriyle yaptığı bu toplantıdan da benzer şekilde bahseder:

"Bu sanayicilerin (Ryabushinsky ve Konovalov) beslediği müdahale umutları, Fransız hükümetinin temsilcisi Briand ve Fransız Genelkurmay Başkanlığı ile yaptıkları kişisel görüşmelere dayanıyordu."

Son olarak, Torgprom liderleriyle doğrudan temasa geçme fırsatı bulan yıkım örgütünün diğer üyelerinin ifadelerinde de aynı şeyin teyidini buluyoruz. “İkincisi, adımlarının başarısı hakkında onları bilgilendirmekte başarısız olmadı.”

Örneğin, Sitnin (18 Ekim 1930), "1928'te, yurtdışına çıkmadan önce, S. V. Kupriyanov, Paris'e giderken eski mahkumu ziyaret etmemi istedi. ev sahibi I. A. Konovalov'a, ondan yurtdışında işlerin nasıl gittiğini öğrenmek için." Sitnin, Konovalov'un evindeydi ve Konovalov ona şunları söyledi:

«... Poincaré geçenlerde bir dinleyici grubu önünde Tretyakov ve Ryabushinsky'yi çağırdı ... Buna göre, Torgprom'un temsilcileri olarak Tretyakov ve Ryabushinsky'ye, Sovyet mühendislik örgütlerine müdahale için zemin hazırlamaları için talimat vermelerini önerdi" (18 Ekim 1930 tarihli tanıklık).

29 Ekim 1930 tarihli ifadesinde Sitnin bir kez daha şunları söylüyor:

«... Poincaré'nin müdahaleye tam destek sözü verdiğini ve 1930-31'de müdahalenin tam başarısını ummanın mümkün olduğuna inandığını" söyledi.

Aynı Sitnin, Karpov'a göre, Fedotov'un Poincaré'nin "Torgprom başkanlık üyelerinin ziyareti sırasında ... Müdahaleye hazırlanmanın pratik çalışmasının Fransız Genelkurmayı'na emanet edildiğini söyledi."

Sitnin ve Fedotov'un Poincaré ziyaretiyle ilgili raporları, Fedotov'un dönüşünden sonra Moskova'da bu konuda bilgi alan başka bir “enkaz “olan Derzhavin tarafından da doğrulandı. Derzhavin'e göre Poincaré, "müdahale anlamında aktif bir politika başlatma sözü verdi", ancak "SSCB içinde, ülke içindeki yetkililere karşı huzursuzluk çıkarmak, yerleşik ekonomik durumu düzene sokmak için ön hazırlıklar talep etti."

Bu raporlardan, Torgprom'un Ekim 1928'deki konferansta müdahaleye hazırlanma çalışmalarının kanıtı olarak kendi adına sunacak bir şeyleri olduğu açıktır.

Yukarıdaki gerçekler ışığında, Torgprom'un girişiminin oldukça resmi bir rol oynadığına şüphe yok. Nitekim Fransız egemen çevreleri, Poincaré'nin şahsında, Torgprom'u ve yıkım örgütlerini bu amaçlar için kullanmışlardır. Sanıkların, Poincaré'nin SSCB'deki yıkım örgütünün çalışmalarını yoğunlaştırmanın gerekliliği konusunda ısrar ettiğine tanıklık etmeleri sebepsiz değildir.

Aynı şey, Denisov'un Ekim 1928'deki konferansta Ramzin'in de başlangıçta sessiz kaldığı ikinci raporunda da açıkça görülüyor. Ramzin, 31 Ekim tarihli ifadesinde şöyle diyor.

"Denisov, Torgprom'un SSCB'ye karşı yurtdışında bir müdahale hazırlama çalışmasının daha şimdiden somut sonuçlar verdiğini, çünkü SSCB'ye karşı bir müdahale hazırlamak için Fransız Genelkurmay Başkanlığı altında özel bir komisyon kurulduğunu ve General Janin'in bu komisyonun başında olduğunu bildirdi. Denisov, müdahalenin hazırlanmasında en aktif isimlerden birinin, müdahalenin planlanan askeri lideri General Lukomsky ile doğrudan teması sürdürecek olan Fransız Genelkurmay Başkanlığı'ndan Albay Joinville olduğunu söyledi.”

Böylece, Ekim 1928'den önce bile, toplantıda müdahaleye ilişkin hazırlık çalışmalarını Genelkurmay'a havale etme sözü veren Poincaré, müdahalenin başarısı için Torgprom'a uygun bir davranış çizgisi dikte ederek bu sözünü tuttu. Janin Komisyonu'nun organizasyonuna ilişkin rapor, Kalinnikov tarafından Ekim 16 tarihli ifadesinde de doğrulandı:

"Ramzin," diyor Kalinnikov, "Fransız karargahında, General Janin'in başkanlığında ve Fransa, İngiltere ve Polonya temsilcilerinden oluşan, Rus müdahalesinin liderliği ve yürütülmesindeki rollerin dağılımı konusunda uluslararası bir komisyon kurulduğunu bildirdi. Bu komisyon tarafından Fransa'nın müdahalenin gerçekleştirilmesinde başı çekmesine ve Fransa'nın işgalci orduların mühimmat ve silahlarını tedarik etmesine karar verildi. Polonya operasyonel hazırlığı ve avcı rolünü üstleniyor..."

Kalinnikov bir başka önemli konuda tanıklık etmeye devam ediyor (16 Ekim 1930):

«... Janin Komisyonu'nun kararından sonra İngiltere, işgalci ordulara silah ve teçhizat sağlayarak sanayisinin iyi para kazanmasını sağlamak olan temel ekonomik çıkarı ortadan kalktığından, müdahaleye biraz soğudu.

Ekim 1928'deki bir toplantıda özetlenen ve Sanayi Partisi Merkez Komitesi üyelerine iletilen Torgprom'un çalışması buydu.

Aynı zamanda, sanayiciler ile Poincaré arasındaki kişisel müzakereler, Poincaré'nin vaatleri ve Fransız hükümetinin başı Poincaré’ın müdahaleye hazırlanmak için Fransız Genelkurmay Başkanlığı altında özel bir komisyonun kurulması hakkındaki emri, eski Rısya’nın bağımsız aktif rolü yukarıda belirtilen sonuçları tam olarak doğrulamaktadır., Ancak bu gerçeklerin ışığında, Ekim Konferansı'nın hemen ertesi günü, Ramzin ve Lariçev ile Fransız Genelkurmay Başkanlığı arasında müdahale planlarının hazırlanması konularında doğrudan iletişim biçiminde alınan kararların istisnai kolaylığı ve çabukluğu anlaşılabilir.

Torgprom ve Sabotajcıların
Fransız Genelkurmay Başkanlığı ile ortak çalışması

«... Ramzin, 31 Ekim tarihli ifadesinde, "Deniso’a, Paris'ten ayrılmadan önce, Fransız Genelkurmayı'nın müdahalenin hazırlanması ve yönlendirilmesi için askeri merkez olduğunu öğrendikten sonra, müdahalenin hazırlanmasında Sanayi Partisi'nin Fransız Genelkurmay Başkanlığı ile faaliyetlerini koordine etme sorununu tartışmak ve bu amaçla Sanayi Partisi Merkez Komitesi ile Fransız Genelkurmay Başkanlığı arasında bir bağlantı kurmak üzere General Lukomsky ve Albay Joinville ile ortak bir konferans düzenlenmesini önerdim.

Denisov, bu toplantıyı Ekim 1928'in ilk yarısında Beyaz göçmenlerden birinin özel dairesinde düzenledi. Denisov beni belirlenen saatte bir kafede bir arabaya aldı ve birlikte General Lukomsky ve Albay Joinville'i bulduğumuz bu daireye gittik. Bu toplantıda "Sanayi Partisi" Merkez Komitesi ile Fransız Genelkurmay Başkanlığı arasında sürekli iletişim kuruldu. Şöyle ki, Denisov'un talimatı üzerine, Bay A. Moskova'da benimle doğrudan iletişim kuracaktı ve Bay K., Merkez Komite üyeleri ve Prof. Kalinnikov ile iletişim kuracaktı. Daha sonra, Fransız Genelkurmay Başkanlığı ile iletişim genellikle Ing tarafından gerçekleştirildi. Larichev ve Prof. Kalinnikov, K şehri üzerinden... ve bazı durumlarda Bay A aracılığıyla benim tarafımdan..."

16 Ekim 1930 tarihli ifadesinde Lariçev aynı toplantıyı şöyle anlatıyor:

«... "Ertesi gün," diyor Larichev, "Ramzin, Torgprom'un başkanı Denisov, Beyaz göçmen General Lukomsky ve Fransız personel temsilcisi Joinville ile bir toplantı yaptı (Ramzin bana bu ismi verdi). Bu toplantıda Ramzin, planlanan müdahalenin zamanlaması (yani 1930 yazında), bunun için hazırlık yöntemleri ve General Lukomsky başkanlığındaki bir seferi birliğin oluşumuna ilişkin raporlar hakkında bazı talimatlar ve onaylar aldı. Aynı günün akşamı Ramzin, Fransız kurmaylarından Albay Richard ile bir toplantı yapacaktı; Beni bu tarihe davet etti. Toplantı dairesinde gerçekleşti. Konuşmaların yapıldığı Fransızca dilini bilmediğim için, Ramzin'in çevirisine göre, Polonya ve Romanya'yı eyleme hazırlama meselesi olduğunu ve Fransız kurmaylarının bu yönde enerjik adımlar attığını bildirebilirim. Richard, hem işimizin genel yönüyle hem de özellikle savunma açısından önem taşıyabilecek yeni projenin ayrıntılarıyla ve ayrıca savaş ve kimya endüstrilerinin durumuyla ilgileniyordu.

Fransız hükümetinin temsilcisi Poincaré, Fransız Genelkurmay temsilcileri, Torgprom ve Rus Beyaz Muhafız generalleri ile birlikte, konuşmanın niteliği, her iki tarafın da ortak niyetlerini gerçekleştirmeyi ne kadar ciddiye aldığını gösteren bir tablo ortaya koymaktadır.

Başka bir ifade ile, Joinville ile yapılan görüşmeyi bildiren Ramzin, Fransız generallerin Rus sabotajcılarının tam olarak hangi taleplerde bulunduğunu açıklamaktadır.

"5-10 Ekim 1928 tarihleri arasında Paris'te, Denisov, Lukomski ve Albay Joinville ile lojmanlarında buluştuğumda, daha önce de gösterdiğim gibi, asıl sorun, Sanayi Partisi'nin askeri bir örgütünün kurulması sorunuydu ve buna burada değinmeyeceğim. Konuşma, Fransızca bilgimin çok zayıf olması nedeniyle Rusça olarak gerçekleşti. Zaman zaman, Denisov ve Lukomsky konuşmanın özünü Fransızca'ya çevirdi. Albay Joinville, Kızıl Ordu hakkında askeri bilgi edinme ve SSCB içinden sabotaj vb. Yoluyla olası yardımlarla ilgileniyordu. Mevcut kuvvetler ve müdahale planı hakkındaki soruma cevaben General Lukomsky, müzakereler bitene kadar kuvvetleri saymak ve planlar hazırlamak için henüz çok erken olduğunu, ancak Torgprom'da duyduğum tekrarladığım planın neredeyse tek plan olduğunu söyledi. Ordu iyi tedarik edilmiş ve silahlandırılmışsa, özellikle "Sanayi Partisi" nin askeri örgütüne verilecek somut talimatlar ve eylem planları ile başarıdan şüphe edilemez.

Toplantının sonunda Denisov, müdahalenin organizasyonu konusundaki ana müzakerelerin Fransa'da Briand ile ve İngiltere'de Churchill ile yapıldığını ve müdahalenin organizasyonu konusundaki müzakerele katılımcılarının aç gözlülüğü nedeniyle karmaşık olduğunu söyledi; bu nedenle, örneğin, Polonya, elbette, Right Banka Ukrayna'da hak iddia ediyor" (16 Ekim tarihli tanıklık).

Bu konferansta, SSCB'de Kızıl Ordu'nun tek tek birliklerine yönelik hain eylemler hazırlanması için "Sanayi Partisi"nin özel bir askeri komisyon kurması fikri ortaya çıktı ve bu amaçla Fransız Genelkurmay Başkanlığı ile uygun bir bağlantı kuruldu ve güçlendirildi. Ramzin, 16 Ekim 1930'da ifade veriyor:

"Bu toplantıda Lukomsky, Sanayi Partisi Merkez Komitesi altında özel bir askeri komisyon oluşturma ve onunla Fransız Genelkurmay Başkanlığı aracılığıyla iletişim kurma önerisinde bulundu. Tartışmadan sonra, askeri komisyonun ana görevleri, diğer tanıklığımda ayrıntılı olarak açıklandı. Fransız Genelkurmay Başkanlığı ile sürekli iletişim ve... Moskova'da. Yani, benimle doğrudan iletişim Bay R. Denisov'un talimatıyla gerçekleştirilecek ve "Sanayi Partisi" Merkez Komitesinin bir üyesiyle doğrudan iletişim Ing tarafından gerçekleştirilecekti. Larichev — K şehri üzerinden... Aynı zamanda Denisov, ilgili talimatların Moskova'da verileceğini söyledi. Fransız Genelkurmay Başkanlığı ile iletişim normal şekilde ilerlemeliydi ve daha sonra gerçekleştirilecek... Larichev ve SSCB Devlet Planlama Komitesi Sanayi Bölümü Başkanı Prof. Kalinnikov aracılığıyla."

Fransız Genelkurmay Başkanlığı'nın verdiği bu görevlerinin raporu Kalinnikov tarafından da onaylandı.

Fransız Genelkurmay Başkanlığı ile doğrudan bağlantılı olarak bu tür casusluk çalışmaları gelecekte de devam edecekti. Kalinnikov'un ifadesine göre, Ramzin«... Merkez Komitesi'ne yaptığı açıklamaya göre, bir sonraki yurtdışı gezisi sırasında askeri müdahale sorunları konusunda Fransa ve İngiltere hükümet çevreleriyle doğrudan temas kuracaktı. Ramzin'in sözlerinden, Ryabushinsky'nin Torgprom'u himaye eden Lusher ile olan bağlantısını kullanmayı amaçladığını biliyorum (Ryabushinsky, Ramzin'e onunla yaptığı son görüşmede böyle söyledi); Ramzin, Sanayi Partisi'nin askeri karargahı için talimat almak için General Lukomsky ile temas kurmayı amaçladı" (Kalinnikov'un ifadesi, 16 Ekim 1930).

Fedotov, ordudaki yıkım hücrelerini organize etmek için aldığı görevin de farkındaydı. Örneğin, Fedotov şunları gösterir:

"Oluşturulacak hücrelerin amacı, her şeyden önce, Kızıl Ordu ve Donanma'daki durumu bozmak, Kızıl Ordu'nun savaş kabiliyetini azaltacak önlemlerin geliştirilmesi, iletişimi bozacak önlemlerin geliştirilmesi, en önemli tesislerin, enerji santrallerinin, fabrikaların vb. sanayinin seferberlik bölümlerinde olduğu gibi sabotaj eylemleri," (21 Ekim tarihli tanıklık).

Yıkıcılar, müdahaleye hazırlanırken yaptıkları iş sorusunu bu şekilde gündeme getirdiler. İlk günlerin "barışçıl" yıkım çalışmalarından hiçbir iz kalmadı.

İngiliz Genelkurmay Başkanlığı ile iletişim

Fransa'nın yönetici çevrelerinin aktif rolünün arka planına karşı, İngiltere'nin rolü biraz farklı bir planda sunulmaktadır. Fransa'nın egemen çevreleri, Torgprom ve Paris'teki Beyaz göçmen Rus askeri örgütlerinin askeri merkeziyle birlikte, SSCB'ye karşı müdahale planının tam kontrolünü ele geçirdiğinden, İngiltere'nin rolü doğal olarak arka plana itildi.

Bu, Torgprom'un ve Sanayi Partisi'nin dış müdahaleye hazırlık olarak yaptığı dış çalışmanın resmidir.

Müdahale Planları ve Zaman Çizelgesi

Bu tablo, yıkım örgütünün dışarıdan getirdiği kesin müdahale planını, müdahalenin bireysel boyutlarıyla süresini ve yurtdışından gelen talimatlara göre, planlanan silahlı işgalin başarısını sağlamak için yıkıcıların SSCB'de yapacakları işi açıklamaktadır.

Ramzin, 21 Eylül'deki ifadesinde planlanan müdahale planı hakkında özellikle şunları söylüyor:

"P. A. Palchinsky'ye göre, müdahalenin ana lideri Fransa olacaktı; ancak ikincisinin derhal gerçekleştirilmesi, Baltık devletlerinin katılımıyla Polonya ve Romanya askeri güçlerinin yardımıyla planlandı. Palczynski'ye göre, Çekoslovakya ve Yugoslavya'yı dahil etme konusunda da şüpheli umutlar vardı. Ancak asıl çoğunluk Polonya ve Romanya'da olacaktı."

Ramzin'in ifadesine göre, bu konuyu Meshchersky ve Ryabushinsky, Poincaré ve Briand ile müzakere ettiler:

"Müzakerelerin ana noktasında muhtemel tarihi 1930 civarında belirlendi. Yurtdışına müdahaleyi yaymak için Hessen ve Kaminka ("Ruhl" gazetesi) ile temas kurulması planlandı [»].

Torgprom ve Paris'teki yıkıcıların toplantısında ve hatta daha önce Moskova'daki Yıkım Merkezi toplantısında tartışılan tam da bu plan ve önerilen tarihti. 1928'in ilk yarısında Moskova'da yapılan bu toplantı hakkında Ramzin şöyle diyor;

"Yurtdışından alınan bilgilere göre,Palchinsky, tahminen iki yıl içinde, müdahaleye girişmenin mümkün olduğunu ve bu nedenle genel kriz anına denk gelecek şekilde çalışmanın gerekli olduğunu söyledi. Fransa, müdahalenin birinci lideri olarak Rus sanayicileri Briand ve Poincaré ile zaten olumlu görüşmeler yaptılar, ancak askeri operasyonların doğrudan yürütülmesi muhtemelen Polonya ve Romanya tarafından limitrofların katılımıyla gerçekleştirilecek; Çekoslovakya ve Yugoslavya'nın katılımı dışlanmamıştır., ancak şüphelidir; General Lukomsky, müdahale birliklerinin doğrudan askeri lideri olarak yurtdışında görevledirilecek.."

Görünüşe göre, aynı toplantıda, pembe umutlarla bağlantılı olarak, yıkıcılar hükümetin bileşimini de tartıştılar.

Ramzin'e göre, müdahale tarihini” 1930 “ olarak belirleme nedenleri şunlardı:

"Beyaz göçmen sanayi çevrelerinden Palchinsky ve Fedotov'un yanı sıra doğrudan Ryabushinsky'den Ramzin'e ve Torgprom'dan Ramzin ve Larichev'e kadar gelen raporlara göre, Beyaz göçmenlerin müdahalenin lideri olarak Fransız hükümetiyle ve İngiliz hükümetiyle müzakereleri, müdahaleyi yaklaşık 1930'a kadar hazırlamanın ve gerçekleştirmenin mümkün olacağını gösterdi”

Bunun nedeni o tarihten önce müdahale için silahlı bir kuvvet hazırlamanın imkansızlığıydı.

"1928'te" diyor Larichev, "Torgprom'dan müdahale tarihinin ertelendiği ve görünüşe göre 1930'a ertelenmesi gerektiği yönünde talimatlar alındı. Polonya işgal ettiği Litvanya ile ilgili olarak Sovyetler Birliği'ne karşı zamansız bir şekilde açık bir eylemde bulunuldu. Ancak buna rağmen, Fransız personelinin temsilcisi Joinville ve Denisov, Ramzin ile yaptıkları kişisel görüşmede, Fransız hükümetinin müdahalenin desteklenmesi konusundaki tutumunun değişmeyeceğine dair güvence verdi ve Fransız personeli, Polonya ve Romanya'nın askeri gücünü güçlendirmek için aktif olarak çalışıyordu ve Beyaz Muhafız göçmen kuvvetlerinden oluşan bir seferi birlik oluşturuyor ve eğitiyordu. Bu çalışma aynı zamanda Fransız personel (Janin başkanlığındaki bir komisyon) tarafından yönetilmektedir ve büyük ölçüde Fransız Savaş Bakanlığı'ndan alınan maddi ve mali kaynaklar vardır. Seferi kuvvetin komutası General Lukomsky'ye emanet edildi" (Ekim 16 tanıklığı).

Yıkıcıların kendileri, sadece farklı nedenlerden dolayı bu tarihe meyilliydi. Aynı Ramzin devam ediyor:

"Ulusal ekonominin gelişmesinin doğal koşulları ve Beş Yıllık Plânın uygulanması nedeniyle, Beş Yıllık Plânın ara yılı olan 1929-30 harekat yılı en zor yıldı, çünkü o yıl yeni sermaye inşası için büyük ölçüde ulusal ekonomik kaynak gerekiyordu ve aynı zamanda yatırımlar henüz gözle görülür bir gerçek etki yaratamıyordu. 1930'daki zor durum, Sanayi Partisi'nin hem gıda kıtlığına hem de geniş köylü kitlelerinin güçlü hoşnutsuzluğuna ve genel olarak nüfusun geniş katmanlarının artan hoşnutsuzluğuna dayandığı, tarımın kollektifleştirilmesinin gerçekleştirilmesindeki kaçınılmaz zorluklarla daha da ağırlaştı.

Bu nedenle, Sanayi Partisi'nin kadrolarına göre, 1930 yılı a) müdahalenin hazırlanması ve yürütülmesine ilişkin askeri-politik düşünceler için; b) ulusal ekonomideki en büyük zorlukların bir sonucu olarak ve c) ekonomik zorlukların bir sonucu olarak nüfusun geniş kitlelerinin hoşnutsuzluğunun bir sonucu olarak" karşı-devrimci bir darbe için en uygun yıldı: (Ramzin'in 31 Ekim tarihli ifadesi).

Bu nedenle, 1930'a gelindiğinde, yıkıcılar, çalışmalarını, ulusal ekonominin ana dallarında (ulaşım, elektrik enerjisi, yakıt tedariki, metal tedariki, tarımın makineleşmesi ve ulusal ekonominin tek tek dalları arasındaki artan orantısızlık alanında) bir kriz yaratmaya yöneltmişlerdi.

16 Ekim 1930 tarihli ifadesinde Remzii de aynı planı detaylandırdı. Müdahalenin tarihi olan 1930 yazı için yukarıda belirtilen hususlara ek olarak, aşağıdaki nedenlerle Sanayi Partisi tarafından belirlendi:

«... Sermaye inşası üzerindeki büyük baskı göz önüne alındığında, beş yıllık planın başlangıcındaki savunma harcamaları, ülkenin ekonomik kalkınmasının genel oranının gerisinde kalmaya mahkumdu, bu nedenle SSCB'nin 1930'teki savunma kabiliyetinin koşulları sonraki yıllara göre daha düşük olarak kabul edildi.

Ramzin, 31 Ekim'deki ifadesinde aynı düşünceleri tekrarlıyor.

Müdahale planı

Kabul edilen özel müdahale planı aşağıdaki gibidir:

«... Müdahale, örneğin bir sınır olayında tartışma bahanesiyle Romanya'nın müdahalesiyle başlayacak, ardından Polonya'nın resmi bir savaş ilanı ve dini isyan ile devam edecekti. Romanya'dan geçen Wrangel'in birlikleri müdahaleye katılacaktı. İngiltere, filosuyla müdahaleyi destekleyecekti:

a) Kafkas petrol sahalarını kesmek amacıyla Karadeniz'de ve b) Finlandiya Körfezi'nde Leningrad'a yönelik operasyonlarda. Ayrıca, Don'daki ayaklanmayı desteklemesi ve güçlendirmesi beklenen Karadeniz'e Krasnov Kazaklarından oluşan bir iniş kuvvetinin inmesi planlandı. Ukrayna'daki ayaklanma ve bunun sonucunda Donbass ile Moskova arasındaki iletişimin kesilmesi konusunda çok ciddi hesaplamalar yapıldı.

Genel plan, birleşik ikili bir saldırıydı: Moskova'ya yapılan ana saldırı ve Leningrad'a yapılan yardımcı saldırı, güney ordusunun hareketiyle, Dinyeper'ın sağ yakasına dayanıyordu. İçeriden, müdahalecilerin operasyonları, kitlesel ayaklanmalara ek olarak, "Sanayi Partisi"nin yardımıyla, silah fabrikalarının, enerji santrallerinin vb. sabotajıyla krizi derinleştirerek ve yoğunlaştırarak desteklenecekti. (16 Ekim 1930 tarihli tanıklık).

Lariçev, 16 Ekim 1930 tarihli ifadesinde de aynı şeyden bahsediyor:

"Müdahalenin örgütlenmesinde öncü rol, İngiliz hükümetinin aktif katılımıyla hazırlık planlarını yürüten Fransa'ya aitken, ikincisinin faaliyetleri, Deterding grubu tarafından dikte edilen bazı önlemlerin (Bakü ve Grozni'nin ele geçirilmesi) uygulanmasını göz önünde bulundurdu" (Larichev'in 16 Ekim 1930 tarihli ifadesi).

Larichev, yıkıcıların 1930'da durmasına neden olan olgularıda doğruluyor:

"En büyük kriz yılı, bazı sanayilerin, özellikle de metalin gelişmesindeki orantısızlık ve kurulmaya başlanan yeni büyük işletmelerin çoğunun tamamlanmamış olması nedeniyle 1930 olmalıdır. 1930'a kadar müdahalenin hazırlanması için böyle bir direktif tarafımızdan Sanayi Partisi'nin çeşitli üyelerine verildi ve beş yıllık planın hazırlanmasında siyasi mücadelenin ana uğrağını oluşturdu" (16 Ekim tanıklığı).

Bu açıdan son derece karakteristik olan, diğer şeylerin yanı sıra, Larichev'in Fransız Genelkurmay Başkanlığı'nın Çin Doğu Demiryolu'ndaki çatışmayı kışkırtmadaki rolü hakkında verdiği aşağıdaki ifadedir:

"Ramzin ve Kalinnikov'dan öğrendiğim kadarıyla, 1929 yazında Çin Doğu Demiryolu'nda ortaya çıkan çatışma, Fransız ve İngiliz kurmaylarının oyalayıcı bir adımıydı: bir yandan seferberlik yeteneklerimizi ve Kızıl Ordu'nun savaş yeteneğini ortaya çıkarmak, diğer yandan nüfusun geniş kesimlerinin savaş olasılığı ve Sovyet iktidarının istikrar derecesi sorununa karşı tutumunu ve iç ve dış güçlük anlarında işçi ve köylü kitleleri üzerindeki etkisini öğrenmek" (aynı ifade).

Müdahale için ilk tarihler ve planlar da Czarnowski tarafından doğrulandı. Ona göre, 1927 sonbaharının başlarında, Ramzin, yıkım merkezine Ryabushinsky ile yaptığı görüşme hakkında bilgi verdi.

«... Ryabushinsky'de toplanan sanayiciler ve askerler, Romanya sınırında kışkırtılan sınır olayları şeklinde başlaması, bu olaylardan askeri operasyonlara geçiş, Polonya'nın Romanya'nın müttefiki olarak müdahalesi; Bu şekilde, bu yönde geliştirilen askeri saldırı programına uygun olarak, Khrennikov'un daha önce aldığı direktifler, askeri öneme sahip uygun önlemler şeklinde izlenecek olan müdahaleye yardım yönünde önemli ölçüde genişletildi ve desteklendi" (16 Ekim 1930 tarihli tanıklık).

Müdahalenin yeniden ertelenmesi

Ancak 1930 için umutlar da yerine getirilmedi ve sonuç olarak bu sefer daha kısa vadede 1931 yılı yeni bir erteleme oldu.

"1929'un ikinci yarısı gibi erken bir tarihte, 1930'da müdahalenin imkansızlığı ve ertesi yıla ertelenmesi hakkında yurtdışından raporlar gelmeye başladı.

Bu aktarımın başlıca nedenleri şunlardır: (1) proleter kitlelerin devrimci faaliyetinin büyümesi; 2) İtalya ile ilişkilerin kötüleşmesinedeniyle Fransa'nın askeri durumunun karmaşıklığı; 3) Almanya'nın belirsiz konumu ve çıkarlarının Polonya ile çelişkisi; (4) Kızıl Ordu ile savaşmanın zorluğunu kanıtlayan Uzak Doğu macerasının başarısızlığı ve (5) müdahalenin başlıca katılımcıları arasında anlaşmaların gerçekleşmemesi.

Genel durumdaki değişiklikle bağlantılı olarak, 1931 için biraz değiştirilmiş bir plan, özellikle SVU gibi karşı-devrimci örgütlerin yenilgisinin etkisi altındaki Ukrayna'da büyük iç ayaklanmaların düşük olasılığını ve ertesi yıl ekonomik durumun genel olarak iyileşmesini hesaba katmaya başladı. Bu nedenle, yeni planda, sabotaj, casusluk ve açıkça ihanet faaliyetlerinin geliştirilmesine vurgu yaparak, Sanayi Partisi adına iç yardım için çok daha ciddi talepler öne sürüldü. Sovyetler Birliği'ni önceden zayıflatmak ve böylece ekonomik ve askeri güçlenmesini kısmen telafi etmek için, 1930 ile karşılaştırıldığında, SSCB'nin ekonomik ablukası yeni plana dahil edildi.

Yeni planda, Leningrad'a saldıracak olan Kuzey Kulak'ın rolü Finlandiya pahasına büyük ölçüde güçlendirildi ve bu operasyonda kara, deniz ve hava kuvvetleri yer alacaktı. Ukrayna'nın Sağ Yakasını ele geçiren Polonya, Romanya ve Wrangel birliklerinden oluşan güney grubu, mümkünse mümkün olan en kısa hat boyunca Moskova'ya doğru ilerleyecekti. Almanya'nın bu operasyona katılımı belirsizliğini korudu, çünkü Polonya, Almanya'daki önemli kitleleri örneğin Stahlhelm'den (Ekim 16'in tanıklığı) harekete geçirme olasılığına rağmen, Alman birliklerinin Doğu Prusya'dan geçmesine izin vermekten doğal olarak korkuyordu.

Bu tanıklık, tanınmış yabancı güçlerin önde gelen çevrelerinin SSCB'ye askeri müdahaleyi organize etmedeki ısrarını ve inatçılığını gösteren son derece karakteristik görünmektedir.

Kalinnikov şunları gösterir:

"Londra Dünya Enerji Konferansı'ndan Paris üzerinden SSCB'ye dönen Ramzin ve Larichev, Luscher aracılığıyla Fransız hükümetiyle ilişkilerini sürdüren Ryabushinsky'nin şahsında Torgprom ile temas kurdu. Ordunun müdahale için donatılmasında ve silahlandırılmasında meydana gelen gecikmeler ve müdahalenin gerçekleştirilmesinde sınır aşan devletlerin karşılıklı anlaşmazlıkları göz önüne alındığında ve ayrıca Sovyetler Birliği'nin düşmanlıklara kendisinin başlamayacağı gerçeği göz önüne alındığında, bunun başarıyla yürütülen beş yıllık planı boşa çıkaracağı için, müdahaleyi muhtemelen bir veya bir buçuk yıl ertelemenin gerekli olacağını öğrendiler. Torgprom, kendi adına, uzun vadeli istatistiksel gözlemlere göre, 1931'de Sovyetler Birliği'nde büyük bir mahsul kıtlığının beklenebileceği gerçeğiyle müdahalenin bir yıl ertelenmesi gerekliliğini motive etti" (16 Ekim 1930 tarihli tanıklık).

Larichev, Çin Doğu Demiryolu'ndaki çatışmanın başarısızlığını ana neden olarak gösteriyor.

"Ortaya çıkan durum, yabancı çevrelerde SSCB'ye karşı daha da büyük bir öfke uyandırdı, ama öte yandan, 1930'dan itibaren planlanan tarihin en az bir yıl ertelenmesiyle, müdahalenin zamanlaması sorununa bir kez daha geri dönülmesi gerekliliğine yol açtı. Kızıl Ordu birliklerinde karşı-devrimci örgütler biçiminde güvenilir bir destek olmadan ve onların faaliyetlerinin rehberliği olmadan, müdahaleye hazırlanma çalışmamız açıkça yetersizdi. Bu soruyu, müdahaleye hazırlık için bir sonraki en önemli çalışma olarak "Sanayi Partisi" Merkez Komitesine yöneltti. Tutuklanmadan önce bildiğim kadarıyla, müdahale için son tarih 1931'e ertelendi.

Genel olarak, müdahalecilerin genel eylem planı değişmedi. Daha önce olduğu gibi, Fransız personel girişimin Polonya ve Romanya'ya ait olacağını belirtti. Böyle bir eylemin olasılığı olarak, Polonya'nın, Sovyet yönelimini sürdüren Litvanya'yı açıkça ele geçirmesi yoluyla, SSCB'nin de dahil olacağı uluslararası bir çatışma yaratacağı ve Birliğin hem Polonya hem de Romanya ile silahlı bir çatışmasına yol açacağı belirtildi.

Czarnowski, erteleme nedenleri için de aynı şeyi söylüyor:

«... Çin Doğu Demiryolu'ndaki deneyim bunun tam tersini kanıtladı: Kızıl Ordu birliklerinin savaş kabiliyetinin güçlendirilmesi nedeniyle müdahale anını daha uzun bir süre için planlamak gerekiyordu. Ramzin'in bildirdiği gibi, son tarihin bu şekilde ertelenmesinde, Fransa'nın Almanya'yı SSCB ile mevcut antlaşma ilişkilerinden koparma girişimi ve Litvanya'yı Polonya'ya sokarak bir devlet olarak tasfiye etme girişimi ile bağlantılı olarak Fransa ile Almanya arasındaki ilişkilerde dış politika kombinasyonlarının seyri etkiledi.. 1930 yazında netleşen bu planların başarısızlığı, Ramzin'in bu yılın Haziran ayında Berlin'deki uluslararası kongreye gittiğinde bilgi sahibi olduğu müdahalenin başlama anını da geciktirdi ve erteledi. Bu bilgilere dayanarak, askeri müdahale anı 1931 yazına kadar olmak üzere bir yıl ertelendi. Bu yıl iki açıdan olumlu görünüyordu: birincisi, bazı agronomistlerin (tarım araştırmacısı) tahminine göre, bu yılın SSCB için kötü bir hasat olması bekleniyordu; İkinci olarak, bu yıl, Torgprom'un Ramzin'den yeniden yapılanmanın ilerleyişi hakkında aldığı ek verilere dayanarak düşündüğü gibi, 1931 dönemi için birçok alımdaki gecikme göz önüne alındığında yoğunlaşan ithalat başvuruları ile ilgili azami mali zorluklarla çakışıyor. (1931 Ekim 16 tarihli tanıklık).

Sanayi Partisi Merkez Komitesi'nin kesin planlarını daha az bilen diğer yıkıcılara gelince, onların tanıklıklarına göre, müdahale tarihinin yakın olduğunu, en fazla 1930 ya da 1931 olarak planlandığını biliyorlardı ve çalışmalarını buna göre yönlendiriyorlardı.

Yurt dışındaki yıkıcıların müdahaleye hazırlanma çalışmalarından, SSCB içindeki müdahale hazırlığıyla doğrudan bağlantılı çalışmaya geçmek artık mümkündür.

III. SSCB'YE MÜDAHALEYE HAZIRLIK OLARAK "SANAYI
PARTISININ" SUÇ FAALIYETI

Yıkım merkezinin, Torgprom'dan ve Fransız hükümetinden ve müdahalenin askeri organizatörlerinden yurt dışından alınan talimatları yerine getirme çalışmaları sabotajcılarınn tutuklanmasına denk gelen yakın zamana kadar devam etti. Bu çalışmanın kapsamını 1928'den önce ve sonra olarak karşılaştırmak önemlidir.

Bu dönemde, Ramzin'in ifadesine göre, merkezin bir sonraki toplantıları, Sanayi Partisi olarak yeniden örgütlenmeden önce gerçekleşti.

1929'a kadar "Sanayi Partisi" Merkez Komitesinin Devlet Karşıtı Çalışmasının İçeriği

1927'nin ilk yarısı;

1927'in başında Larichev'in ofisindeki Devlet Planlama Komitesi binasında bir toplantı yapıldı. Larichev, Palchinsky ve Rabinovich ve Ramzin; Palczynski ve Rabinowitz,katılımıyla merkezin varlığı hakkında rapor verdiler ve ekonomik krizin ve karşı-devrimci darbenin kaçınılmazlığı temelinde bir çalışma programı belirlendi. Muhbirlere göre, ekonomik yaşamın yönetiminde öncü rolün mühendisliğe ait olması gerektiğinden, ulusal ekonominin iktidar ve yönetim varsayımına önceden hazırlanma ihtiyacı hakkında soru soruldu.
Aynı yılın ilkbaharında Devlet Planlama Komitesi binasında aynı kompozisyonda bir toplantıda müdahalenin tüm ayrıntılarına dikkat çekildi.
Aynı yıl, ilkbaharda, Palchinsky, Rabinovich, Khrennikov, Larichev, Ramzin, Charnovsky ve Fedotov'dan oluşan bir merkez toplantısında Palchinsky'nin, göçmen çevrelerin, sanayinin gelişme hızını geciktirmek ve ekonominin ana bölümleri arasındaki orantısızlıklar yoluyla krizler yaratmak için çalışma konusundaki direktifleri hakkındaki raporu okundu. Doğrudan müdahalenin tavsiye edilebilirliği sorunu tartışıldı. Belirli alanlarında çıkan sorunların tartışılmasına karar verildi; Monarşik ilkeler ya da burjuva-demokratik bir cumhuriyet hakkında anlaşmazlıklar vardı. Ancak karşı-devrimci darbeden sonraki ilk dönem için askeri diktatörlüğün kurulması gerektiği konusunda herkes hemfikirdi.
Toplantı, Palchinsky, Rabinovich, Khrennikov, Larichev, Fedotov, Charnovsky, Ramzin ve Chayanov'nın katılımıyla VAI tesislerinde yapıldı.

Kondratiyev-Çayanov'un karşı-devrimci grubuyla tek bir blok sorunuı tartışıldı.

Rabinovich, Khrennikov, Charnovsky, Palchinsky, Larichev, Ramzin ve Strizhov'dan oluşan Yüksek Ekonomik Konsey binasında yapılan bir toplantıda,yakıt temini ve metal endüstrisi alanındaki özel iş kolları tartışıldı. Beş yıllık plan ve yıllık planlar için asgari programlar ana hatlarıyla belirtildi: yerel yakıtın, özellikle Moskova yakınlarındaki turba ve kömürün yanı sıra Kuzbass'ın geliştirilmesinde gecikme ve metalurjik yakıtın bozulması. Metal endüstrisinde, pik demirin eritilmesini ve haddelenmiş ürünlerin üretimini geciktirmek için bir talimat kabul edildi - metal ürünlere yönelik üretim ve talep arasında bir orantısızlık yaratmak ve yeni çelik fabrikalarının ve yeni atölyelerin inşasını geciktirmek. beş yıllık planın sonunda 6-8 milyon tondan fazla üretim olmayacak;.Siyasi konularda, toprak sorunu ve çarın başta Fransa'ya olan borçlarının ödenmesi sorunu tartışıldı.
Palchinsky, Rabinovich, Khrennikov, Ramzin, Fedotov, Charnovsky ve Chayanov'nun katılıyla CEKUBU tesislerinde bir toplantı yapıldı. İki taktik tartışıldı:

(1) Mühendislik ve Teknik Merkez'in etkisiyle önder durumdaki ve sorumlu Komünist işçilerin yavaş ve kademeli olarak kuşatılması ve (2) silahlı bir ayaklanma yoluyla şiddetli karşı-devrimci darbe. İkinci taktik tercih edildi, çünkü Ramzin'in dediği gibi, merkez müdahale yoluyla bir darbenin yakın olduğuna ikna olmuştu. Konferansın katılımcıları, silahlı bir ayaklanmanın müdahale ile el ele gitmesi durumunda, ikincisi için gereken zaman ve kuvvetleri büyük ölçüde azaltmanın mümkün olduğunu düşündüler.

Toplantı Rabinovich, Larichev, Ramzin, Fedotov, Charnovsky, Khrennikov ve Chayanov'dan oluşan Devlet Planlama Komitesi binasında yapıldı. Merkezin içindeki kast yapısı ve içinde geniş kitlelerin bulunmaması nedeniyle, tek gerçek yöneliminin ancak müdahaleye yönelik olabileceğine dikkat çekilmiştir. Kitleleri, onunla yakın bir blok için bir argüman olan Kondratiyev-Çayav grubundan almayı umuyorlardı.
İlkbaharda Palchinsky, Khrennikov, Rabinovich, Fedotov, Larichev, Krasovsky ve Charnovsky'den oluşan Ulusal Ekonomi Yüksek Konseyi binasında bir merkez toplantısı yapıldı.Bu toplantıda, tekstil ile ilgili çalışma konuları tartışıldı. Tekstil endüstrisinin gelişmesinde ve yeni fabrikaların inşasında gecikmeler, mevcut yatırımların yetersiz kullanılması, yeni tekstil malzemelerinin piyasaya sürülmesinin engellenmesi ve yarı mamul ürünler arasında dengesizliklerin yaratılması konuşuldu.. Krasovsky, trenin ve özellikle buharlı lokomotiflerin kullanımının bozulmasına neden olan ana hatlarda ana yolların taşıma kapasitesinin geliştirilmesindeki gecikme ve su taşımacılığı ve petrol tankeri filosunun gelişiminde yavaşlama konusundaDemiryolları Halk Komiserliği çalışmalarını özetledi; Palczynski, yurtdışındaki Rulya grubuyla temas kurmanın arzu edildiğini söyledi ve Rabinowicz, Dvořanczyk ve Polonya hükümeti ile temas kurmanın arzu edildiğini söyledi.
Merkezin Palchinsky, Rabinovich, Khrennikov, Strizhov, Larichev, Charnovsky ve Ramzin'den oluşan Devlet Planlama Komitesi binasında bir toplantısında Rabinovich'in kömür endüstrisi hakkındaki raporu okundu. Donbass'ta üretimin mekanizasyonunu yavaşlatarak, sermaye ve konut inşaatını, keşif ve elektrik inşaatını geciktirerek hızın yavaşlatılması planladı. Strizhov'un petrol endüstrisi hakkındaki raporuna göre, üretimde bir gecikme, petrol aramalarında bir gecikme ve ihracat benzin üretimini azaltmak için kırma makinelerinde ayrı gecikmeler de planlanıyor. Ramzin'in raporuna göre, enerji yönetimi alanında, krizler yaratmak Donbass, Leningrad, Moskova, Kizel, Kuzbass, enerji santrallerinin irrasyonel tasarımı; yabancı araçlara olan talebin düşürülmesi ve enerji santrallerinin inşasının genişletilmesi gibi en önemli noktalarda kesinti kabul edildi..

1927 döneminde yıkım merkezinin işi buydu.

Bu konferansların tahlili, Sanayi Partisi'nin nihai kuruluşundan önceki 1927 yılı boyunca, merkezin çalışmasında en önemli yeri işgal eden yıkım işi sorunlarının, esas olarak inşaattaki gecikmeler çizgisinde olduğunu göstermektedir. Müdahale uygun şartname ve planların geliştirilmesi olmadan genel olarak değerlendirildi.

Ancak 1927'de Ramzin'in Ryabushinsky ile ilk görüşmesinin Ağustos ayında gerçekleştirilmesinin ardından Fransız Genelkurmay Başkanlığı ile ilk temaslar kuruldu. Bu toplantı, Torgprom ile olan bağlantıyı, çalışma yöntemlerinin ve hedeflerinin koordinasyonunu netleştirdi ve güçlendirdi.

1928 ve 1929 Yıkım Merkezi Çalışmalarının İçeriği

Durum, yukarıda belirtilen siyasi durumdaki genel değişime uygun olarak 1928'de değişti.

1928'in ilk yarısında merkezin yıkım çalışmaları hala aynı karakterdeydi. Kış aylarında Yüksek Ekonomik Konsey binasında bir merkez toplantısı yapıldı ve Palchinsky, Khrennikov, Charnovsky, Kalinnikov, Larichev ve Ramzin hazır bulundu ve Palchinsky ve Ramzin, önceki taktikleri doğrulayan yurtdışından gelen direktifler hakkında rapor verdi.

1928'in ilk aylarında gerçekleşen Shakhty grubunun tutuklanmasının yıkıcıları durdurmadığı belirtilmelidir. Aksine, merkezin bir siyasi partiye dönüştürülmesi sorunu gündeme geldi, çünkü Ramzin'in dediği gibi, merkezin bazı üyelerinin tutuklanması "ikincisinin faaliyetlerini etkilemedi". Sadece Rabinovich'in tutuklanmasıyla ilgili olarak daha fazla dikkat ve gizliliğe ihtiyaç duyuldu.

Sonraki üç toplantıda, yani: Palchinsky, Khrennikov, Ramzin, Fedotov ve Charnovsky'den oluşan VAI'nin tesislerinde, ilkbaharda Khrennikov, Kalinnikov, Larichev, Fedotov, Ramzin ve Palchinsky'nin bulunduğu Devlet Planlama Komitesi binasında ve yine Khrennikov, Palchinsky, Ramzin, Larichev, Fedotov ve Kalinnikov'un bulunduğu Devlet Planlama Komitesi binasında, bu mesele tartışıldı.

Bu son üç toplantıda, aşağıdaki sorunlar tekrar masaya yatırıldı ve tartışıldı:

Yyurtdışından verdiği bilgilere göre, Palchinsky 2 yıl içinde, 2.yıla denk gelecek şekilde müdahaleye yönelmenin mümkün olduğunu ve bu zamana denk gelecek şekilde çalışmanın gerekli olduğunu bildirdi. Fransa'nın müdahalenin lideri olacağı, Rus sanayicilerin Briand ve Poincaré ile görüşeceği ve General Lukomsky'nin müdahalecilerin askeri lideri olacağı bildirildi. Aynı zamanda, karşı devrimci darbenin bakanlarının adaylıkları tartışıldı. Bir sonraki toplantıda, adaylar tekrar tartışıldı ve sermayenin uzun vadeli ve pahalı yapılara yatırılarak olası köreltilmesi anlamına gelen yeni bir sabotaj yöntemi düşünüldü. Son olarak, bu dönemin son (beşinci) toplantısında, asıl mesele Kondratiyev-Çayanov grubuyla bir blok sorunuydu.

Bu dönemde, yıkım kadrolarıyla iç içe geçmeye ve onları kendilerine tabi kılmaya çalışmakla birlikte dış müdahale henüz baskın bir öneme sahip değildi.

, Rabinovich'in daha önce tutuklanmasına ek olarak, Palchinsky, Khrennikov, Krasovsky ve Strizhov'un tutuklanması Sanayi Partisi Merkez Komitesi'nin ilk üyelerinin başını kesti ve geçici bir mola yarattı. Sonuç olarak, ancak 1928'in sonunda Larichev, Fedotov, Charnovsky ve Ramzin'den oluşan bir toplantı düzenlendi ve burada çalışmaya devam edilmesine ve Sanayi Partisi'nin yeni bir Merkez Komitesi kurmasına karar verildi. Ramzin ve Larichev'in yukarıda belirtilen dış gezileri, Torgprom ile görüşmesi ve Fransa'nın askeri çevreleri ile olan ilişkiler bu döneme tekabül eder. O andan itibaren müdahale sorunu gündeme geldi ve tüm çalışmalar bu doğrultuda yönlendirildi. Ramzin, 1928 baharında Fedotov, Ramzin, Charnovsky, Larichev ve Kalinnikov'dan oluşan yeni Merkez Komitesinin bir toplantısının yapıldığını ve burada şu sonuca vardıklarını gösteriyor:

"Şimdi asıl görev, müdahale başlayana kadar dayanmak; bu nedenle, ana taktikler, özellikle kriz çoktan başladığı ve kaçınılmaz olarak kendiliğinden derinleşeceği için, şube ve taban hücrelerinin liderliğini zayıflatma pahasına bile olsa, "Sanayi Partisi" başkanını ve kadrolarını korumayı amaçlamalıdır. Bu nedenle, azami özenle çalışmak gerekir. Bu tür bir ihtiyat uğruna, minimalist planların önceki taktiklerini uygulanamaz ve açıkça tehlikeli olarak tamamen terk etmeye karar verildi ve tersine, planları risksiz olarak abartmak mümkünse. Örgütün en önde gelen üyelerinin çalışmalarını rasyonel teknik yapılar düzlemine aktarmak, sonuçları devletin geleceği için faydalı olacaktır" (21 Eylül 1930 tarihli tanıklık).

Bununla birlikte, 1928 yenilgisi, başka nedenlerden dolayı merkezin çalışmalarını durdurmadı. Ramzin, 16 Ekim'deki ifadesinde şunları söyledi:

"İkinci, daha güçlü bir motivasyon, 1928'in sonunda Larichev ve Ramzin tarafından getirilen Torgprom'un 1930'da, yani kısa sürede müdahale için kesin umut veren güvencesiydi. SBKP(B) içinde alevlenen parti mücadelesi, kollektifleştirmenin gerçekleştirilmesinde büyük güçlüklerin ortaya çıkması, ilerleyen ekonomik kriz, geniş kitlelerin artan hoşnutsuzluğu, kitlelerin SSP aracılığıyla hızla yayılması, Sanayi Partisi'nin Beyaz göçmenler tarafından finanse edilmesi — tüm bu faktörler, Sanayi Partisi'nin acil görevi olan karşı-devrimci darbenin başarısı üzerine yapılan hesaplamaların temelini oluşturdu.

Bu koşullar altında, "Sanayi Partisi"nin faaliyeti doğal olarak devam etti. Bununla birlikte, faaliyetinde bir azalma oldu. Buradaki temel görev, "Sanayi Partisi" kadrolarını korumak ve ihtiyatlı bir şekilde artırmak, "SSP" ile taktik bağları güçlendirmek ve müdahalenin başlangıcına kadar dayanmaya çalışmaktı" (16 Ekim 1930 tarihli tanıklık).

1930 baharında Fedotov ve Larichev'in tutuklanmasıyla bağlantılı olarak Merkez Komitesi'nin yeni bir yenilgisi izledi. Ancak, Ramzin'in 21 Eylül'deki ifadesinde göstermek istediği gibi, Sanayi Partisi Merkez Komitesi'nin faaliyetlerinin sona ermesine yol açmadı:

Ramzin, "Bundan sonraki süre boyunca," diyor, "Sanayi Partisi Merkez Komitesi'nin genel kurul toplantılarını hatırlamıyorum, çünkü Fedotov ve Lariçev'in tutuklanmasıyla örgütün son yenilgisine kadar, yalnızca Merkez Komitesi'nin tek tek üyeleriyle ya da küçük gruplarla görüştüm."

1930'da "Sanayi Partisi" Merkez Komitesinin Cezai Çalışması

Ramzin'in bu iddiası, diğer sanıklar tarafından 1929/30'daki genel kurul oturumları hakkında bir dizi tanıklıkla çürütüldü.

Kalinnikov’ın tanıklığı (31 Ekim 1930):

"Sanayi Partisi Merkez Komitesi, kendi inisiyatifiyle iki konferans düzenledi: biri, Ginzburg'un 1930'da Sokolovsky ve Belotserkovsky'nin iştirakiyle, Shein'in Yüksek Ekonomik Konsey NTU'daki ofisinde, Charnovsky, Larichev ve ben, Kalinnikov'un huzurunda endüstriyel ekonomi üzerine raporunu dinlemek için. Groman'ın 1930'daki genel durum hakkındaki raporunu dinlemek için Devlet Planlama Komitesi'nde Lariçev'in ofisindeki ikinci bir toplantı yapıldı.

İki toplantının 1930'da beklenen konjonktüre ilişkin değerlendirmelerinde hemen hemen aynı sonuca varıldı. Üretim ve sermaye inşası, temel ham maddelerin, inşaat malzemelerinin ve hepsinden önemlisi finans ve gıda tedariki açısından önemli zorluklarla karşılaşacaktı. 1930'un bu konjonktürel tahlili, Sanayi Partisi Merkez Komitesi için bir sürpriz değildi, çünkü üyeleri, 1931 yazında daha da büyük ekonomik güçlüklerin beklendiği beş yıllık plan hazırlandığında bile bu durumun farkındaydılar. (31 Ekim 1930 tarihli tanıklık).

Ve şöyle devam ediyor:

«... Mesajlar... Ocak 1930'un başında Ramzin, Lariçev, Charnovski ve ben, Kalinnikov'dan oluşan Sanayi Partisi Merkez Komitesi'nin bir sonraki toplantısında Lariçev tarafından rapor edildi.

Bu toplantıda "Sanayi Partisi" Merkez Komitesi de müdahale ile ilgili son kararını aldı, yani Ramzin'in önerisi üzerine, Kızıl Ordu kurumlarında "Sanayi Partisi" üyelerinin askeri hücrelerinin örgütlenmesi üzerine çalışma yapılmasına karar verildi. (31 Ekim 1930 tarihli tanıklık).

Ve Fedotov (30 Ekim) aynı şeyi ifade ediyor.

"1929'un sonunda," diyor, "Czarnowski'nin isteği üzerine onunla NTU'da tanıştım ve uzun bir konuşma yaptım.

Her şeyden önce, bana SIO'nun daha önceki tutuklamalara rağmen var olduğunu, Sanayi Partisi'ne (PP) dönüştürüldüğünü, Ramzin'in Parti Merkez Komitesi'nin başkanı olduğunu ve Charnovski, Lariçev ve Fedotov'un Merkez Komitesi'ne seçildiğini söyledi. Rızam olmadan seçildiğim için şaşkınlığımı dile getirdim, ancak Merkez Komite Bürosu'nun çok dikkatli olma ihtiyacı nedeniyle henüz toplanmadığını ve hiç toplanmayacağını ve bu amaçla söz konusu Büro'nun çalışmaları için aday gösterilmemesine karar verildiğini söyleyerek beni rahatlattı" (30 Ekim 1930 tarihli tanıklık).

Son olarak, sanıkların faaliyetlerinin bir başka yönüyle ilgili soruşturma materyalleri, Mayıs 1930'da Merkez Komitesi'nin acil bir toplantısı olduğunu kesin olarak göstermektedir.

Bu ifadenin etkisi altında Ramzin, 21 Eylül'de tüm gerçeği söylemediğini itiraf etmek zorunda kaldı: davranışının nedenleri oldukça açık. Bunu nedenini öğrenmek için bu döneme ait toplantıların içeriğine başvurmak yeterlidir.

Her şeyden önce, Merkez Komitesi 3 yeni üyesinin katılımıyla bir dizi toplantıyı tamamladı. Ana mesleler Ramzin ve Larichev'in 1930'in sonbaharında Paris'e yaptığı gezideki raporlarının dinlenmesi ve Larichev ve Ramzin'in Moskova'daki Fransız servisinin ajanlarıyla kişisel temaslarını kurduktan sonra Fransız Genelkurmay üyeleriyle bir toplantıda üstlendikleri görevlerin yerine getirilmesine ilişkin rapor.

1929 ile ilgili olarak, şimdi Ramzin'in sözünü ettiği 1929’da yapılan beş toplantıdan şu tespit edilmiştir:

İlk toplantıda, Ramzin ve Larichev'in Moskova'daki Fransız ajanlarından aldıkları raporlara dayanarak müdahale hakkında ilgili bilgileri duyuldu, 1930'da müdahale etme niyeti vurgulandı, o zamana kadar ekonomik krizin tüm hızıyla devam etmesi gerektiği ve Kondratiyev-Çayav karşı-devrimci grubuyla ortak eylem yöntemleri ele alındı: 1930 yazına kadar gıda krizini ağırlaştırma yöntemi ve köylü işçileri örgütleme yöntemi ve ayaklanma;

İkinci toplantıda Ramzin, Fransız servis ajanlarının ve Fransız Genelkurmay Başkanlığı'nın Kızıl Ordu'da askeri bir örgütün kurulmasını hızlandırma konusundaki ısrarlı talepleri hakkında raporları sundu. "Sanayi Partisi" nin istihbarat çalışmaları hakkında bir talimat verildi;

Üçüncü toplantıda ise sabotaj örgütü oluşturma konusu ele alınmış; Fransız Genelkurmay Başkanlığı'nın özel talimatı uyarınca, Merkez Komite üyelerine enerji, savaş sanayii, demiryolları vb. İle ilgili talimatlar dağıtıldı;

Dördüncü oturumda, müdahalenin 1931'e ertelenmesine ilişkin bir rapor dinlendi;

Son oturumda, askeri bir örgütün kurulmasına ilişkin bir rapor dinlendi ve karşı-devrimci darbe hükümetinin yeni bir bileşiminin ana hatları çizildi (aynı ifade)

Böylece, 1929'un tüm çalışması yalnızca müdahaleye hazırlık açısından sahnelenmekle kalmaz, aynı zamanda faaliyetin kendisi de ateşli bir karakter kazanır.

Son olarak, Ramzin, son ifadesinde, 1930'da biri Sanayi Partisi'nde silahlı bir ayaklanma yoluyla iç güçler tarafından bir darbe lehine yeni eğilimler üzerine iki toplantıya atıfta bulunuyor. Ancak bu akış reddedildi. Aynı zamanda, kulakların ruh halinden yararlanarak, köy Komünistlerine karşı terörist eylemlerin sistematik olarak örgütlenmesi raporunu tartıştılar. İlkbaharda, genel durum netleştiğinde, bu sorunun Kondratiyev-Çayav grubuyla yeniden tartışılmasına karar verildi.

Sonunda, Mayıs 1930'da, aynı nitelikte başka bir toplantı gerçekleşti.

Demek ki, yabancı askerî müdahaleye yardım açısından müdahale, casusluk çalışması, sabotaj çalışması, askerî çalışma ve yıkım işi — karşı-devrimci örgütün faaliyetinin son döneminin özelliği budur. Yıkım yerini yeni, daha keskin yöntemlere bıraktı, çünkü Ramzin'in dediği gibi, "kriz çoktan başladı".

1930'daki ekonomik krize hazırlık
olarak "Sanayi Partisi" Merkez Komitesinin suç çalışması

Sanıkların çalışmalarının rolü ve etkisi, bu krizin yaratılması şimdi ele alınmalıdır.

Ramzin'in, her şeyden önce, 1930'da bir kriz yaratma özel görevinin formülasyonundan önce gelen çalışmanın genel resmi hakkında rapor ettiği şey budur.

her şeyden önce, ulusal ekonominin tüm dalları için ana genel direktif, gelişme oranlarını azaltmaktı. Ayrıca, merkezin toplantılarında ve bu örgütün bireysel üye gruplarında aşağıdaki faaliyetler planlandı:

Metal: (a) Merkezin etkisi altında eski 5 yıllık planda 7 milyon ton olarak planlanan üretimin özellikle konuşlandırma hızında bir yavaşlama. Son beş yıllık planda 17.200.500 tondu, yani eski beş yıllık plan <>.<> kat daraltıldı;

b) Metal çeşitleri ile buna duyulan ihtiyaç arasındaki tutarsızlık;

c) Bireysel metal ürünlerinin üretimi ve tüketimi arasındaki orantısızlık;

d) Tesislerin ve kok fabrikalarının inşası ve genişletilmesindeki gecikmeler.

Tekstil: (a) yavaş dağıtım hızı;

b) Hammadde kıtlığı durumunda yeni fabrikaların inşası;

c) Belirli hammadde türlerinin mevcudiyeti ve talebi arasındaki orantısızlık;

d) Yeni tekstil malzemelerinin piyasaya sürülmesinde gecikme.

NKPS: a) demiryolu taşıtlarının ve buharlı lokomotiflerin uygunsuz ve irrasyonel kullanımı;

b) Hizmet verilebilir lokomotiflerin hurdaya ayrılması;

c) Donbass-Moskova, Kuzbass-Urallar gibi en önemli hatlar boyunca taşıma kapasitesinin geliştirilmesinde aynı zamanda yakıt tedariki sorunlarını da tehlikeye atacak gecikme.

d) Yakın vadede Donbass'ta akut bir sinterlenmiş ¹kömür kıtlığının tamamen kaçınılmazlığına rağmen, sinterleme yapmayan kömürleri yakmak için buharlı lokomotifler hazırlamaya yönelik hiçbir önlem alınmamıştır. Bu konu yakıt tedarikinin merkezi ve en belirleyici sorunlarından biridir;

e) Yeni buharlı lokomotiflerin inşası için yeni tipler ve tasarımlar geliştirerek buharlı lokomotiflerde yakıt kullanımının ekonomisini radikal bir şekilde iyileştirmek için hiçbir çalışma yapılmamıştır;

(e) Petrol filosunun geliştirilmesinde, petrol arzında darboğaza neden olacak ciddi bir gecikme.

Petrol: (a) Sondaj operasyonlarını azaltarak yavaşlamak; b) petrol üretiminin gelişimini yavaşlatan bir faktör olan petrol aramalarında güçlü bir gecikme ve aynı zamanda boş kuyu sayısında kaçınılmaz bir artış;

c) Petrol gazlarının uygunsuz kullanımı;

d) Petrol boru hattı inşaatının yavaş hızı;

e) Rasyonel petrol arıtma ekipmanının gelişimini yavaşlatmak ve dolayısıyla daha az karlı bir petrol ürünleri yelpazesi elde etmek;

(f) Krakerlerin geliştirilmesinde ciddi gecikme.

Kömür: (a) tüm alanlarda, özellikle Moskova Havzası ve Kuzbass'ta üretim hızında önemli bir yavaşlama;

b) Üretim geliştirme oranını sınırlayan ve kârsız madenlerin sayısını artıran keşifte önemli bir gecikme;

c) Kömür madenciliğinin gelişmesinin önündeki en büyük engel olan sermaye işlerinde ve konut inşaatında ciddi bir gecikme;

d) Donbass, Kuzbass ve Kizel'de üretimi ve mekanizasyon derecesini sınırlayan güç kaynağı krizi;

(e) İşgücü ve konut krizlerini yoğunlaştıran kömür madenciliğinin makineleşmesinde bir yavaşlama.

Enerji: (a) elektrifikasyon hızında bir yavaşlama;

b) En kritik noktalarda enerji krizlerininı krizlerinin yaratılması – Donbass, Leningrad, Moskova;

c) Elektrik santrallerinin inşasının olası inşaat süresinin 2-3 kat yavaşlaması, bu da önemli sermayenin ve dövizin önemli bir kısmının azalmasına neden olarak elektrik arzında geçici krizler yaratacaktır.

d)İstasyonun münferit bölümlerinin tamamlanma şartları ile ekipmanın münferit unsurlarının alınma şartları arasındaki tutarsızlık, bu da sermayenin körelmesine yol açar;

e) Santrallerin irrasyonel tasarımları nedeniyle yüksek maliyetleri,

(e) Isıtmada gecikme.

Yakıt temini: (a) yakıt üretim hızında güçlü bir azalma;

b) Moskova bölgesinde yerel yakıtların, özellikle turba ve kömür üretiminde bir azalma;

c) Kuzbass'ın gelişme hızını azaltmak;

d) Metalurjik amaçlar için kömürün kalitesini iyileştirmeye yönelik önlemlerin gecikmesi ve bunun sonucunda kok kömürünün ve metal kalitesinin bozulması" (21 Eylül 1930 tarihli tanıklık).

Bu alanlardaki yıkım çalışmaları eski Mühendislik Merkezi tarafından başlatılmıştır. 1928'in ikinci yarısında çalışmalarına başlayan yeni yıkım merkezi, Ramzin'nin dediği gibi, "SBKP(B)'nin genel çizgisinin enerjik bir şekilde uygulanması nedeniyle, özellikle planlı çalışmalarda eski taktiklerin uygulanması neredeyse imkansız hale geldiğinden, 1930'da çalışmalarını esas olarak orantısızlık yaratmak için yoğunlaştırdı."

«... "Sanayi alanındaki başlıca önlemler", diyor Ramzin, "zaten kaçınılmaz olan ekonomik güçlüklerin derinleştirilmesi yönünde alınacaktı..."

«... "Bildiğim kadarıyla, kesin bir somut plan yoktu," diye devam ediyor Ramzin, "müdahale sırasında kesin bir ekonomik kriz yoktu. "Sanayi Partisi"nin temel görevi, ulusal ekonomiyi, yukarıda belirtilen önlemleri uygulayarak ekonomik güçlükleri en üst düzeye çıkaracak ve böylece müdahale için elverişli bir zemin yaratacak şekilde planlamaktı" (21 Ekim 1930 tarihli tanıklık).

Genel olarak, 1930'daki olası krizin resmi, yıkıcılar tarafından aşağıdaki biçimde çizildi:

"Örneğin, yakıt temini alanında, Orta Sanayi Bölgesi ve Kuzey-Batı Bölgesi'nde, Donbass ile iletişimin askeri olarak kesilmesinden hemen sonra, yerel yakıtların çıkarılmasının zayıf ve açıkça yetersiz gelişmesi nedeniyle bir yakıt felaketine dönüşecek olan özellikle akut bir kriz ortaya çıkacaktı - Moskova yakınlarındaki turba² ve kömür ve tüketicilerinin yaygın ve rasyonel kullanımları için hazırlıksızlığı. Metal sanayiinin gelişmesinin gerilemesinin bir sonucu olarak, özellikle savaş sanayii olmak üzere, metal alanında da benzer bir akut krizin yaşanması kaçınılmazdı ve güney ile metalurjik iletişimin kesilmesi burada da kaçınılmaz bir felaket yaratacaktı. Aynı feci sonuçlar, Donbass'ın kok kömürü ve benzen endüstrisi ve askeri-teknik endüstrisi ile ayrılmasıyla da yaratılacaktı. Tekstil endüstrisi alanında, 1930 yılına gelindiğinde, tekstil fabrikalarının üretim kapasitesi ile mevcut hammaddeler, özellikle de yerli hammaddeler arasında, fabrikaların durmasına ve yabancı tekstil hammaddelerinin teslimatının durdurulmasından sonra tekstil endüstrisinin yok olmasına yol açacak dengesizlikler vardı. Ulaştırma alanında, ikincisinin gelişimi, özellikle güney ve doğudaki iletişim hattı boyunca, ulusal ekonominin genel büyüme hızının o kadar gerisinde kaldı ki, ulaşım zorluklarının 1930'a kadar keskin bir şekilde ağırlaşması kaçınılmazdı ve yakıt arzı krizi, demiryollarının yerel yakıtların yaygın kullanımı için tamamen hazırlıksız olmasıyla birleştiğinde, bir ulaşım felaketi yaratmaya mahkumdu.

Bu nedenle, "Sanayi Partisi" nin genel planı, 1930’da ülkenin ekonomik krizine yol açması ve nüfusun geniş kitleleri arasında şiddetli bir hoşnutsuzluk için bir temel oluşturmasına dayanıyordu. Buna karşılık, ayaklanmalar ve grevler, ülkenin ulusal ekonomik yaşamının nihai felce uğramasına yol açacaktı. Aynı zamanda, krizin nihai sonundaki ana rol, endüstriyel güneyin ülkenin merkezinden ayrılmasıyla sonuçlanancaktı. (31 Ekim 1930 tarihli tanıklık).

Ramzin, sabotajcıların her birinin bu endüstri alanlarında tam olarak ne yapmayı başardığını göstermeye devam ediyor.

Enerjiden kendisi sorumlu olduğu için şöyle diyor:

"1. Enerji krizleri yaratmak. Buradaki "Sanayi Partisi" nin çalışmalarının genel yönü, öncelikle santralin minimalist hızı çizgisindeydi; Devlet Planlama Beş Yıllık Planında bölge istasyonlarının çıktısının sadece 10-14 milyar kWh olacağı tahmin edilirken, şu anda gerekli çıktının yaklaşık 20 milyar kWh olduğunu belirtmek yeterlidir. Ancak "Sanayi Partisi", en sorumlu merkezlerde, yani Donbass, Leningrad, Moskova, Urallar ve Kuzbass'ta enerji krizlerinin yaratılmasına özel önem verdi.

a) Donbass, özellikle Shterovskaya ve Zuevskaya istasyonlarının inşasında planlanan gecikme nedeniyle elektrik arzı krizini her zaman yaşıyor ve şu anda akut bir şekilde hissediyor. İkinci istasyonun inşası, esas olarak A. A. Gorev tarafından temsil edilen SSCB Devlet Planlama Komitesi tarafından, enerji ihtiyacını Dneprostroy'dan aktararak karşılama gerekçesi bahanesiyle şiddetle engellendi. Shterovskaya istasyonunun inşaatı, irrasyonel ekipmanların siparişi (tribünlerin yetersiz kapasitesi, son derece karmaşık ve başarısız bir toz hazırlama sistemi, test edilen Amerikan tipi yerine Fransız sisteminin irrasyonel fırınlarının kullanılması, vb.), Ekipmanın tek tek parçalarının teslimatı ve montajı açısından tutarsızlıklar, yurtdışında ayrım gözetmeyen siparişler vb.

Sonuç olarak, Donbas’ta kömür madenciliğinin mekanizasyonunu yavaşlatan, iş gücü ve konut sorunlarının zorluklarını şiddetlendiren ve bir bütün olarak havzanın gelişmesinde bir fren olan enerji santralleri ile tedarik durdurulacaktır.

b) Leningrad, elektrik santrallerinin yetersiz kapasitesi ve ekipmanın ve özellikle eski istasyonların türbin jeneratörlerinin aşırı bozulması ve güvenilmezliği nedeniyle birkaç yıldır kalıcı bir güç kaynağı krizi içindedir. Bireysel makinelerin arızaları defalarca tüketime kapatılması zorunluluğuna neden oldu. Bu kriz, mevcut istasyonların zamanında genişletilmesindeki gecikmeden ve Leningrad istasyonunun inşaatının başlamasındaki gecikmeden kaynaklanmaktadır.

c) Moskova Birliği (MOGPP), tesislerin kapasitesi açısından enerji talebinin gerisinde kalarak aynı konumdadır; Sonuç olarak, yeni aboneleri bağlamayı reddetmek ve küçük istasyonların inşası için büyük irrasyonel maliyetlere izin vermek gerekir. Bu durum, Kashirskaya istasyonunun daha da genişlemesi , modernizasyonu ve Bobrikovskaya istasyonunun yapımındaki gecikme nedeniyle yaratıldı. Kashirskaya istasyonu için, Moskova yakınlarındaki pirit kömürü üzerinde çalışamayan ve her 150-200 saatlik çalışmada onarım için duraklamalar gerektiren "Resolyutor" tribünleri sipariş edildi; Ayrıca burada irrasyonel fırınlar inşa edildi.

Sonuç olarak, pahalı ve uzun değişikliklerden sonra, Kashirskaya istasyonunun kazanları çok düşük verimlilikle çalışıyor.

d) Urallar ve Kuzbass'ta da benzer enerji krizleri yaşanıyor.

2. Enerji santrallerinin maliyetindeki artış. Enerji santrallerinin maliyetindeki artış, tasarımlarında bir dizi yöntemin sistematik olarak yanlış uygulanmasından kaynaklandı..." Bunları sıraladıktan sonra Ramzin şöyle diyor:

«... Diğer teknik ayrıntılara değinmeden, genel olarak istasyonlarımızın maliyetinin genellikle kilovat saat başına 350 ruble civarında dalgalandığı, bazen kilovat saat başına yaklaşık 400 ruble olası bir maliyete karşı kilovat saat başına 450-250 rubleye ulaştığı belirtilebilir; Bu nedenle, istasyonun maliyeti genellikle yapılabileceğinden yüzde 40 daha pahalıydı ve bu aşırı harcamaların önemli bir kısmı maliyete yansıyordu.

3. Isı gecikmesi. Isıtma, enerji alanındaki en akılcı ve verimli yollardan biridir, yakıt ve sermaye maliyetlerinde büyük tasarruf sağlar. Bu nedenle, bölgesel ısıtmanın tartışılmaz ekonomik avantajlarına karşı çıkmadan, Sanayi Partisi ilk başta, örneğin Moskova'da gerçek 40.50-300.400 kWh yerine yaklaşık 40.150-<>.<> kWh'lik olası kojenerasyon kapasitesini göstererek, bu soruna alaycı, anlamsız bir tutum yaratmayı başardı. Aynı şekilde, Leningrad'da Elektrotok, yaklaşık <>.<> kW'lık olası bir rakama karşı yaklaşık <>.<> kW'lık bir rakamı savundu.

Esas olarak Moskova Hidroelektrik Santrali ve Elektrotok'a dayanan Sanayi Partisi, ısınmada en az 2 yıl gecikmeler yaşattı...

... Sanayi Partisi'nin enerji alanındaki temel direktiflerinin uygulanması, bu sorunlarla ilgilenen ana organların tamamen Sanayi Partisi'nin elinde olması ile sağlandı.

... Sanayi Partisi'nin enerji alanındaki çalışmalarının genel yönü benim tarafımdan gerçekleştirildi" (3 Kasım 1930 tarihli tanıklık).

Yakıtla ilgili olarak, Ramzin, 3 Kasım'daki ifadesinde, Devlet Planlama Komitesi tarafından kabul edilen ve daha sonra operasyonel devlet organları tarafından değiştirilen ve genişletilen yıkım merkezinin aşağıdaki minimalist planlarına işaret ediyor:

"Ana yön, her şeyden önce, yakıt üretiminin hızını ve ilgili hazırlık, sermaye ve keşif çalışmalarını yavaşlatmaktı. Sanayi Partisi tarafından elde edilen sonuçları karakterize etmek için, Sanayi Partisi tarafından yürütülen 1932-33 Devlet Planlama Komitesi'nin beş yıllık planı kapsamındaki yakıt üretim rakamlarını aynı yıl için en son tahminlerle karşılaştırmak yeterlidir:

	Gosplan planı (milyon ton olarak)	Son Anahat (milyon ton olarak)	Büyütme (kaç kez)
Donbass	50	75	1,5
Kuzbas	6	19	3,1
Podmoskovniy kömür	4	10	2,5
Ural Kömür	6	11	1,8
Turba	15	33	2,2
Petrol	20	42	2,1
Tüm üretim (eşdeğer yakıtta)	-	-	1,8

Bu rakamlar, yakıt üretim hızının neredeyse yarı yarıya yavaşlamış olduğunu gösteriyor" (3 Kasım 1930 tarihli tanıklık). Yakıtla ilgili sabaotaj çalışmasının doğrudan uygulayıcısı olan Larichev ise şunları ifade ediyor:

"Yakıt tedariki ile ilgili konuların geliştirilmesi ve yakıt krizine yol açacak önlemlerin geliştirilmesi bana emanet edildi. Temel olarak, bu faaliyetler aşağıdaki gibiydi. Günlük ve uzun vadeli akaryakıt ikmal planları, akaryakıt durumunun gergin seyredeceği ve ülkedeki yakıt rezervlerinin çok düşük seviyede tutulacağı şekilde hazırlanmıştır. Böyle bir durum, nakliye işindeki en ufak bir kesintide, kaçınılmaz olarak yakıt tedarikinin bozulmasına ve işletmelerin kapanmasına yol açacaktır.

Bu yöndeki yıkım faaliyetinin ana ölçüsü, yakıt üretiminin geliştirilmesine yönelik planların küçümsenmesi ve tüketimin genel büyümesiyle orantısızlığı ve her şeyden önce Birliğin ana yakıt üslerinin (Donbass ve Kuzbass) geliştirilmesine yönelik planlardı.

Birliğin yakıt tedarikinde Donbass en sorumlu yeri işgal ediyor...

... Yıkım faaliyetleri, Donbass'ın kalkınma planını küçümsemeyi, yeni inşaatını ve mevcut madenlerin yeniden inşasını geciktirmeyi amaçlıyordu. Shakhty yıkım örgütü tarafından Donbass'ta (özellikle büyük madenler) yeni maden inşaatı ile ilgili olarak yaratılan durum, sonraki yıllarda restore edilmedi ve düzeltilmedi. Sonuç olarak, Donbas daha da gelişmesinde bu mayın grubuna dayanamadı ve 1925'ten 1929'e kadar batan yeni mayınların sayısı sadece artmadı, hatta azaldı.

... Donbass'ın geliştirilmesi ve fiili olarak uygulanması için böyle bir planlama ile, yakıt tedarikindeki en büyük kriz 1930'da meydana geldi ve bu, "Sanayi Partisi" nin o yıla kadar müdahaleye hazırlanmak için genel direktiflerine karşılık geldi.

Özellikle önemli olan, en önemli ve güçlü seferberlik üssü olarak, hızlı kalkınma için muazzam fırsatlara sahip Kuznetsk havzası olmalıdır. Düşmanlıklar sırasında ele geçirme veya imha tehlikesine karşı sigortalı derin bir yakıt arka üssü olarak, Kuznetsk havzasının, yerel ihtiyaçların büyüklüğünü önemli ölçüde aşan bir ekstraksiyon için her an hazırlanması ve tüm Birliğin ve özellikle de seferberlik öneminin önemini kazanması gerekiyordu. Sanayi Partisi'nin direktiflerine uygun olarak, Kuzbass'ın bu rolü, benim tarafımdan ve Devlet Planlama Komitesi'nin tüm yıkım örgütü tarafından, onun geliştirilmesi için planların hazırlanmasında iptal edildi ve Beş Yıllık Plan'ın hazırlanmasında ve özellikle 1930-31 görevlerinde eylem oranı açıkça küçümsendi. turba vb.). Bu, özellikle Leningrad, Merkezi Sanayi ve Ural bölgeleri gibi uzun mesafeli ithal yakıtlara büyük ölçüde bağımlı olan alanlarla ilgili olarak önemlidir.

... Ramzin'in ekonomik hesaplamalarına dayanarak, Moskova Bölgesi'nin en önemli enerji üssü olması ve bir seferberlik üssü olarak büyük önem kazanması beklenirken, Moskova Bölgesi havzasını yoğun bir şekilde geliştirmenin uygun olmadığı ispat edilmeye çalışıldı.. Aynısı, Leningradsky ve diğerleri gibi bir alan için turba ekstraksiyonunun³ geliştirilmesi ile ilgili olarak da gerçekleşti.

... Kriz veya askeri operasyonlar sırasında "Sanayi Partis’nin genel düzensizliği ile ağırlaşan bu ana yakıt depoları arasındaki mevcut ulaşım bağlantılarının zayıflığı, yakıt arzının hızla tamamen felç olmasına yol açacak ve onu Kuzbass gibi bir seferberlik alanını kullanma olasılığından mahrum bırakacaktır.

... Yakıt arzını kesintiye uğratmayı amaçlayan yıkıcı önlemler arasında, petrol taşımacılığının gelişiminin geciktirilmesi ve petrol üretimi ile hem su hem de demiryolu ile ulaşım araçlarının mevcudiyeti arasında bariz bir orantısızlık yaratılması da yer alıyor" (3 Kasım 1930 tarihli tanıklık).

Metal üzerinde, Ramzin şunları gösterir:

"Sanayi Partisi'nin metal alanında uyguladığı asgari oranlar, Devlet Planlama Beş Yıllık Planı kapsamındaki pik demir eritme rakamlarının -8-10 milyon ton- 17 milyon tonluk en son projeksiyonla, yani neredeyse iki katı kadar yüksek olanla karşılaştırılmasıyla açıkça ortaya çıkıyor. Metalurji ve metal endüstrisinin gelişme hızındaki bu yavaşlama, sermaye inşaatı ölçeğinde eşzamanlı bir artışla birlikte, kaçınılmaz olarak 1930'da keskin bir metal kıtlığına ve metal arzında bir krize yol açtı; 1929-30'da yıldan yıla artmakta olan çatı demiri açığının yüzde 37'ye ulaştığını söylemek yeterlidir.

Metal açlığı, metal yelpazesi ile ona olan talep arasındaki tutarsızlığın yanı sıra, bireysel metal ürünlerin üretimi ve tüketimi arasındaki orantısızlık nedeniyle daha da kötüleşti. Metal kıtlığı, irrasyonel kullanımıyla daha da kötüleşti."

Metal sabotajının doğrudan faili Charnowski şunları ifade ediyor:

"Metal işleme endüstrisine metal tedariki alanında asıl amaç, Demiryolları Halk Komiserliği ve diğer departmanların ihtiyaçları için her tür ve kalitede metal ve yarı mamul ürün tedarikinde bir açık yaratmaktı. Bu, öncelikle demir metalurjisinin gelişme hızındaki yavaşlamadan kaynaklanıyordu: a) sözde "büyük ölçekli metalurji", yani Donbass ve Urallar'daki metalurji tesislerinin üretimi ve b) CPO ve Kuzey-Batı bölgesinin mekanik ve makine yapım tesislerinde bulunan "küçük ölçekli metalurji".

Metal arzı kıtlığı, ülkenin savunmasında en önemli faktör olan tüm tüketici endüstrilerin ve ulaşımın gelişmesi için doğrudan bir tehdit yarattı, bu nedenle, üretimdeki krizlere ve kesintilere ek olarak, mermi ve silahlara ek olarak, her lokomotif ve vagonun bir savunma kaynağı olarak önemli olduğu müdahale sırasında ülkenin savunması için tehlikeli koşullar yarattı.

Özellikle, "büyük metalurji" tesislerinde lokomotifler ve vagonlar için bant ve dingil üretimi için atölyelerin restorasyonu ve yeniden inşasındaki gecikme, son 3-4 yılda demiryolu taşıtlarının onarımında önemli bir engel olmuştur, çünkü "küçük metalurji" tesislerinde kalan bu parçaların üretimi metalin genel eksikliklerine dayanıyordu ve artık Demiryolları Halk Komiserliği ve araba yapım tesislerinin artan ihtiyaçlarını karşılayamıyordu. çıktılarını önemli ölçüde genişletmek. Aynısı, demiryollarının demiryolu taşıtlarının diğer kısımları için de geçerlidir - yaylar, kaplin çekiş cihazının parçaları, vb., Bu sorunun zamanında çözümü, aksların haddelenmesi ve dövülmesi, bantsız tekerleklerin haddelenmesi (veya çelik dökme demirden Griffin sistemine göre döküm tekerlekleri) ve ayrıca yayların, yayların vb. Merkezi üretimi için atölyeler. Ulaşım araçlarının tam olarak gelişmesine katkıda bulunacak, araba yapımının ve bir dereceye kadar lokomotif yapımının gelişmesini sağlayacak ve zamanında merkezileştirilmiş üretim yöntemi sayesinde, bu ürünlerde önemli bir metal tasarrufuna da katkıda bulunacaktır.

Bu sorunların çözümündeki gecikme, demiryolu taşımacılığımızın bu bölümlerinde kronik bir açık durumuna sokmakta ve akut müdahale anında, bu kısma olan talebin kaçınılmaz olarak artması nedeniyle, onu zorluktan hızlı bir çıkış yolu olasılığından mahrum bırakmaktadır.

... Vagon yapımında, lokomotif yapımında ve nehir gemi yapımında, bu endüstrilerin gelişme hızındaki yavaşlama, müdahale durumunda da önemli bir olumsuz etkiye sahiptir...

... Kimya endüstrisine hizmet etmek için birçok makine yapımı endüstrisinin gelişmesi de savaş veya müdahale durumunda savunma kapasitesinin aleyhine ciddi şekilde gecikmiştir. Bir yandan, kimyasal ekipman üretimi, metalurjimizin özel çelik kalitelerinin üretimi için hazırlıksızlığına dayanmaktadır - aside dayanıklı, paslanmaz, asitlerin eşzamanlı etkisiyle yüksek basınç ve sıcaklıklara dayanabilir. Bu endüstrilerin hazırlanmasındaki gecikme, patlayıcı üretimi de dahil olmak üzere askeri sanayiye hizmet veren bir dizi endüstri için çok elverişsiz koşullar yaratmaktadır.

... Ülkemizde, dünya savaşı deneyiminden gördüğümüz gibi, yalnızca genel üretimde değil, aynı zamanda silah, mermi vb. üretimi gibi savunma sanayilerinde de en önemli öneme sahip olan takım tezgahı sanayiinin gelişmeside engellenniştir.. Bu anlamda eşit öneme sahip olan, gelişiminde de çok geride olan enstrümantal çalışmadır. Bu dalların her ikisi de, savaş ya da müdahale durumunda gerekli olduğu için, en ciddi ilgiyi gerektirir, ancak a çok yakın zamanda gelişme için bir ivme kazanmıştır. Örneğin, dört takım tezgahı fabrikasının projeleri 1930'da onay için sunulabildi ve bu gecikme , endüstrilerin planlanmasındaki sabotaja atfedilmelidir.

... Genel sonuç şu şekilde çıkarılabilir: Kesinlikle tüm dalların metal sanayii ve özellikle makine yapımı ile sıkı ilişkisine rağmen,müdahale durumunda hem mühimmat dallarının kendileri hem de arka çalışma ve haberleşmeye hizmet eden dallar da dahil olmak üzere makine yapım sanayilerinin yanlış planlanmasından muzdarip olmayan tek bir dal yoktur ve (3 Kasım 1930 tarihli tanıklık).

Son olarak, Fedotov, tekstil konusunda şunlara işaret ediyor.

"Yıkım örgütlerinin son yıllardaki başlıca işi, fabrikaların kapanmasına, mal kıtlığına ve sonuç olarak halkın hoşnutsuzluğuna yol açacak olan sanayi krizlerine hazırlanmak olmuştur.

Bireysel sabotaj eylemleri çok tehlikeli olarak kabul edildi ve amaçlarına ulaşmadı, aksine planlanan tekliflerin bozulması derin karışıklıklara yol açtı.

Müdahaleye zemin hazırlamak için, 1930 gibi erken bir tarihte bir krizi hızlandırmak ve kışkırtmak gerekiyordu. Tekstil organizasyonunda, bu yöndeki çalışmalar 1927 gibi erken bir tarihte başladı ve 1928'de yabancı Birliğin talimat ve talepleri ile SIO'nun direktifleri üzerine bu yoğunlaştı. [»] (2 Ekim 1930 tarihli tanıklık).

Sabotajcıların kriz yaratmadaki işi buydu.

Aynı zamanda, bu çalışma, giderek daha önemli hale gelen ve 1929-30'da Sanayi Partisi'nin ana çalışması haline gelen diğer çalışmalarla desteklendi. Bu çalışmanın bir analizi, Sanayi Partisi'nin müdahaleyi örgütleyenlerle yakın bağlarının bir sonucu olarak nihayetinde ne hale geldiğini belirlemeyi mümkün kılar.

Zararlıların özelliklerine göre, bu çalışma onlar tarafından şu şekilde tanımlanmıştır:

Ramzii, "Yurt dışından alınan ödevler ve ödevler dört kategoriye ayrılabilir:

SSCB'nin siyasi, ekonomik ve askeri durumu hakkında bilgi edinmeyi amaçlayan istihbarat;
Örgütsel görevler — bazı örgütsel konularda;
Operasyonel ve planlı görevler;
Sabotaj görevleri" (31 Ekim 1930 tarihli tanıklık).

Sanayi Partisi'nin bu dönemdeki çalışmalarındaki casusluk ve ihanet politikası, bu görevlerin sadece sıralanmasıyla rahatlıkla anlaşılmaktadır.

Bu çalışmayı yürütmek için yurt dışındaki önde gelen çevrelerle koordine etmek için, ilk olarak, paraya sahip olmak ve ikincisi, uygun şekilde organize edilmiş bir örgütsel iletişim aygıtına sahip olmak gerekiyordu. Bu iki konuya, Sanayi Partisi Merkez Komitesi liderleri tarafından azami dikkat gösterildi. Bu çalışma çok yakın zamana kadar devam etti.

Casusluk ve ihanet çalışmalarına müdahalenin yabancı organizatörlerle örgütsel bağları konusundaki veriler, dava dosyasına dayanarak aşağıdaki biçimde sunulmuştur.

"Sanayi Partisi" Merkez Komitesinin Moskova'daki Fransız ajanlarıyla bağlantıları

Ağustos 1927'de Paris'te Ramzin ve Ryabushinsky arasındaki ilk toplantıda, Ryabushinsky, Moskova'da yaşayan Bay K...'yi Torgbrom ile teması sürdürmenin mümkün olduğu bir kişi olarak işaret etti. Bu bağlantı Ramzin tarafından gerçekleştirildi. Ramzin aynı K'yı tanıttı... 1928'in ortasında sanık Kalinnikov ve Larichev ile.

Milliyete göre, K... Ona göre, SSCB'deki Fransız hizmetinin resmi hiyerarşisinde belirli bir yer işgal ediyor.

İkinci bağlantı, Moskova'da yaşayan başka bir Fransız üzerinden devam etti. R... ve ..Ekim 1928'de Paris'te Torgprom Denisov'un başkanının yardımıyla kuruldu. R... Ramzin'e göre, SSCB'deki Fransız servisinin yetkililerinin saflarına dahildi.

Bu iki kişi, Sanayi Partisi Merkez Komitesi'nin Torgprom ve doğrudan Fransız Genelkurmay Başkanlığı ile ana irtibatıydı.

1929'da, Ramzin'in ifadesine göre, R... ile yaptığı görüşmelerden birinde, R... yeterince yüksek rütbeli bir Fransız yetkilisi adına, ikincisinin Fransız Genelkurmay Başkanlığı ile mevcut iletişim yöntemini tatmin edici bulmadığını, çünkü iletişimin uzun bir sivil aracı vasıtasıyla gerçekleştirildiğini ve bu nedenle Fransız Genelkurmay Başkanlığının "Sanayi Partisi" nin askeri üyeleriyle doğrudan temas kurmayı gerekli gördüğünü ve bu amaçla Ramzin'in Ekim 1928'de Albay ile sabah görüşmesinden sonra gördüğü Fransız Genelkurmay Başkanlığından Albay Richard'ı öne sürdüğünü Joinville’e iletti

K'yı tanımak... 1927 gibi erken bir tarihte Ryabushinsky ile yapılan bir toplantıda K... Ramzin'le Moskova'da buluşması için şart koşuldu ve 1928'in başında, Ramzin'in K... Palchinsky. Ondan sonra," Ramzin, "K ile tanıştı... 1928'in ortalarında K'yı tanıttığı dairesinde iki kez... Kalinnikov ile ve 1928'in sonunda Larichev'in dairesinde, R... İkincisi, Paris'teki Denisov ile anlaşarak, Ramzin'i Moskova'da bulacaktı, burada Enstitü'yü denetlemek için izin alma bahanesiyle Isı Mühendisliği Enstitüsü'ne gelecek ve ona belirli bir Fransız resmi kurumundan gelen mektup sunacaktı. Ve böylece, Rusça yazılmış mektubun Kasım 1928'de,, enstitüyü denetlemek ve mektubu gönderene yardımcı olmak için izin talebini içerdiği belli oldu.

Bundan sonra, Ramzin'e göre, R ile üç toplantı yaptı..İlki. Kasım 1928'in ikinci yarısında, R' ile tanıştığında... İkincisi Ochkin ile 1929 baharında Kalinnikov'un dairesinde ve 1929'un sonunda Ochkin'in dairesinde. Moskova'daki belirli bir Fransız kurumu aracılığıyla Fransız Genelkurmay Başkanlığı ile yazılı iletişimin uygulanması için anlaşma yapıldı. Kişisel toplantılara ek olarak, üçüncü taraflar aracılığıyla Elektroimport'ta bir mühendis olan Ochkin ve Gordon aracılığıyla iletişim kuruldu. R... Ayrıca, yıkıcıların mektuplarını Torgprom'a iletme görevini de üstlendi (Ramzin'in 31 Ekim tarihli ifadesi). Son olarak, Ramzin'in 25 Ekim tarihli ifadesine göre, R'den gelen son bildirim... Şubat veya Mart 1930'da geçici olarak Moskova'dan yurtdışına ayrıldığına dair bir mesajla aldı. Böylece, R ile yazılı iletişim... Ramzin'inki son dönemine kadar (Mart 1930) devam etti.

Ramzin'in bu tanıklıklarda bahsettiği ve davaya dahil olan Kalinnikovs, Larichev ve Ochkin, Ramzin'in ifadesini tam olarak doğrulamaktadır: Kalinnikov, 31 Ekim tarihli ayrıntılı ifadesinde, Fransız hükümet çevreleri ve Torgprom'un Rus Beyaz göçmenleri ile bağlantının önce Khrennikov ve Fedotov ve kısmen Ramzin tarafından ve daha sonra 1928'den ve özellikle 1929'dan itibaren esas olarak Ramzin tarafından sürdürüldüğünü söyledi. Larichev ve kısmen onun tarafından Kalinnikov. "İletişim" diyor, "Moskova'da . . . . Bay K aracılığıyla... ve R... ve Ramzin buna ek olarak ve daha yüksek bir kişi aracılığıyla..." (31 Ekim 1930 tarihli tanıklık).

Bu kişilerle yaptığı kişisel görüşmelerden bahsederken Kalinnikov, K ile ilk buluşmasının 1928 sonbaharında Oda Tiyatrosu'nun fuayesinde Natalia Tarpova'nın prömiyerinde gerçekleştiğini söylüyor.. K ile neden tanıştı? Oda Tiyatrosunda neden olduğunu tuhaf bir şekilde açıklıyor:

"K...'yle tanıştığımda," diyor, "Ramzin'den öğrendim ki... Oda Tiyatrosunun gösterileri ile çok ilgileniyor ve prömiyerleri kaçırmıyor, bu yüzden prömiyeri izlemeye gittiğimde K... Ve aslında, fuayedeki ilk arada K... iki bayan ve bir erkeğin eşliğinde, K... bana takdim edildi, Mösyö R'nin adını verdi...Bir sonraki arada, K... Bana yakın zamanda Ramzin ve Larichev ile bir toplantı yaptığını ve dış müdahalenin zamanlaması ve uygulama planları hakkında ayrıntılı bir rapor verdiğini söyledi.

Ramzin'in Sanayi Partisi Merkez Komitesine sunduğu ve az önce ortaya koyduğum raporunun içeriğini ayrıntılarıyla tekrarladım.

K.'dan öğrendiğim yeni şey, Sanayi Partisi Merkez Komitesi'nin kesin müdahale tarihi ve 1930'un ortalarında Sovyetler Birliği'nde hangi ekonomik koşulların beklendiği konusundaki görüşümü bilmek istemesiydi" (31 Ekim 1930 tarihli tanıklık).

Larichev, 31 Ekim tarihli ifadesinde, "Yabancı ülkelerle ilişkilerin yönetimi" "yani Torgprom ve Fransız Genelkurmay Başkanlığı ile Ramzin'in elinde toplandı.diyor,

"Müdahale hazırlıkları ile ilgili tüm müzakereler, Ramzin tarafından r Bay R. ile bağlantı yolu ile yürütüldü. ... aynı zamanda bir keresinde (1928 sonbaharında) onun dairesinde R'yi gördüm.Kalinnikov'da oradaydı R tarafından Kalinnikov’a Fransa tarafından da başlatılan SSCB'ye karşı ekonomik bir abluka hazırlığı hakkında bilgi ve veri aktarıldı.

1928 baharında (Nisan sonu veya Mayıs başında) Ramzin beni ... Fransa'nın ikinci ajanı K. ile kendi dairesinde toplantıya çağırdı. Saat 11 civarındaydı. Ramzin'in talimatıyla, K...” Torgprom'dan yazışma ve para almak ve ayrıca Sanayi Partisi tarafından bireysel sorularla ilgili gönderilen bilgi ve cevapları geri iletmek için iletişim halinde olmak zorunda kaldı..”. Para ve yazışmalar teslim edildi... benim veya Ramzin'in dairesine, genellikle akşamları, saat 11 civarında. İlişkinin gerçekleşebileceği kişilerin çevresini genişletmek ve bir kişiyi sık sık ziyaret ederek şüphe uyandırmamak için K... Kasım 1928'de Kalinnikov ile daireme yaptığı ziyaretlerden birinde K..." (31 Ekim tanıklığı).

Ramzin'in bahsettiği üçüncü kişi olan Ochkin de şunları söylüyor.;

"Prof. Dr. Ramzin şahsen bana, Paris'e yaptığı gezilerden birinde, Fransız hükümet çevrelerinden, Sanayi Partisi ile Fransa arasında temas kurmak için Moskova'da K...

1929'un sonunda, Prof. Ramzin beni şahsen K... Ramzin'in Isı Mühendisliği Enstitüsündeki ofisine davet etti. Sekreteri Sporova aracılığıyla beni ofisine çağıran Ramzin, görünüşe göre benim daha önce tanımadığım ve çalışan olarak adlandırdığı bir vatandaşla tanıştırdı. Burada, iyi Rusça konuşan K...'nın huzurunda, Ramzin bana ondan aldığım yazılı belgeleri K'ya teslim etmem gerektiğini söyledi... Ramzin. Ramzin bana bu raporların Fransa lehine casusluk niteliğinde olacağını söylemedi, ancak K ile yaptığımız kısa ortak görüşmenin genel tonuna bakılırsa... Ramzin'in bana tamamen casusluk niteliğinde talimatlar verdiğini anladım.

Şunu da eklemek isterim ki, K ile bağlantımı kurma teklifni Ramzin buyurgan, tamamen otoriter bir tonda yaptı. K ile olan bağlantısının tekniği üzerine... Kendisiyle yaptığım bu görüşmede randevu almadım.

Yaklaşık bir ay sonra Ramzin beni ofisine çağırdı ve üzerinde hiçbir yazı olmayan büyük, mühürlü bir paket verdi. Bu paketi bana teslim eden Ramzin, bu paketi K... K...'yı teslim etmemi söyledi. Ben nasıl bulacağımı sorduğumda,Ramzin , K...’nin beni beni telefonla arayacağını söyledi.

Nitekim, aynı gün, Ramzin'den K...'ya verilmek üzere bir paket aldıktan yaklaşık yarım saat sonra, sekreter Ramzina Sporova tarafından çağrıldım ve telefona gelmem söylendi. Sesini bilmediğim, kendisini K olarak tanıtan kişinin bir ay önce Ramzin'in ofisinde tanıştığım kişi olduğunu ve Ramzin'den yeni aldığım paketi ona vermem gerektiğini söyledi. Sonra muhatabım, akşam saat tam olarak 6'da beni bekleyeceği Genel Postaneye gelmemi söyledi.

Saat tam 6'da postaneye gittim (Myasnitskaya Caddesi'nde), orada Hedef kişi K... benden Ramzin'in paketini istedi, ona verdim ve ondan sonra farklı yönlere gittik.

Bundan yaklaşık iki ay sonra, Ramzin bana K için ikinci bir paket verdi... Hedef. Kişi sekreteri Ramzin Sporova aracılığıyla beni tekrar telefonla aradı; Talebi üzerine aynı gün saat 5'te buluşmayı kabul ettim. Akşamları, — Sverdlovskaya Meydanı'ndaki Metropol'ün köşesi. Ramzin'in ikinci paketini verdiğim K... ile ikinci görüşmemi burada yaptım. Bu iki toplantıdan başka K ’yi le bir daha görmedim.

Çalışan R ile.... Kasım ayının ikinci yarısında tanıştım

1928’de . Ramzin akşam beni evine çağırdı. Evine vardığımda, daha önce tanımadığım Ramzin'in bana orada tanıştırdığı, R... isimli bir vatandaşla karşılaştım – Sonra Ramzin, Fransız mühendisler için Isı Mühendisliği Enstitüsü'ne bir gezi düzenlememi teklif etti.

Bu gezi, R ile tanışmamdan iki veya üç gün sonra Isı Mühendisliği Enstitüsünde görevli mühendis aracılığıyla tarafımdan organize edildi. R var mıydı? "Hatırlamıyorum.

R ile ikinci görüşmem... yaklaşık bir yıl sonra, yani 1929'un sonunda gerçekleşti.

Kasım-Aralık 1929 civarında (tam zamanı hatırlamıyorum) Ramzin bir akşam beni dairemde aradı ve bir iş görüşmesi için. benden R. ‘yi görmeye gelip gelemeyeceğimi sordu.

O sırada karım dahil dairede kimse olmadığı için, Ramzin'e bir şekilde cevap verdim. Bundan yaklaşık 15-30 dakika sonra Ramzin, R ile arabasıyla daireme geldi...

Beni aralarındaki sohbete karıştırmamak için Ramzin' R...ile başka bir odaya gitti.

Ramzin ve R arasındaki bu konuşma... yaklaşık yarım saat sürdü. Bundan sonra Ramzin ve R... beni Ramzin'in arabasına bıraktı. Ramzin'in R ile ikinci görüşmesinde bunu da ekliyorum... R... gözlerimin önünde Ramzin'den bir çeşit paket aldı. O pakette ne vardı bilmiyorum.

R ile bu toplantı hakkında... Ramzin benden kimseye söylemememi istedi. R ile daha fazlası... Tanışmadım" (31 Ekim 1930 tarihli tanıklık).

Ramzin ile Sanayi Partisi Merkez Komitesi'nin diğer üyeleri Fedotov ve Charnovsky’nin yukarıda belirtilen Fransız ajanları arasındaki bu bağlantıların varlığı artık nettir.

"Sanayi Partisi" Merkez Komitesinin Casusluk Çalışması

Sanayi Partisi'nin casusluk çalışmalarına gelince, Ramzin'in ifadesinde böyle bir çalışmanın delilini sunuyor.. Ramzin diyor ki:

"Bilgilendirme görevleri.

Ekim 1928'de Paris'te alınan Torgprom'un talimatı üzerine, 1929'un sonundan itibaren Sanayi Partisi Merkez Komitesi Torgprom'a yaklaşık her üç ayda bir, yani SSCB'deki ekonomik durum hakkında ekonomik raporlar gönderdi. Bu özetler, Prof. P. S. Osadchiy, Larichev ve Kalinnikov'un rehberliğinde, esas olarak Devlet Planlama Komitesi uzmanları tarafından derlenmiştir. Özetler, SSCB'nin ulusal ekonomisinin konjonktürel araştırmalarını, yakıt, metal, tekstil, kimya, gıda ve kereste endüstrileri, inşaat malzemeleri, elektrifikasyon, sanayi, ulaşım, tarım vb. için genel bir bakış, maden çıkarma ve üretim, işçi sayısı, fiyatlar, endeksleri vb. sonuçlar ve beklentiler ile tek tek endüstriler için en önemli göstergeler içeriyordu - Bu raporlara ek olarak, SSCB'nin ulusal ekonomisinin istatistikleri ve konjonktürü üzerine basılı yayınlar da gönderildi. Ekonomik özetlerin genel düzenlemesi genellikle Prof. P. S. Osadchim tarafından yapıldı ve bunlar Torgprom'a gönderilmek üzere V. A. Larichev tarafından K...teslim edildi.
Periyodik ekonomik raporlara ek olarak, Sanayi Partisi Merkez Komitesi, K..aracılığıyla . Torgprom'a ulusal ekonominin belirli dalları hakkında notlar verdi. Bu belgelerin bir listesi, derlenme usulü ve benim bildiğim belgelerin içeriği, Sanayi Partisi'nin "istihbarat" faaliyetleri olarak Ekim 1927 tarihli olarak verilmiştir" (31 Ekim 1930 tarihli tanıklık).

Aynı zamanda, Fransız ajanlar aracılığıyla iletilen bilgiler hiçbir şekilde "piyasa raporları" ile sınırlı değildi.

. Ramzin, 31 Ekim'deki ifadesinde, "1929 baharında, Benden en azından SSCB'deki havacılığın teknik durumu hakkında bir not vermemi istedi. İsteğim üzerine, Prof. B. S. Stechkin aşağıdaki notu hazırladı ve ben de 1929'un sonunda A..’ya teslim ettim. Bu not, SSCB'de kullanılan uçak türlerine, kaldırma, hız, uçuş irtifası, motor gücü vb. İle ilgili bilgilerle birlikte kısa bir genel bakış sağlıyordu. Metal uçak yapımının başarıları ve TsAGI'nin başarıları gibi havacılık teorisi ve teknolojisi alanındaki bazı özel konular içeriyordu"

Daha öncesinde:

«... 1928'in ortalarında, Kalinnikov ve ben buluştuğumuzda, K...SSCB'nin askeri endüstrisinin beklentileri hakkında bilgi verilmesini istedi. Verdiğimiz söze Sanayi Partisi Merkez Komitesinin kararına uygun olarak ve kişisel talimatlarım üzerine, bu bilgilerin hazırlanması ve derlenmesi Kalinnikov ve Charnovsky'nin yönetimi altında gerçekleştirildi. İkinci olarak bu tür bilgilerin içeriği ile ilgili ayrıntılar Kalinnikov ve Charnovsky tarafından verilebilir. Silahlanma endüstrisi ile ilgili yukarıda belirtilen genel bilgilere ek olarak, E. F. Evreinov, talimatlarım üzerine Kalinnikov'a bazı silah fabrikalarının güç ekipmanları hakkında özel bilgiler verdi. Palchinsky'nin raporlarından bildiğim kadarıyla, Mihaylov. tarafından"Askeri Sanayi" hakkında daha önce Fransız Genelkurmay Başkanlığı'na bilgi verildi...

... 1929'un sonunda, A...Leningrad bölgesinde hava üsleri oluşturma sorununu çözmeyi istedi. Bu görevin yerine getirilmesi benim tarafımdan, Prof. B. S. Stechkin'e emanet edildi ve sonrasında malzemeleri Fransız karargahına iletmek üzere Kalinnikov'a teslim etti.

... Fransız Genelkurmay Başkanlığı'ndan K... Kalinnikov ve Larichev'e ve A... Tamamen askeri nitelikteki malzemelerin alınmasını ve teslim edilmesini ayarlamam defalarca istendi. Aynı talep Paris'te General Lukomsky ve Albay Joinville tarafından bana, Londra'da da İngiliz Büyükelçiliği tarafından Lariçev'e getirildi. Patrick ve Albay Lawrence. Bu tür bilgileri elde edebilmek için, Fransız kurmayları, Torgprom ve Sanayi Partisi'nin bir askeri komisyon kurmasını teşvik etti. (31 Ekim tarihli tanıklık).

Sanıkların geri kalanı tarafından da tam olarak onaylanan bu casusluk faaliyeti tam olarak RSFSR Ceza Kanunu'nun 58. maddesi kapsamına girmektedir.. Aynı zamanda, aynı kişiler aracılığıyla, Sanayi Partisi, Fransız Genelkurmay Başkanlığından askeri ve örgütsel görevler aldı. Müdahaleye ve hazırlıklarına uygun şekilde hizmet etmek için örgütlenmesini nasıl organize edeceği kendilerine anlatldı.

Faaliyetinin son iki yılında, Sanayi Partisi, başlangıçtaki yalnızca Rus vatandaşlarının karşı-devrimci bir yıkım örgütü olma karakterini tamamen kaybetti ve yalnızca tipik bir casusluk ajansı değil, aynı zamanda yabancı bir devletin egemen çevrelerinin tipik bir askeri ajanı haline geldi. Dahası, Torgprom bile artık arka plana çekildi. Her şeyin bağlı olduğu yabancı müdahaleciler artık onların faaliyetlerinden sorumluydu. Her türlü talepleri yerine getirildi.

Rus karşı-devrimcileri bu süreçte casuslara ve yabancı güçlerin ajanlarına dönüştürüldü. Fransız Askeri Genelkurmay Başkanlığnın doğrudan talimatı üzerine, yukarıda belirtilen kişiler aracılığıyla, "Sanayi Partisi" ilk olarak bir askeri örgüt ve ikinci olarak bir sabotaj örgütü yarattı.

İlgili soruşturma çalışmasının yürütüldüğü faaliyetin bu yönleri üzerinde ayrıntılı olarak durmadan, yukarıda formüle edilen ana suçlamayı kanıtlamak için, yalnızca bu gerçeği tespit etmek yeterlidir -

Bu görevlerin alınırken ve yerine getirilirken yaşanan süreç tüm sanıklar tarafından açık ve net bir şekilde gösterildi.

"Sanayi Partisi" Merkez Komitesinin sabotaj çalışması

Ramzin, 31 Ekim'de"Sanayi Partisi”nin "Bir sabotaj örgütü yaratma görevi"ni Torgprom'dan 1928'in sonundan erken bir tarihte alındığını söylüyor..

... Bu görevlerin ardından, 1929'un ortalarında, "Sanayi Partisi" enerji ekonomisini kapsayan bir sabotaj örgütü oluşturmaya başladı; Sanayide benzer bir organizasyonun oluşturulması ve sabotaj için endüstriyel planların geliştirilmesi Kalinnikov ve Charnovsky'ye, Larichev ve Kogan-Bernstein'a ise ulaşım alanı emanet edildi. "Sanayi Partisi" nin sabotaj örgütü davasının örgütsel yönünün ayrıntıları daha önce ortaya konmuştur.

... Üçüncü büyük örgütsel görev, Sanayi Partisi'nin askeri örgütünün oluşturulmasıyla ilgiliydi. Bildiğim kadarıyla, bu görev ilk kez 1928'in sonunda Paris'teki toplantıda General Lukomsky tarafından ve ayrıca Ekim 1928'de Londra'da onunla ve Lariçev'le yaptığım görüşmede Albay Lawrence tarafından ortaya atıldı. "Sanayi Partisi", 1929'in baharında, "Sanayi Partisi" Merkez Komitesi altında özel bir askeri komisyon atayarak onu oluşturmaya başladı. Aynı zamanda, askeri örgütün askeri grubunun liderliği ve üyelerinin daha fazla işe alınması, 1929'un başında ............. . Bu konudaki ayrıntılar özel tanıklığımda mevcuttur" (1930 Ekim tarihli tanıklık).

Bu iki itiraf, RSFSR Ceza Kanunu'nun 58. maddesi kapsamında bu kişiler tarafından işlenen suçların tam külliyatını belirlemek için oldukça yeterlidir.

Yukarıdaki faaliyetin genel bir açıklaması Ramzin tarafından aynı tanıklıkta verilmiştir:

"Müdahale sırasındaki sabotaj sorunları, Sanayi Partisi tarafından esas olarak üç yönde defalarca tartışıldı ve çözüldü: 1) askeri sanayi; (2) enerji santralleri ve (3) demiryolları.

1929 baharında bu sorunlar, hem Sanayi Partisi arasında, hem de yabancı genelkurmay temsilcileri arasında özellikle yoğun bir şekilde tartışılmaya başlandı.

Prompartiya ve Torgprom tarafından üzerinde anlaşmaya varılan sabotaj eylemlerinin temel ilkesi, endüstrinin uzun vadeli olarak tamamen kapatılması değil, minimum sermaye ile yıkımını sağlamaktı. Bu ilkenin amacı, müdahalenin sonunda gelecekteki hükümet için endüstriyi mümkün olduğunca çalışır durumda tutmaktı, böylece minimum zaman ve para ile tekrar faaliyete geçirilebildi. Bu amaçla, sabotaj imha nesnelerinin önceden belirlenmesi ve müdahale sonunda hızlı bir şekilde değiştirilmeleri için yurtdışındaki yedek parçaların hazırlanması planlandı.

Askeri sanayi. ... Bu direktiflere uygun olarak, Kalinnikov ve Charnovsky, Fransız Genelkurmay Başkanlığı aracılığıyla çalıştı ve koordine etti. Sabotaj faaliyetlerinin sırasına göre askeri fabrikaların bir listesi; Kalinnikov tarafından Bay A'ya bildirildi... 1929'in baharındaki toplantımızda,. teknik olarak enerji santrallerinde sabotaj uygulamaları ile ilgili olaral talimat verdim .. Kalinnikov'un kullanabileceği öncelikler listesine uygun olarak ve bu çalışmayı ikincisi ile koordine etmek; Bu... ve bu onun tarafından yapıldı..." (31 Ekim tarihli tanıklık).

Nihayet;

"Ulaştırma alanında sabotaj görevleri, demiryolu iletişimini kesintiye uğratmaya indirgendi... Bu görev en önemli yönlerde trafiğin aksaması, çeşitli şekillerde yapay trafik sıkışıklığı yaratarak ve olağanüstü durumlarda demiryolu yapılarını tahrip ederek gerçekleştirilecekti... Aynı zamanda, Larichev'e yakıt tedariki alanındaki sabotaj konusunu incelemesi talimatı verildi..." (31 Ekim tanıklığı).

Askeri karşı-devrimci çalışma söz konusu olduğunda, yukarıda belirtilen nedenlerden ötürü, iddia makamı aynı zamanda yurtdışından gelen görevleri belirtmekle ve ilgili kişilerin bunları yerine getirmeye kabul ettiklerini belirtmekle yetinmektedir. Nitekim 16 Ekim'deki ifadesinde Czarnowski şöyle diyor:

Kızıl Ordudaki "Sanayi Partisi" Merkez Komitesinin Hain Çalışması

"Ramzin önce Torgprom'dan ve daha sonra onun aracılığıyla Fransız askeri uzmanlarından aldığı talimatlara dayanarak, 1929'in sonbaharında Ramzin, Promlartia Merkez Komitesi üyelerine bir ön plan sundu ve bir süre sonra bu plan onun tarafından ayrıntılı olarak geliştirildi, Bu Sanayi Partisi'nin askeri örgütlenmesi için bir plandı. Kalinnikov'un ofisinde, Khrennikov'un tutuklanmasından önce hazırlandı. 1929 baharında Kalinnikov'un huzurunda yapılan bir konuşmada Ramzin'in bu planla ilgili ilk fikirlerini sunma fırsatı doğdu. Ramzin'in hazırladığı örgütlenme planını, 1929'un sonunda veya 1930'un başında Kalinnikov ile yaptığım bir konuşmadan öğrendim. (16 Ekim tarihli tanıklık).

Aynı konuda, Larichev’in 31 Ekim tarihli ifadesi bunu doğruluyor.

"1929'in sonunda, Ramzin bize şunu söyledi ... Ülke içinde müdahale için teknik hazırlık alanındaki çalışmamız yetersizdir ve biz bu çalışmayı, Kızıl Ordu birliklerini kapsayacak ve Sanayi Partisi içinde bir askeri çekirdek örgütleyerek genişletmeyi önerdik. Görevlerimiz yabancı kurmaylara Kızıl Ordu'nun çeşitli birimlerinin durumu hakkında daha doğru bilgi edinmek ve iletmek ve her şeyden önce, ordunun devam eden teknik ve politik hazırlığına aktif olarak karşı çıkacak ve dağılmasına katkıda bulunacak askeri uzmanları müdahaleye hazırlama çalışmalarına katılmak olmalıdır" (Ekim 31 tanıklığı).

Askeri müdahale için iç hazırlıklar için yardım konusunda Larichev, Kalinnikov'un dediği gibi, "Ocak 1930'in başında Ramzin, Larichev, Charnovsky ve ben, Kalinnikov'dan oluşan Sanayi Partisi Merkez Komitesi'nin bir sonraki toplantısında rapor edildi" dedi.

"Bu toplantıda, Sanayi Partisi Merkez Komitesi de müdahaleyle ilgili son kararını kabul etti, yani Ramzin'in önerisi üzerine, Kızıl Ordu kurumlarında Sanayi Partisi üyelerinin askeri hücrelerinin örgütlenmesi üzerine çalışma yapılması kararlaştırıldı..." (16 Ekim 1930 tarihli tanıklık).

Aynı dönemde sabotaj grubu aynı bağlantılarla finanse edildi. Ramzin şunları söylüyor;

«... 1928'de Paris'te Torgprom'un önde gelen liderleriyle Lariçev ile benim aramda yaptığım kişisel görüşme sayesinde, Sanayi Partisi Merkez Komitesi ile Torgprom arasında açık ve doğru bir parasal bağlantı kurmak mümkün oldu. "Sanayi Partisi" için toplam fon miktarının yılda yaklaşık 1 milyon ruble olması planlandı. Aynı zamanda, Moskova'da kazara ve güvenilmez bağlantılarla karşılaşmamak için seçtiği bir kişi aracılığıyla Torgprom ile paranın 100-200 bin rublelik kısımlar halinde, çoğunlukla Sovyet'te ve kısmen de döviz cinsinden transfer edileceği tespit edildi. Moskova'da. Para tesllim alınırken kural olarak, Larichev'in dairesine teslim etmeli ve yokluğunda , para makbuzunda belirtilerek daireme gönderilmelidir. Bay K. bu operasyonlardan haberdardı... Böylece, ben ve Larichev'in yurtdışından dönmesinden sonra, para yaklaşık bir buçuk yıl boyunca alındı. 100-200 bin ruble tutarında para alındı, Yurtdışından gelen meblağ doğrudan Larichev'in dairesine ve nadir durumlarda bana getirildi...

Sonuç olarak, son bir buçuk yıl içinde, yani yeni Sanayi Partisi Merkez Komitesi faaliyet döneminde, yurtdışından yaklaşık 1.5 milyon ruble aldı. (<> Eylül tanıklığı).

Aynısı Larichev tarafından da doğrulandı - para, göründüğü gibi, sadece Torgprom'dan değil, aynı zamanda doğrudan Fransız resmi çevrelerinden de geldi (paranın dağıtımı yukarıda belirtildi).

SONUÇ;

Sanayi Partisi Merkez Komitesi'nin son iki yıldaki suç teşkil eden devlet karşıtı faaliyetleri şu şekilde ifade edilmiştir:

a)Sanayi Partisi Merkez Komitesi'nin kurulmasından önce Mühendislik ve Teknik Merkezi tarafından başlatılan çalışma; İktisadi yaşamda bir karışıklık yaratmak için genel yıkımı sürdürmek ve yoğunlaştırmak..

b) 1930'da yabancı askeri müdahaleye yardımcı olmak için bir ekonomik kriz yaratma amacıyla yakıt ikmali, metal ikmali, enerji ekonomisi, tekstil sanayii ve diğer sanayilerde krizler yaratarak özel sabotaj faaliyetleri ile bu müdahaleyi kolaylaştırmak, planlı olarak ekonomiyi bozmak .

c) Fransa Genelkurmay Başkanlığı ve Fransa'da bulunan Torgprom'un talimatı ile ülkemizin ekonomisine ilişkin bilgilere ve savunmaya ilişkin özel gizli bilgilere dayanarak, yabancı askeri müdahaleyi kolaylaştırmak amacıyla özel casusluk çalışmalarında kullanmak.

d) Aynı amaçla dış müdahaleyi kolaylaştırmak için Kızıl Orduyu dağıtmaya yönelik,hain eylemleri hazırlamak için tek tek birlikler ve komutanlarına yönelik askeri çalışmalar.

e) özellikle Sovyet sanayisinin üretici güçlerini ve Kızıl Ordu gerisini müdahale anında yok etmeyi amaçlayan sabotaj çalışmalarında bulunmak.

Bu suç faaliyetinin kapsamı ile RSFSR Ceza Kanunu'nun 3, 4 ve 6. ve 58. maddenin paragrafı kapsamındaki tanımlanan suç tam anlamıyla oluşmuştur. .

Özel görevli SSCB Yüksek Mahkemesinden aşağıda isimleri belirtilen sanıkların yukarıdaki suçlardan cezalandırılması talep edilmektedir.

Ramzin Leonid Konstantinovich,1887 doğumlu, SSCB vatandaşı, Moskova Devlet Teknik Üniversitesi profesörü ve Isı Mühendisliği Enstitüsü müdürü, kendi kabulüne göre - yasadışı "Sanayi Partisi" üyesi.

Ivan Andreyevich Kalinnikov,1874 doğumlu Devlet Planlama Komitesinin üretim sektörü başkan yardımcılığı görevini üstlenen SSCB vatandaşı ve Hava Kuvvetleri Akademisi ve diğer yüksek öğretim kurumlarında profesör olarak görev yaptı.
Larichev Viktor Alekseevich 1887 doğumlu, SSCB vatandaşı olan bir mühendis, Devlet Planlama Komitesi’nin yakıt bölümünün başkanlığını yaptı. Kendi itirafına göre, yasadışı "Sanayi Partisi" nin bir üyesidir.
Nikolai Frantsevich Charnovskiy, 1868 doğumlu, SSCB vatandaşı, çeşitli yüksek teknik eğitim kurumlarının profesörü, Yüksek Ekonomik Konsey Bilimsel ve Teknik Konseyi başkanı, yasadışı "Sanayi Partisi" üyesi.
Fedotov Alexander Aleksandrovich, 1864 doğumlu, SSCB vatandaşı, yüksek teknik okullar profesörü, Bilimsel Araştırma Tekstil Enstitüsü yönetim kurulu başkanı, kendi ifadesiyle - yasadışı "Sanayi Partisi" üyesi.
Sergey Viktorovich Kupriyanov, 1871 doğumlu, SSCB vatandaşı, SSCB Ulusal Ekonomi Yüksek Konseyi Orgtekstyle'ın teknik direktörü, bir makine mühendisi, kendi kabulüyle - yasadışı "Sanayi Partisi" üyesi, - aşağıdaki suçlamalarla:

Değişik zamanlarda sanayinin çeşitli dallarındaki yıkım örgütlerine katılarak ve Sovyet iktidarını sarsmak ve burjuvazinin iktidarının yeniden kurulması için koşulları kolaylaştırmak amacıyla, çeşitli yıkım biçimleri kullanarak SSCB'nin ekonomik inşasına mümkün olan en büyük zararı vermeyi amaç edinmiş olan bu örgütler, bu yıkım faaliyetini birkaç yıl boyunca sürdürdüler ve bu amaçla, karşı-devrimci bir örgüte katıldığı ve yıkımı örgütlediği için kurşuna dizilmiş bir adamın inisiyatifiyle birleştiler Shakhty davasında sabotajdan mahkum olan Palchinsky ve Rabinovich, endüstrinin tüm dallarında sabotajın sistematik ve planlı yönetimi amacıyla "Mühendislik ve Teknik Merkezi" olarak adlandırdıkları tek bir organizasyon kurdular.
Daha sonra, sosyalist inşanın artan başarıları temelinde, bu inşayı geciktirme ve burjuvazinin ekonomik ve politik egemenliğinin yalnızca sabotaj yoluyla yeniden kurulmasını sağlama girişimlerinin beyhudeliğine ikna olduktan ve Sovyet iktidarının silahlı olarak devrilmesinin ve kapitalist düzenin zorla yeniden kurulmasının gerekliliği kanısına vardıktan sonra, bu amaçla örgütlerini kendisine "Sanayi Partisi" adını veren ve genişleyerek genişleten bir siyasi parti olarak yeniden örgütlediler. Bu örgütün faaliyetleri, o dönemde kurulan diğer karşı-devrimci örgütlerle, özellikle Kondratieff-Chayanov'un karşı-devrimci grubuyla temaslar kurarak ve çalışmaları koordine ederek, "Sanayi Partisi"nin liderliğini devralarak Merkez Komitesinin bir üyesi oldular.
Daha sonra, dışarıdan yardım almadan ülke içinde silahlı bir ayaklanma örgütlemenin, Sovyet iktidarını devirmenin ve kapitalizmi yeniden kurmanın olanaksızlığına ikna oldular, Yurtdışına kaçan halk düşmanlarının, orada sözde Torgprom'da kurulmuş olan ulusallaştırılmış işletmelerin eski sahiplerinin birleşik örgütü ile ilişkilere girdiler ve bazı üyeleriyle önceden sabotaj maksadıyla ilişkileri vardı. Torgprom ve yabancı devletlerin mali yardımını kullanarak, yabancı silahlı müdahaleye elverişli koşulları oluşturmak için sabotaj faliyetlerini kullandılar.
Aynı zamanda, Torgbrom aracılığıyla, SSCB'ye askeri bir saldırı hazırlayan Fransız hükümetinin eski başkanı Poincaré ve Dışişleri Bakanı Briand tarafından temsil edilen Fransa'nın yönetici çevreleriyle gizli ilişkilere girdiler ve ikincisinin talimatıyla Fransız Genelkurmay subayları Joinville ve Richard'a askeri bir saldırı planı hazırlattılar ve SSCB'ye karşı doğrudan vatana ihanet eylemi gerçekleştirdiler.
Gelecekte, planlanan ihanet faaliyetinin geliştirilmesinde:

a) 1930'a kadar, yani Fransız Genelkurmayı'nın SSCB'ye askeri müdahale için gösterdiği tarihe kadar, sanayinin ana dallarında bir kriz yaratmak için ülkenin ekonomik hayatını bozmak için yıkım çalışmalarını yönlendirdiler;

b) Fransız Genelkurmay Başkanlığı ile anlaşarak, bu amaç için özel olarak düzenlenmiş Fransız servisinin yetkilileri aracılığıyla kişisel temas kurmuş olmak, Bay K. ve R..., Fransız Genelkurmay Başkanlığından casusluk görevleri aldı ve yerine getirdi, bu karargahın talimatlarına uygun olarak, SSCB'nin askeri kuvvetleri ve SSCB'nin savunma kabiliyeti ile ilgili gizli nitelikte gerekli bilgileri elde etti;

c) Aynı Genelkurmay'ın teklifi ile görevi Kızıl Ordu'nun dağılmasına hazırlanmak olan, müdahale sırasında bireysel birimlerin bireysel ihanet eylemleri de dahil olmak üzere özel bir askeri grup örgütlendi;

d) Aynı Fransız Genelkurmay Başkanlığının teklifi ile kamu binalarını, enerji santrallerini, demiryollarını, askeri tesisleri ve fabrikaları havaya uçurarak yabancı askeri müdahalecilere yardımcı olmak için örgütlerinde bir sabotaj grubu oluşturdular.

Bütün bu eylemler RSFSR Ceza Kanunu'nun 3, 4 ve 6. ile Madde 58, paragrafta belirtilmiştir.

7) Vladimir Ivanovich Ochkin 1891 doğumlu, SSCB vatandaşı, Isı Mühendisliği Enstitüsü'nün bilimsel sekreteri ve SSCB Yüksek Ekonomik Konseyi'nin bilimsel araştırma sektörünün yönetimi bölüm başkanı olan, kendi kabulüyle yasadışı "Sanayi Partisi" üyesiydi, "Sanayi Partisi" örgütüne girdiği ve ikincisinin amaç ve görevlerini bildiği, görevlerini yerine getirdiği, özellikle de yetkililerle casusluk ve hain faaliyetler amacıyla doğrudan ilişkilere girdiği suçlamasıyla Bay K'nın Fransız servisinin... ve R..., ihtiyaç duydukları gizli bilgileri ileterek, görevlerini alarak ve yerine getirerek, Madde 58, paragraf. RSFSR Ceza Kanunu'nun 3 ve 6.’de belirtilen suçları işledi.

8) Sitnin, Ksenofont Vasilyevich, 1878 doğumlu, SSCB vatandaşı, All-Union Tekstil Sendikası'nın bir mühendisi, aynı karşı-devrimci yıkım örgütünün bir üyesi olarak, onun belirlediği hedeflerin gerçekleşmesine bilerek ve kasden iştirak etti.Sabotaj faaliyeti için verilen görevlerin yerine getirilmesini üstlendi ve dahası, yurtdışındayken Torgprom liderleriyle kişisel olarak ilişkilere girerek RSFSR Ceza Kanunu'nun 3 ve 4. ile, Madde 58, paragrafta belirtilen suçları işledi.

İddianame, SSCB Yüksek Mahkemesi Savcısı ile Rusya Sosyalist Federatif Sovyet Cumhuriyeti Savcısı Krylenko tarafından hazırlanarak onaylandı

Moskova, 10 Kasım 1930

1 Metal ve/veya seramik tozlarına termal enerji uygulanması ile yoğunluk kontrollü malzemeler geliştirme prosesidir.

2Taş kömürü

3Ayırma işlemi

Bu Blogda Ara

Ayrıksı Yazılar